محرم عشق
وه، چه افراشته شد در دو جهان پرچم عشق
آدم و
جنّ و مَلَك، مانــده به پيچ و خم عشق
عــــرشيان، نـــــــالـــــه و فرياد كنان در ره يار
قدسيان
بر سر و بر سينه زنان، از غم عشق
عـــــــاشقـــــــــان از در و ديــوار هجوم آوردند
طـــرفه
سرّى است هويدا، ز در محكم عشق
ريــــــــــــزه خــوارانِ درِ
ميكده شاداب شدند
جلــوهگاهى است ز رندان، به درِ خاتم عشق
غــــــم مخور، اى دل ديوانه كه راهت ندهند
پيش
سالــــك نبود فرق، ز بيش و كم عشق
به حـــــــــــريفانِ ستم پيشه، پيامم برسان
جـــــــز
من مست، نباشد دگرى محرم عشق
|