|
بار يار
اكنون كه در ميكده بسته است به رويم
بهتر كــــه غم خـــــويش به خمــّار بگويم
من كشتــه آن سـاقى و پيمانه عشقم
مــــن عــــــــاشِق دلداده آن روى نكويم
پروانــــــه صفت در بــرِ آن شمع بسوزم
مجنــــــــــــونم
و در راه جنون باديه پويم
راز دل غمـــــديده خـــود را به كه گويم؟
مـــن
تشنه جام مى از آن كهنه سبويم
بــــــردار كتاب از بــــــرم و جام مى آور
تا
آنچه كه در جمع كتب نيست، بجويم
از پيچ و خـــم عِلم و خرد، رخت ببندم
تا
بــــــــــار دهد يار، به پيچ و خم مويم
|
