وادى ايمن
مــن در اين باديــــــه صاحبنظرى مـــىجويم
راه
گــــــم كــــــردهام و راهبرى مىجويم
از ورق پــــــاره عرفان، خبرى حـــاصل نيست
از
نـــــــهانخــــانه رندان، خبرى مىجويم
مسند و خــــرقه و سجــاده ثمـــربخش نشد
از گلستـــــــان رُخ او، ثمــــــرى مىجويم
ايمنــــــى نيست در اين وادى ايمـن، مــــا را
من
در اين وادى ايمن، شجرى مىجويم
تــــــرك ميخـــــــانه و بتخانه و مسجد كردم
در ره
عشقِ رُخت، رهگـــــذرى مىجويم
سفــــر از هيچ به سوى همه چيزم، در پيش
لنگ لنگـــــــن روم و همسفرى مىجويم
گفته بودى كه ره عشق، ره پر خطرى است
عــــــاشقم من كه ره پر خطرى مىجويم
اندر اين ديـــــر كهــــن، ريخته شد بال و پرم
بـــــــهر
منزلگه خود، بال و پرى مىجويم
|