وه، چه افراشته شد در دو جهان پرچم عشق آدم و جنّ و مَلَك، مانــده به پيچ و خم عشق عــــرشيان، نـــــــالـــــه و فرياد كنان در ره يار قدسيان بر سر و بر سينه زنان، از غم عشق عـــــــاشقـــــــــان از در و ديــوار هجوم آوردند طـــرفه سرّى است هويدا، ز در محكم عشق ريــــــــــــزه خــوارانِ درِ ميكده شاداب شدند جلــوهگاهى است ز رندان، به درِ خاتم عشق غــــــم مخور، اى دل ديوانه كه راهت ندهند پيش سالــــك نبود فرق، ز بيش و كم عشق به حـــــــــــريفانِ ستم پيشه، پيامم برسان جـــــــز من مست، نباشد دگرى محرم عشق
|