ديار دلدار
كــــور كورانه به ميخانه مرو، اى هشيار
خـــانه
عشق بــــود، جــــــامه تزوير برآر
عـاشقانند در آن خانه، همه بى سر و پا
سروپـــــايى اگرت هست، در آن پانگذار
تــــو كه دلبسته تسبيحى و وابسته دير
ســـاغر بـــــــاده از آن ميكده، اميد مدار
پاره كن سبحه و بشكن درِ اين دير خراب
گر كه خــواهى شوى آگاه، ز سرّالاسرار
گـــر ندارى سر عشاق و ندانى ره عشق
سر خــود گير و ره عشق به رهوار سپار
باز كن اين قفس و پاره كن اين دام از پاى
پــــرزنان،
پـــــردهدران رو به ديــــار دلدار
|