عيد نوروز
باد نوروز
وزيـــده است به كوه و صحرا
جامه
عيـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و چه گد
بلبل باغ جنان
را نبـــود راه به دوست
نازم
آن مطـــرب مجلـــس كـــه بود قبله نم
صوفى و عارف
ازين باديه دور افتـادند
جــام
مى گير ز مطــرب، كه رَوى سوى صف
همه در عيد به
صحرا و گلستان بروند
من
ســرمست، ز ميخـــانه كنـــم رو به خد
عيد نوروز
مبارك به غنــــى و درويش
يــــــار دلـــــدار، ز بتخـــانــــه درى را بـــگش
گر مرا ره به
در پير خــــــرابات دهى
بــه
سر و جان به سويش راه نوردم نه به پ
سالها در صف
اربــــــاب عمائم بودم
تـــا
بـــه دلـــدار رسيدم نـــكنم بـــــاز خــط