ديوان امام خميني

بخش شهید آوینی

حرف دل

موبایل

شعر و سبک

صوتی

استخاره

رديف	عنوان	غزل
1	عيد نوروز	باد نوروز وزيـــده است به كوه و صحرا
2	حسن ختام	الا يا ايها الساقى! ز مـــى پُر ســــاز جامم را
3	جان جهان	به تو دل بستم و غير تو كسى نيست مرا
4	شرح جلوه	ديــــــــــده‏اى نيست نبيند رخ زيبــــــــــــاى تو را
5	درياي جمال	ســـــــر زلفت به كنارى زن و رخسارگشا
6	مسلك نيستي	جزعشق تو، هيچ نيست اندر دل ما
7	لب دوست	گـــــرچه از هر دو جهان هيچ نشد حاصل ما
8	خانقاهِ دل	الا يــــا ايها الســـــــــاقى! برون بر حسرت دلها
9	آفتاب نيمه شب	اى خوب رخ كه پـــــرده نشينى و بى‏حجاب
10	دريا و سراب	مــــا را رهـــــا كنيد در اين رنج بى‏حساب
11	درگاه جمال	هــــر كجا پا بنهى حسن وى آنجا پيداست
12	سخن دل	عـــاشق دوست ز رنـــــگش پيداست
13	مكتب عشق	آنكه دامن مى زند بر آتش جانـــم، حبيب است
14	رخ خورشيد	عيب از ما است، اگر دوست ز ما مستور است
15	عاشق سوخته	پــــــــرده بردار ز رخ، چهره‏گشا ناز بس است
16	مذهب رندان	آنكه دل بگسلد از هر دو جهان، درويش است
17	ديار يار	عشـــــــــــق نگـــار، سرِّ سويداى جان ماست
18	سبوي عاشقان	بــــــرخيز مطربا، كه طرب آرزوى ماست
19	قبله محراب	خــــــــم ابـــروى كجت قبله محــراب من است
20	درياي عشق	افسانه جهــــان، دل ديوانه من است
21	فتواي من	سر كوى تو، به جان تو قسم! جاى من است
22	خانه عشق	خــانه عشق است و منزلگاه عشّاق حزين است
23	هواي وصال	در پيچ و تــــــــاب گيسوى دلبر، ترانه است
24	پرتو عشق	عشق اگــــــر بال گشايد به جهان، حاكم اوست
25	مبتلاى دوست	بــــــــــاد صبا، گذر كنى ار در سراى دوست
26	سبوى دوست	عمرى گذشت و راه نبردم به كـوى دوست
27	سرّ جان	با كه گويم راز دل را، كس مرا همراز نيست
28	محفل دلسوختگان	عاشقم، عاشق و جز وصل تو درمانش نيست
29	مستى عاشق	دل كـه آشفته روى تو نبـــــاشد، دل نيست
30	حسرت روى	امشب از حسرت رويت، دگر آرامم نيست
31	هست و نيست	عالم اندر ذكر تو در شور و غوغا، هست و نيست
32	راه و رسم عشق	آنكـــــــــه ســر در كوى او نگذاشته، آزاده نيست
33	قصه مستى	آنكه دل خــــــــــواهد، درون كعبه و بتخانه نيست
34	مي‏گُساران	عاشقـــــــان روى او را خانــه و كاشانه نيست
35	طبيب عشق	غـــــــــــم دل با كه بگويم كه مرا يارى نيست
36	خرقه تزوير	مـــــــــــاييم و يكى خرقه تزوير و دگر هيچ
37	مژده ديدار	باد بهار مــــــــــــــــــــژده ديـــــدار يار داد
38	پرواز جان	گــــــــــر به سوى كوچه دلدار راهى باز گردد
39	غم يار	بـــــــــــــــاده از پيمانه دلدار، هشيارى ندارد
40	اخگر غم	آنكــــــــــه ما را جفت با غم كرد، بنشانيــــد فرد
41	سفر عشق	بــــــــــــا دلِ تنگ به ســـوى تو سفر بايد كرد
42	قبله عشق	بهــــــــــــــــار شد، در ميخـــانه باز بايد كرد
43	صبح اميد	عشقت انـــــــــدر دلِ ويرانه ما منزل كرد
44	عشق دلدار	چشم بيمــــــار تو اى مى زده، بيمارم كرد
45	دلجويى پير	دست آن شيخ ببوسيـــــد كه تكفيرم كرد
46	عشقِ چاره ساز	حــــــــــــــديث عشق تو، باد بهار باز آورد
47	اسرار جان	اى دوست، پيـــــر ميكده از راه مى رسد
48	فارغ از عالم	فقـر فخر است اگر فارغ از عالم باشد
49	راز نهان	داستــــــــــــــــــان غم من راز نهانى باشد
50	مژده وصل	گــــــــره از زلف خم اندر خم دلبر، وا شد
51	معجز عشق	نــــــــــــاله زد دوست كه راز دل او پيدا شد
52	سرود عشق	بهــــــــــــار آمــــــــد و گلـــزار، نور باران شد
53	بهار	بهار آمد كه غم از جان برد، غم در دل افزون شد
54	خضر راه	چــه شد كه امشب از اينجا گذارگاه تو شد
55	كتاب عمر	پيـــــــــــرى رسيد و عهـــــــــد جـــوانى تباه شد
56	دعوى اخلاص	گــــر تــــو آدم‏زاده هستى "عَلّم اَلاَسما" چه شد؟
57	جلوه جمال	كـــوتاه سخن كه يــــــار آمد
58	ميلاد گل	ميلاد گل و بهـــار جـــــان آمد
59	كاروان عمر	عمر را پايـان رسيد و يــــــــارم از در درنيـــامد
60	لذت عشق	لذت عشق تو را جز عاشق محـــزون، نداند
61	جام جم	بــــــا گلرخان بگوييد ما را به خود پذيرند
62	جلوه جام	اى كــــــاش، دوست درد دلــم را دوا كـــند
63	رازِ مستى	گشــاى در كه يار ز خُم نوش جان كند
64	پرده نشين	اين قافلــــه از صبح ازل، ســــوى تــــو رانند
65	سايه لطف	بــوى گل آيد از چمن، گويى كه يار آنجا بود
66	درياى فنا	كـــــــاش، روزى به سـر كوى توام منزل بود
67	طريق عشق	فـــــــــــــراق آمد و از ديدگان، فروغ ربود
68	مستى نيستى	در محضــــــــر شيخ، يــــــادى از يار نبود
69	سلطان عشق	گـر سوز عشق در دل مـــــا رخنه گر نبود
70	كعبه عشق	از دلبــــرم به بتكـــــــده، نام و نشان نبود
71	گواه دل	ســـاغر از دست ظريف تو، گناهى نبود
72	زنجير دل	جـــز گل روى تـــــــو، امّيــد به جايى نبود
73	روز وصل	غم مخور، ايّام هجران رو به‏پايان مى‏رود
74	آتش عشق	كيست كــــــــــــآشفته آن زلف چليپا نشود
75	راز بگشا	مرغ دل پر مى‏زند تا زين قفس بيرون شود
76	عشقِ مسيحا دَم	بلبل از جلـــــــــوه گل، نغمه داوود نـــمود
77	پرتو حُسن	خواست شيطان بد كند با من؛ ولى احسان نمود
78	عاشق دلباخته	سر خم باد سلامت كه به من راه نمود
79	خِرقه فقر	بر در ميكـــــده‏ام دست فشان خواهى ديد
80	بهار آرزو	بــــر در ميكـــده‏ام پرسه زنان، خـــواهى ديد
81	ديار قدس	دست از دلم بدار، كه جانم به لب رسيد
82	روى يار	اين رهــــــــروان عشق، كجا مـــى‏روند زار؟
83	با كه گويم	بــــا كــــــه گويم غم ديوانگى خود، جز يار؟
84	باده هوشيارى	بــرگير جام و جــامه زهد و ريا درآر
85	خُم مى	دكّـــــه عطر فروشى است و يا معبر يار؟
86	ديار دلدار	كــــور كورانه به ميخانه مرو، اى هشيار
87	پرتو خورشيد	مــــژده اى مــرغ چمن، فصل بهار آمد باز
88	مستى عشق	در ميخـــــانه به روى همــــــــــــــه باز است هنوز
89	سايه سرو	ابـــــــرو و مژّه او تير و كمان است هنوز
90	عروس صبح	امشب كه در كنار منى، خفته چون عروس
91	فنون عشق	جامى بنوش و بر در ميخانه، شاد باش
92	آواز سروش	بر در ميكــــــــده، پيمانه زدم خرقه به دوش
93	پير مغان	عهدى كه بسته بودم با پير مى فروش
94	آتش فراق	بيــــدل كجـــا رود، به كه گويد نياز خويش؟
95	در هواى دوست	من در هواى دوست، گذشتم ز جان خويش
96	محرم عشق	وه، چه افراشته شد در دو جهان پرچم عشق
97	جلوه ديدار	پـــــــرده برگيـــر كه من يار توام
98	محرم اسرار	هيچ دانــــى كه مــــــنِ زار گرفتار توام
99	فصل طرب	دست افشــــان به سر كـــوى نگار آمده‏ام
100	نهانخانه اسرار	بــــــــر در ميكــــــده از روى نيــــاز آمده‏ام
101	آيينه جان	بــــــر در ميكــــــــــــده بگذشته ز جان، آمده‏ام
102	گنج نهان	بـــــــــــــــر در ميكــــده با آه و فغان آمده‏ام
103	نيم غمزه	پــــروانــــــــه وار بر در ميخانــه، پر زدم
104	چشم بيمار	من به خال لبت اى دوست گرفتار شدم
105	شهره شهر	بـــه كمنـــــــــد ســر زلف تو، گرفتار شـدم
106	ياد دوست	ي___اد روزى كه به عشق تو گرفتار شدم
107	آرزوها	در دلـــــــم بــــــــود كه آدم شوم؛ امّا نشدم
108	فراق يار	از تـــو اى مى‏زده، در ميكده نامـــى نشنيدم
109	كعبه مقصود	هـــر جا كه شدم، از تو ندايى نشنيدم
110	نسيم عشق	بـــه مــــن نگـــر كه رخى همچو كهــــربا دارم
111	محراب عشق	جــــز خـــــــــم ابروى دلبر، هيچ محرابى ندارم
112	سايه عشق	بـــى هــــــواى دوست، اى جان دلم، جــانى ندارم
113	جامه دران	مــن خـــــواستــار جام مى از دست دلبرم
114	بهار جان	بهــــار آمد، جوانى را پس از پيرى ز سر گيرم
115	محفل رندان	آيـــد آن روز كــــه خــــاك سر كويش باشم
116	انتظار	از غــــم دوست، در اين ميكده فــــرياد كشم
117	بوى نگار	آن نـــــالـــــــه ها كه از غم دلـــدار مى‏كشم
118	شبِ وصل	يــــك امشبــــى كه در آغوش مـــــاه تابانم
119	سرا پرده عشق	بـــــايد از رفتن او جــــامه به تن، پاره كنم
120	شمع وجود	آيــد آن روز كه من، هجرت از اين خــانه كنم؟
121	خلوتگه عشاق	فـــــرّخ آن روز كــــه از اين قفس آزاد شوم
122	شرح پريشانى	درد خـــــــواهم، دوا نمى‏خــــــواهم
123	همّت پير	رازى است مـــــرا، رازگشــــايى خواهم
124	جام جان	در دلم بـــود كه جان در ره جانان بدهم
125	صاحب درد	مــــا زاده عشقيم و فــــــــــزاينده درديم
126	كعبه دل	تا از ديــــــار هستى، در نيستى خزيديم
127	سرّ عشق	مـــــــا ز دلبستگى حيله گران، بى‏خبريم
128	محرم راز	در غــــم هجر رخ مـــاه تو، در سوز و گدازيم
129	جامِ ازل	مــــــازاده عشقيم و پســــرخـــوانده جاميم
130	بار يار	اكنون كه در ميكده بسته است به رويم
131	وادى ايمن	مــن در اين باديــــــه صاحبنظرى مـــى‏جويم
132	بت يكدانه	خـــرّم آن روز كــه ما عاكف ميخانه شويم
133	مىِ چاره ساز	ســـاقى، به روى من درِ ميخانه بــاز كن
134	راز گشايى	بس كــــن اين يــاوه سرايى، بس كن
135	باده حضور	در لقــــــاى رُخش، اى پيـــر! مرا يارى كن
136	ساحل وجود	عـــــــاشق روى توام، دست بـــدار از دل من
137	ساغر فنا	تـــا در جهــــــان بــــــود اثر، از جــــاى پاى تو
138	كعبه در زنجير	خـــــار راه منــــــــــى اى شيخ! ز گلــــزار برو
139	باده عشق	مــــن خراباتى‏ام؛ از من، سخن يار مخواه
140	شمس كامل	صف بيــــــاراييد رنــــــــدان، رهبر دل آمده
141	عطر يار	مـــــا نــــدانيم كه دلبستــــه اوييم، همه
142	درياى هستى	در غم عشقت فتــــــادم، كاشكى درمان نبــــودى
143	بار امانت	غــمى خواهم كه غمخوارم تـو باشى
144	كاروان عشق	پـــــريشان‏حالــــــى و درماندگىّ ما نمــى‏دانى
145	گلزار جان	با كه گويم غم دل، جز تو كه غمخوار منى؟
146	محرم دل	بـــــاز گـــــــويم غم دل را كــــه تــــو دلدار منى
147	محراب انديشه	بايد از آفــــــــاق و انفس بگذرى تا جـــان شوى
148	غمزه دوست	جــــــــز سر كوى تــــــو اى دوست، نـــــــدارم جايى
149	خلوت مستان	در حلقــــــه درويش، نــــــــديديـــــم صفـــــايى