|
پرتو خورشيد
مــــژده اى مــرغ چمن، فصل بهار آمد باز
موسم
مىزدن و بـــوس و كنار آمد باز
وقت پـــــــژمـــردگى و غمزدگى آخر شد
روز آويختن از دامــــــن يــــار آمد بــــاز
مـــــُردگيها و فـــرو ريختگيهـــــــــا بشدند
زندگيها
به دو صد نقش و نگار، آمد باز
زردى از روى چمـــــن بار فرابست و برفت
گلبن از پــــرتـو خورشيد به بار آمد باز
ساقى و ميكده و مُطرب و دست افشانى
به هــــــواى خَم گيسوى نگار آمد باز
گــــر گذشتى به درِ مدرسه، با شيخ بگو:
پى تعليم تــــــو، آن لاله عذار آمد باز
دكــــه زُهــــد ببنديد در اين فصـــل طَــرب
كه به
گـــــوش دلِ ما نغمه تار آمد باز
|
