حدیث (901) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند
مَن جاءَهُ المَوتُ وَ هُوَ يَطلُبُ العِلمَ لِيُحیىَ بهِ الاِسلامَ
کانَ بَینَهُ وَ بَینَ الانبیاء دَرَجَةٌ واحِدَةٌ فِى الجَنَّةِ
هر کس در جستجوى دانش باشد تا با آن اسلام را زنده کند و مرگ او فرا
رسد، در بهشت میان او و پیامبران تنها یک درجه فاصله است.
منیة المرید ، ص 100
حدیث (902) امام کاظم(ع) می فرمایند:
مُشاوَرَةُ العاقِلِ النّاصِحِ يُمنٌ وَ بَرَكَةٌ وَ رُشدٌ وَ
تَوفیقٌ مِنَ اللّه
مشورت با عاقلِ خیرخواه، خجستگى، برکت، رشد و توفیقى از سوى خداست
تحف العقول، ص 398
حدیث (903) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می فرمایند:
اِعلَم اَنَّ الصِّدقَ مُبارَكٌ وَ
الكِذبَ مَشؤومٌ
بدان که راستگویى، پر برکت است و دروغگویى، شوم
تحف العقول،
ص 14
حدیث (904) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
لَو خِفتُمُ اللّهَ حَقَّ خیفَتِهِ لَعَلِمتُمُ العِلمَ الَّذى لا
جَهلَ مَعَهُ، وَ لَو عَرَفتُمُ اللّهَ حَقَّ مَعرِفَتِهِ لَزالَت
بِدُعائِكُمُ الجِبالُ
اگر از خدا چنانکه باید مىترسیدید، به دانشى ناب دست مىیافتند و اگر
خدا را چنانکه باید مىشناختید، با دعایتان کوهها از میان مىرفتند
کنز العمّال، ح 5881
حدیث (905) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّینِ وَ فیها مَرضاةُ الرَّبِّ
عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنهاجُ الاَْنبیاءِ وَ لِلمُصَلّى حُبُّ
المَلائِكَةِ وَ هُدىً و ایمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى
الرِّزقِ
نماز، از آیینهاى دین است و رضاى پروردگار، در آن است. و آن راه
پیامبران است. براى نمازگزار، محبت فرشتگان، هدایت، ایمان، نور معرفت و
برکت در روزى است
خصال، ص 522، ح 11
حدیث (906) امام صادق (ع) می فرمایند:
اِنَّ النّاسَ يَستَغنونَ اِذا عُدِلَ بَینَهُم وَ تُنزِلُ
السَّماءُ رِزقَها وَ تُخرِجُ الاَْرضُ بَرَكَتَها بِاِذنِ اللّهِ
تَعالى
اگر در میان مردم عدالت برقرار شود، همه بىنیاز مىشوند و به اذن
خداوند متعال آسمان روزى خود را فرو مىفرستد و زمین برکت خویش را
بیرون مىریزد
کافى، ج 3، ص 568، ح 6
حدیث (907) امام علی (ع) می فرمایند:
جالِسِ العُلَماءَ يَزدَد عِلمُكَ وَ يَحسُن اَدَبُكَ وَ تَزكُ
نَفسُكَ
با علما همنشین باش، تا علمت زیاد و ادبت نیکو و جانت پاک گردد
غرر الحکم ، ح 4786
حدیث (908) امام علی (ع) می فرمایند:
الدّعاء ترس المؤمِن
دعا ، سپر مؤمن است.
الکافی : ج 2 ، ص 468 ح 4
حدیث (909) امام علی (ع) می فرمایند:
اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّهِ نَجاةً مِنْ كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِنْ
كُلِّ عَدُوٍّ؛
توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است.
بحارالأنوار 78/79/56
حدیث (910) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
مَن تَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ كَفاهُ مَؤنَتَهُ وَرِزقَهُ مِن حَیثُ
لايَحتَسِب؛
هر کس به خدا توکل کند، خداوند هزینه او را کفایت مىکند و از جایى که
گمان نمىبرد به او روزى مىدهد.
کنزالعمال ج3 ، ص 103
حدیث (911) امام علی (ع) می فرمایند:
مَن تَوكَّلَ عَلَى اللّهِ ذَلَّت لَهُ الصِّعاب وَتَسَهَّلَت
عَلَیهِ الأسبابِ؛
هر کس به خدا توکل کند، دشوارىها براى او آسان مىشود و اسباب برایش
فراهم مىگردد.
غررالحکم ج5، ص524
حدیث (912) امام صادق (ع) می فرمایند:
إنَّ الغِنى وَالعِزَّ يَجولانِ فَإذا ظَفِرا بِمَوضِعِ
التَّوَكُّلِ أَوطنا
بىنیازى و عزّت به هر طرف مىگردند و چون به جایگاه توکل دست یافتند
در آنجا قرار مىگیرند.
اصول کافى ج 2 ، ص65
حدیث (913) امام باقر (ع) می فرمایند:
مَن تَوَكَّلَ عَلَى اللّهِ لايُغلَبُ وَمَنِ اعتَصَمَ
بِاللّهِ لايُهزَمُ
هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست
نخورد.
جامع الأخبار ص322
حدیث (914) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلتَّوَكُّلُ بَعدَ الكَیسِ مَؤعِظة
توكّل کردن (به خدا) بعد از به کار بردن عقل، خود موعظه است.
کنزالعمال ج3،ص103
حدیث (915) امام باقر (ع) می فرمایند:
ما مِن شَیءٍ أحَبَّ إلَى اللّهِ عَزَّوجلَّ مِن
عَمَلٍ یداوَمُ عَلَیهِ ، وإن قَلَّ
هیچ چیز نزد خداوند عزّوجلّ محبوبتر ازعملى نیست که
بر آن مداومت شود ؛ هر چند اندک باشد.
الکافی : ج 2 ، ص 82 ، ح 3
حدیث (916) امام کاظم(ع) می فرمایند:
لیسَ کلُّ مَن قالَ بوَلایتِنا مؤمنا ،
ولکن جُعِلوا اُنسا للمؤمنینَ
چنین نیست که هر کس قائل به ولایت ما باشد ، مؤمن است ، بلکه آنان همدم مؤمناناند
الکافی : ج 2 ، ص 242 ، ح 1
حدیث (917) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلطّيَرَةُ شِركُ وَمامِنّا إِلاّ
وَلكِنَّ اللّهَ يُذهِبُهُ بِالتَّوَكُّلِ؛
فال بد زدن شركاستوهیچکسازمانیستمگراینکهبهنحوىدستخوش فال بد
زدن مىشود، اما با توکل، خداوند آن را از بین مىبرد.
سنن ابن ماجه ج2 ، ص1170
حدیث (918) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
إذا ظَهَرتِ البِدعُ فی اُمّتی فلْيُظهِرِ العالِمُ علمَهُ ، فمَن لَم يَفعل
فعَلَیهِ لَعنةُ اللّهِ
هرگاه بدعتها در میان امت من آشکار شد، بر عالم است که علمش را آشکار
کند و هر کس
نکند، لعنت خدا بر او.
الکافی : ج 1 ، ص 54 ، ح 2
حدیث (919) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
رَأى رَسولُ اللّهِ صلىاللهعلیهوآله قَوما لا يَزرَعونَ قالَ: ما
أَنتُم؟ قالوُا: نَحنُ المُتَوَكِّلونَ، قالَ: لا، بَل أَنتُم
المُتَّكِلونَ؛
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله گروهى را که کشت و کار نمىکردند، دیدند
و فرمودند: شما چه کارهاید؟ عرض کردند ما توکل کنندگانیم. فرمودند:
نه، شما سر بارید.
مستدرك الوسائل ج11،
ص217
حدیث (920) امام حسین علیه السلام می فرمایند:
مِن دَلائِلِ عَلاماتِ
القَبولِ : الجُلوسُ إلى أهلِ العُقولِ
از نشانه هاى خوشنامى و نیكبختى ، همنشینى با خردمندان است.
بحارالأنوار، ج 75، ص 119
حدیث (921) امام
على علیه السلام می فرمایند:
المَعِدَةُ بَیتُ
الاَْدواءِ وَ الحِميَةُ رَأسُ الدَّواءِ، وَ عَوِّد كُلَّ بَدَنٍ مَا
اعتادَ. لا صِحَّةَ مَعَ النَّهَمِ
معده سراى دردهاست و
پرهیز، بهترین درمان. هر بدنى را به همان که خو مىگیرد، عادت دهید. با
پرخورى، تندرستى نخواهد بود
تاریخ دمشق، ج 60، ص 325.
حدیث (922) امام على علیه السلام می فرمایند:
يَقولُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ ما مِن مَخلوقٍ
يَعتَصِمُ دونى إِلاّ قَطَعتُ أسبابَ السَّماواتِ وَأسبابَ الأَْرضِ
مِن دونِهِ فَإِن سَأَلَنى لَم اُعطِهِ وَإِن دَعانى لَم اُجِبهُ؛
خداوند عزوجل مىفرماید:
هیچ مخلوقى نیست که به غیر من پناه ببرد، مگر این که دستش را از اسباب
و ریسمانهاى آسمانها و زمین کوتاه کنم، پس اگر از من بخواهد عطایش
نکنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.
تاریخ دمشق، ج 60، ص 325.
حدیث (923) امام حسن مجتبی علیه السلام می فرمایند:
أنَا الضّامِنُ لِمَن لَم يَهجُس فى قَلبِهِ إِلاَّ
الرِّضا أَن يَدعُوَ اللّهَ فَيُستَجابَ لَهُ
کسى که در دلش هوایى جز خشنودى خدا خطور نکند، من ضمانت مىکنم که
خداوند دعایش را مستجاب کند.
اصول کافى ج2 ، ص62
حدیث (924) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
مَنْ سَرَّهُ أن يَستَجیبَ اللّهُ لَهُ عِندَ الشَّدائِدِ وَالْكَربِ
فَليُکثِرِ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ
هر کس دوست دارد خداوند هنگام سختى ها و گرفتارى ها دعاى او را اجابت
کند، در هنگام
آسایش، دعا بسیار
کند
نهج
الفصاحه ح3023
حدیث (925) امام صادق(ع) می فرمایند:
عَلَیكَ بِالأَحداثِ فَإِنَّهُم أسرَعُ إلى كُلِّ خَیرٍ
جوانان را دریاب، زیرا که آنان سریعتر به کارهاى خیر روى مىآورند
کافى، ج 8، ص 93، ح 66
حدیث (926) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
لَیسَ شَىْءٌ أَسرَعَ إِجابَةً مِن دَعوَةِ غائِبٍ لِغائِبٍ؛
هیچ دعایى زودتر از دعایى که انسان در غیاب کسى مىکند، مستجاب
نمىشود.بحارالأنوار ج93، ص359
حدیث (927) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اِغتَنِمُوا الدُّعاءَ عِندَ الرِّقَّةِ فَإِنَّها رَحمَةٌ؛
دعا کردن را در هنگام رقّت قلب غنیمت شمرید، که رقت قلب، رحمت است.
بحارالأنوار ج93، ص347
حدیث (928) امام على(ع) می فرمایند:
اِذا عاتَبتَ الحَدَثَ فَاترُک لَهُ مَوضِعا مِن ذَ نبِهِ لِئَلاّ
يَحمِلَهُ الاخراجُ عَلَى المُکابَرَةِ
هرگاه جوان را توبیخ کردى ، برخى خطاهاى او را نادیده بگیر، تا توبیخ
تو، او را به مقابله وادار نسازد
شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید ، ج 20، ص 333، ح 819
حدیث (929) امام صادق(ع) می فرمایند:
عَلَیكُم بِالصَّلاةِ فِی المَساجِدِ
بر شما باد نماز خواندن در مسجدها .
الکافی : ج 2 ،
ص 635 ، ح 1
حدیث (930) امام على(ع) می فرمایند:
اِصبِر عَلى مَرارَةِ الحَقِّ وَ ايّاكَ اَن تَنخَدِعَ لِحَلاوَةِ
الباطِل
تلخى حق را تحمل کن، و مبادا که فریب شیرینى باطل را بخورى
غررالحکم، ح 2472
حدیث (931) امام صادق(ع) می فرمایند:
إذا أرادَ أَحَدُكُم أَن يُستَجابَ لَهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ وَليَخرُج
مِن مَظالِمِ النّاسِ
هر کس بخواهد دعایش مستجاب شود، باید کسب خود را حلال کند و حق مردم را
بپردازد.
بحارالأنوار ج93، ص321
حدیث (932) امام صادق(ع) می فرمایند:
... وَ إِنَّ اللّهَ لا يَرفَعُ إِلَیهِ دُعاء عَبدٍ وَفى بَطنِهِ
حَرامٌ أَو عِندَهُ مَظلَمَةٌ لأِحَدٍ مِن خَلقِهِ
... دعاى هیچ بندهاى که مال حرام در شکمش باشد یا حق کسى بر گردنش
باشد، به درگاه خدا بالا نمىرود.
بحارالأنوار ج93، ص321
حدیث (933) امام سجاد(ع) می فرمایند:
مَن لَم يَرجُ النّاسَ فى شَىءٍ وَرَدَّ أَمرَهُ إلَى اللّهِ
عَزَّوَجَلَّ فى جَمیعِ اُمورِهِ استَجابَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ
فى كُلِّ شَىءٍ؛
هر کس در هیچ کارى به مردم امید نبندد و همه کارهاى خود را به خداى
عزوجل واگذارد، خداوند هر خواستهاى که او داشته باشد اجابت کند.
اصول کافى ج2، ص148
حدیث (934) امام على(ع) می فرمایند:
ظَـلَمَ الحَقَّ مَن نَصَرَ الباطِلَ
هر کس باطل را یارى کند، به حق ستم کرده است
غررالحکم، ح 6041
حدیث (935) امام على(ع) می فرمایند:
مَن أَرادَ أن تُستَجابَ دَعوَتُهُ وَأَن تُکشَفَ كُربَتُهُ
فَليُفَرِّج عَن مُعسِرٍ؛
هر کس مىخواهد دعایش مستجاب شود و غمش از بین برود باید گره از کار
گرفتارى باز کند.
نهج الفصاحه ح2961
حدیث (936) امام على(ع) می فرمایند:
شُکرُكَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ يَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛
شکر تو بر نعمت گذشته، زمینهساز نعمت آینده است.
نزهة الناظر و تنبیه الخاطر،ص80
حدیث (937) امام باقر(ع) می فرمایند:
بنى الاسلام على خمسة اشیاء، على الصلوة و الزکاة و الحج و الصوم و
الولایه.
اسلام بر پنج چیز استوار است، برنماز و زکات حج و روزه و ولایت
(رهبرى اسلامى).
فروع کافى، ج 4 ص 62، ح 1
حدیث (938) امام رضا(ع) می فرمایند:
انما امروا بالصوم لکى یعرفوا الم الجوع و العطش فیستدلوا على فقر
الاخر
مردم به انجام روزه امر شدهاند تا درد گرسنگى و تشنگى را بفهمند و به
واسطه آن فقر و بیچارگى آخرت را بیابند.
وسائل الشیعه،ج4،ص4
حدیث (939) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلصَّدَقَةُ بِعَشرَةٍ وَ القَرضُ
بِثَمانِيَةَ عَشرَ وَ صِلَةُ الْاِخوانِ بِعِشرینَ وَ صِلَةُ
الرَّحِمِ بِاَربَعَةٍ وَ عِشرینَ
صدقه دادن، ده حسنه، قرض دادن، هجده حسنه، رابطه با برادران [دینى]،
بیست حسنه و صله رحم، بیست و چهار حسنه دارد
کافى، ج 4، ص 10، ح 3
حدیث (940) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اِنَّ فِى الرِّفق الزّیادَةَ وَ البَرَكَةَ وَ مَن يُحرَم
الرِّفقُ يُحرَمِ الخَیرَ
در مدارا، فزونى و برکت است، و هر کس از مدارا محروم باشد، از
خیر، محروم شده است.
کافى، ج 4، ص 10، ح 3
حدیث (941) رسول اکرم(ص) می فرمایند:
اَلصُّومُ فِى الحَرّ جِهادٌ
روزه گرفتن در گرما، جهاد است.
کافى، ج 4، ص 10، ح 3
حدیث (942) امیرالمومنان
على علیه السلام می فرمایند:
صومُ النَّفسِ
عَن لَذّاتِ
الدُّنیا اَنفَعُ
الصّیام
روزه نفس از لذتهاى دنیوى سودمندترین روزههاست.
غرر الحکم، ج 1 ص 416 ح 64
حدیث (943) امیرالمومنان
على علیه السلام می فرمایند:
اَلصّیامُ اِجتِنابُ المَحارِم كَما يَمتَنِعُ الرَّجُل مِنَ
الطَّعامِ وَ الشَّراب.
روزه پرهیز از حرامها است همچنانکه شخص از خوردنى و نوشیدنى پرهیز
مىکند.
بحار ج 93 ص 249
حدیث (944) امام صادق علیه
السلام می فرمایند:
إنَّ العالِمَ إذا لَم يَعمَل بِعِلمِهِ زَلَّت مَوعِظَتُهُ عَنِ
القُلوبِ كَما يَزِلُّ المَطَرُ عَنِ الصَّفا
هرگاه عالم به علمش عمل نکند. [اثر [موعظهاش از دلها زایل مىشود ؛
آن چنان که باران از روى سنگ صاف مىلغزد.
الکافی : ج 1 ، ص 44
حدیث (945) امیرالمومنان
على علیه السلام می فرمایند:
صومُ القَلبِ خَیرٌ مِن صیامِ الِّلسان وَ صومُ الِّلسانِ خَیرٌ مِن
صیامِ البَطن.
روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.
غرر الحکم، ج 1،
ص 417، ح 80
حدیث (946) امام صادق علیه السلام می فرمایند:
اِذا صُمتَ فَليَصُم سَمعُكَ وَ بَصَرُكَ وَ شعرُكَ وَ جلدُک
آنگاه که روزه مىگیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزهدار
باشند.«یعنى از گناهان پرهیز کند
الکافى ج 4 ص 87، ح 1
حدیث (947) حضرت زهرا سلام
الله علیها می فرمایند:
ما يَصنَعُ الصّائِمِ بِصیامِه اِذا لَم يَصُن
لِسانِه وَ سَمعِه وَ بَصَرِهِ وَ جَوارِحِه.
روزهدارى که زبان و گوش و چشم و جوارح خود را حفظ نکرده روزهاش به چه
کارش خواهد آمد.
بحار، ج 93 ص 295
حدیث (948) حضرت علی علیه
السلام می فرمایند:
کم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الظما و کم من قائم لیس له
من قیامه الا السهر و العناء
چه بسا روزهدارى که از روزهاش جز گرسنگى و تشنگى بهرهاى ندارد و چه
بسا شب زندهدارى که از نمازش جز بیخوابى و سختى سودى نمىبرد
نهج البلاغه، حکمت 145
حدیث (949) حضرت علی علیه
السلام می فرمایند:
أَوَّلُ عِوَضِ الحَلِیمِ مِن حِلمِهِ
أَنَّ النَّاسَ أَنصَارُهُ عَلَى الجَاهِلِ
و درود خدا بر او ، فرمود : نخستین پاداش بردبار از بردبارى اش آن که
مردم در برابر نادان ، پشتیبان او خواهند بود
نهج البلاغه، حکمت 206
حدیث (950) امام
کاظم علیه
السلام می فرمایند:
دَعوَةِ
الصائِمِ تَستَجابُ
عِندَ اِفطارِه
دعاى شخص روزهدار هنگام افطار مستجاب مىشود
بحار الانوار ج 92 ص 255 ح 33
حدیث (951) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
... وَ هُوَ شَهرٌ اَوَّلَهُ رَحمَة وَ اَوسَطَهُ مَغفِرَة وَ
اخِرَهُ عِتقٌ مِنَ النّار.
رمضان ماهى است که ابتدایش رحمت است و میانهاش مغفرت و پایانش آزادى
از آتش جهنم.
بحار الانوار، ج 93، ص 342
حدیث (952) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
عَدلُ ساعَةٍ خَيْرٌ مِن عِبادَةِ سَبعینَ سَنَةً قِیامِ لَیلِها
وَصِیام نَهارها
ساعتى عدالت بهتر از هفتاد سال عبادت است که شبهایش به نماز و روزهایش
به روزه بگذرد.
مشکاةالأنوار، ص
544
حدیث (953) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
مَن كَشَفَ عَورَةَ اَخیهِ المُسلِمِ كَشَفَ اللّهُ عَورَتَهُ حَتّى
يَفضَحَهُ بِها فى بَیتِهِ
هر کس عیب و زشتى برادر مسلمان خود را فاش کند، خداوند زشتى او
را آشکار سازد، تاجایى که او را در درون خانه اش رسوا سازد
الترغیب والترهیب، ج 2، ص 239، ح 9
حدیث (954) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
لا تَسُبُّوا الناسَ فَـتَـکتَسِبُوا العَداوَةَ بَینَهُم
به مردم ناسزا نگویید، که با این کار در میان آنها دشمن پیدا مىکنید
کافى ، ج 2، ص 360 ح 3
حدیث (955) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
عَلَیكُم بِالصِّدقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الجَنَّةِ وَ
ايّاكُم وَ الكِذبِ فَاِنَّهُ مَعَ الفُجورِ وَ هُما فِىالنّارِ
شما را سفارش مىکنم به راستگویى، که راستگویى با نیکوکارى همراه است و
هر دو در بهشتاند و از دروغگویى بپرهیزید که دروغگویى همراه با بدکارى
است و هر دو در جهنماند
نهج الفصاحه، ح 1976
حدیث (956) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
خَیرُكُم مَن لَم يَترُک آخِرَتَهُ لِدُنیاهُ وَلا دُنیاهُ لآِخِرَتِهِ
وَ لَم يَكُن كَلاًّ عَلَى النّاسِ
بهترین شما کسى است که آخرت خود را براى دنیا و دنیاى خود را براى آخرت
رها نکند و سربار مردم نباشد.
نهج الفصاحه، ح 1525
حدیث (957) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
وَ مَن شَهِدَ شَهادَةَ حَقٍّ لِيُحيِىَ
بِها حَقَّ امرِىءٍ مُسلِمٍ اَتى يَومَ القیامَةِ وَ لِوَجهِهِ نورٌ
مَدَّ البَصَرِ تَعرِفُهُ الخَلايِقُ بِاسمِهِ وَ نَسَبِهِ
کسى که براى زنده کردن حق یک مسلمان،
شهادت حقّ بدهد، روز قیامت در حالى آورده مىشود که پرتو نور چهرهاش،
تا چشم کار مىکند دیده مىشود و خلایق او را به نام و نسب مىشناسند
کافى، ج 7، ص 381، ح 1
حدیث (958) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
قالَ:طوبى لَهُم اَلَّذینَ يَقبَلونَ الحَقَّ اِذا سَمِعُوهُ وَ
يَبذُلونَهُ اِذا سُئِلوهُ وَ يَحكُمونَ لِلنّاسِ كَحُکمِهِم
لاَِنفُسِهِم
رسول خدا فرمودند:خوشا به سعادت آنان که چون حق را بشنوند، بپذیرند و
هرگاه حق از آنان خواسته شود، دریغ نکنند و براى مردم همانگونه قضاوت
کنند که براى خود مىکنند
بحارالأنوار، ج 75، ص 29، ح 19
حدیث (959)
امام على(ع) می فرمایند
لا تَـكُن مِمَّن يَرجُو الاآخِرَةَ
بِغَیرِ العَمَلِ... يَنهى وَ لا يَنتَهى وَ يَامُرُ بِما لا يَاتى...
از کسانى مباش که بىعمل، به آخرت امید
دارند... از گناه باز مىدارند، اما خود باز نمىایستند، به کارهایى
فرمان مىدهند که خود انجام نمىدهند
نهج البلاغه، از حکمت 150
حدیث (960)
امام على(ع) می فرمایند
اَلثَّناءُ بِاَکثَرَ مِنَ الاستِحقاقِ مَلَقٌ
وَ التَّقصیرُ عَنِ الاستِحقاقِ عِىٌّ اَو
حَسَدٌ
تعریف بیش از استحقاق، چاپلوسى و کمتر از استحقاق، از ناتوانى در سخن و
یا حسد است
نهج البلاغه، حکمت 347
حدیث (961)
امام على(ع) می فرمایند
اَحسَنُ الآْدابِ ما كَفَّكَ عَنِ المَحارِمِ
بهترینِ ادبها آن است که تو را از حرامها باز دارد
معدن الجواهر، ص 59
حدیث (962)
امام صادق(ع) می فرمایند
اِنَّ لِلمُؤمِنِ عَلى المُؤمِنِ سَبعَةَ حُقوقٍ، فَاَوجَبُها اَن
يَقولَ الرَّجُلُ حَقّا وَ اِن کانَ عَلى نَفسِهِ اَو عَلى والِدَیهِ،
فَلا يَمیلَ لَهُم عَنِ الحَقِّ
مؤمن را بر مؤمن، هفت حق است. واجبترین
آنها این است که آدمى تنها حق را بگوید، هر چند بر ضد خود یا پدر و
مادرش باشد و به خاطر آنها از حق منحرف نشود
بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 223، ح 8
حدیث (963) امام جواد(ع) می فرمایند
نِعمَةٌ لاتُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لاتُغفَرُ؛
نعمتى که سپاسگزارى نشود مانند گناهى است که آمرزیده نشود.
غررالحکم 6/441/10926
حدیث (964)
امام صادق(ع) می فرمایند
العَمَلُ الخالِصُ : الّذی لا تُریدُ أنْ يَحْمَدَكَ
علَیهِ أحَدٌ إلاّ اللّهُ عزّوجلّ
ُعمل خالص ، آن
است که نخواهى کسى جز خداوند تو را بر انجام آن بستاید.
بحار الأنوار ، ج 74 ، ص 223، ح 8
حدیث (965) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَالآْخِرَةِ
هر کس تقوا روزىاش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.
کنزالعمال جلد13 ، صفحه151
حدیث (966) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
مَن رُزِقَ تُقىً فَقَد رُزِقَ خَیرَ الدُّنیا وَالآْخِرَةِ
هر کس تقوا روزىاش شود، خیر دنیا و آخرت روزى او شده است.
معدن الجواهر،
ص 73
حدیث (967)
امام صادق(ع) می فرمایند
إذا لَم تَكُن حَلیما فتَحَلَّم
اگر بردبار نیستى ، خود را به بردبارى وادار
الکافی : ج 2 ، ص 112 ، ح
6
حدیث (968)
امام صادق(ع) می فرمایند
صاحِبُ النِّيَّةِ الصّادِقَةِ صاحِبُ الْقَلبِ السَّلیمِ...
کسى که نيّت درست داشته باشد، دل سالم و پاک دارد...
غررالحکم جلد2 ، صفحه451
حدیث (969)
امام صادق(ع) می فرمایند
مَن قَبِلَ اللّهُ مِنْهُ صَلاةً واحِدَةً لَم يُعَذِّبْهُ وَمَن
قَبِلَ مِنْهُ حَسَنَهً لَم يُعَذِّبْهُ
خداوند از هر کس یک نماز و یا یک کار نیک
را قبول کند، عذابش نمى نماید.
کافى، ج 3، ص 266، ح11
حدیث (970)
امام صادق(ع) می فرمایند
إنَّ القَصدَ یورِثُ الغِنى
میانهروى ، ثروتمندى مىآورد
الکافی : ج 4 ، ص 53 ، ح 8
حدیث (971)
امام علی (ع) می فرمایند
اِنَّ التَّقوى مُنتَهى رِضَى اللّهِ
مِن عِبادِهِ وَحاجَتُهُ مِن خَلقِهِ فَاتَّقُوا اللّهَ الَّذى اِن
اَسرَرتُم عَلِمَهُ وَاِن اَعلَنتُم كَتَبَهُ
نهایت خشنودى خداوند از بندگانش و خواسته او از آفریدگانش تقواست، پس
تقوا از خداوندى بکنید که اگر پنهان کنید مىداند و اگر آشکار سازید
مىنویسد
کنزالعمال
10/143/28731
حدیث (972)
امام باقر (ع) می فرمایند
الدُّعاءُ يَرُدُّ القَضاءَ ، وَقَد اُبرِمَ إبراما ـ وَضَمَّ
أصابِعَهُ ـ
دعا ، قضا را ـ گر چه حتمى و قطعى شده باشد ـ بر مىگرداند حضرت [براى
تشبیه و بیان قضاى محتوم] انگشتانش را به هم چسباند
الکافی : ج 2 ، ص 470 ح 6
حدیث (973) حضرت خاتم الانبیاء(ص) می
فرمایند
مَن اَکثَرَ مِنَ الاِستِغفارِ جَعَلَ اللّهُ لَهُ مِن كُلِّ هَمٍّ
فَرَجا وَمِن كُلِّ ضَیقٍ مَخرَجا وَرَزَقَهُ مِن حَیثُ لايَحتَسِبُ
هر کس بسیار استغفار کند خدا براى او از هر غمى گشایش، از هر تنگنایى
رهایى و از جایى که انتظار ندارد روزى مىدهد.
نهج الفصاحه،
ح2941
حدیث (974)
رسول
اکرم (ص) می فرمایند
إِنَّ اللّهَ تَعالى مَعَ الدّائِن حَتّى يَقضىَ دَینَهُ مالَم يَكُن
دَینُهُ فیما يَکرَهُ اللّه
خداوند یار قرضدار است تا قرض خود را بپردازد بهشرط آنکه قرض وى بر
خلاف رضاى خدا نباشد.
نهج الفصاحه،
ح 733
حدیث (975)
امام علی (ع) می فرمایند
اَلتَّوَكُلُّ عَلَى اللّهِ نَجاةً مِن
كُلِّ سوءٍ وَحِرْزٌ مِن كُلِّ عَدُوٍّ
توکل بر خداوند، مایه نجات از هر بدى و محفوظ بودن از هر دشمنى است
بحارالأنوار 78/79/56
حدیث (976)
امام علی (ع) می فرمایند
اَلتَّقِىُّ سابِقٌ اِلى كُلِّ خَیرٍ
تقواپیشه براى انجام هر کار خیرى سبقت مىگیرد.
نهج الفصاحه ح 781
حدیث (977)
رسول
اکرم (ص) می فرمایند
اَلعِلمُ حَیاةُ الاسلامِ وَ عِمادُ الایمانِ وَ مَن عَلِمَ عِلما
اَتـَمَّ اللّهُ لَهُ اَجرَهُ وَ مَن تَعَلَّمَ فَعَمِلَ عَلَّمَهُ
اللّهُ ما لَم يَعلَم
علم، حیات اسلام و تکیه گاه ایمان است و هر کس علمى بیاموزد، خداوند
پاداش او را تمام گرداند و هر کس بیاموزد و عمل کند، خداوند، تعلیم دهد
به او آنچه را که نمى داند.
نهج الفصاحه ح 2019
حدیث (978) امام باقر علیه السلام می
فرمایند
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يَقى بِالتَّقوى عَنِ العَبدِ ما عَزُبَ
عَنهُ عَقلُهُ وَيُجَلّى بِالتَّقوى عَنهُ عَماهُ وَجَهلَهُ؛
خداوند به وسیله تقوا بنده را حفظ مىکند از آنچه که عقلش به آن
نمىرسد و کور دلى و نادانى او را بر طرف مىسازد.
التوحید ص 127
حدیث (979) امام باقر علیه السلام می
فرمایند
اَتقَى النّاسِ مَن قالَ الحَقَّ فیما لَهُ
وَعَلَیهِ؛
باتقواترین مردم، کسى است که در آنچه به نفع یا ضرراوست،حق رابگوید.
نهج الفصاحه
حدیث (980)
رسول
اکرم (ص) می فرمایند:
لِكُلِّ شَیءٍ وَجهٌ ووَجهُ دینِكُمُ الصَّلاةُ
هر چیزى چهره اى دارد و چهره دین شما نماز است.
الکافی : ج 3 ، ص 270 ، ح 16
حدیث (981)
رسول
اکرم (ص) می فرمایند:
تَمامُ التَّقوى اَن تَتَعَلَّمَ ما جَهِلتَ وَتَعمَلَ بِما عَلِمتَ
تقوای کامل این است که آنچه نمی دانی یاد بگیری و به آنچه می دانی عمل
کنی.
میزان الحکمه ، جلد4
حدیث (982)
رسول
اکرم (ص) می فرمایند:
اَلنِّيَّةُ الحَسَنَةُ تُدخِلُ صاحِبَهَا الجَنَّةَ
نیت خوب صاحب خویش را به بهشت مىبرد
کنزالعمال جلد 13
حدیث (983) امام علی
(ع) می فرمایند:
مَن حَسُنَت نيَّتُهُ أَمَدَّهُ
التَّوفیقُ
هر کس نيّتش خوب باشد، توفیق یاریش خواهد نمود.
غررالحکم 5/462/9186
حدیث (984) امام باقر
(ع) می فرمایند:
إنَّ اللّه تَبارَكَ وَتَعالى يُحاسِبُ النّاسَ عَلى قَدر ما
آتاهُم مِنَ العُقُولِ فِى الدُّنیا
خداوند (در روز قیامت) از بندگانش به مقدار عقلى که به آنها داده
بازخواست خواهد کرد.
غررالحکم جلد2 - حدیث3260
حدیث (984) امام على علیهالسلام می
فرمایند:
حُسنُ النِّيَّةِ مِن سَلامَةِ الطَّويَّةِ
نيّت خوب، برخاسته از سلامت درون است.
التوحید ص63
حدیث (985) امام على (ع) می فرمایند:
يَبلُغُ الصّادِقَ بصِدقِهِ ما يَبلُغُهُ الکاذِبَ باحتیالِهِ
راستگو، با راستگویى خود به همان مى رسد که دروغگو با حیله گرى خود.
غررالحکم،
ج 6، ص 471، ح 11006.
حدیث (986) امام سجاد (ع) می فرمایند:
خَیرُ مَفاتیح الاُمور الصِّدقُ وَ خَیرُ خَواتیمِهَا الوَفاءُ
بهترین شروع کارها صداقت و راستگویى و بهترین پایان آنها وفا است.
بحارالأنوار،
ج 78، ص 161
حدیث (987)
امام صادق(ع) می فرمایند
لا يَزالُ الدّینُ قائِمًا ما قامَتِ
الكَعبَةُ
تا زمانى که کعبه بر پاست، دین بر
پاست.
الکافی : ج 4 ، ص 271 ، ح
4
حدیث (988) امام باقر
(ع) می فرمایند:
لا تَذهَب بِكُمُ المَذاهِبُ ،
فوَاللّهِ ما شِیعَتُنا إلاّ مَن أطاعَ اللّهَ عَزَّوجلَّ
مذاهب گوناگون شما را از راه به در
نبرد، به خدا سوگند، شیعه ما نیست مگر کسى که از خداوندعزّوجلّ اطاعت
کند.
الکافی : ج 2 ، ص 73 ، ح 1
حدیث (989) امام علی
(ع) می فرمایند:
مَن عَمِلَ بِالْعَدلِ حَصَّنَ اللّهُ مُلكَهُ
هر کس به عدالت
رفتار کند، خداوند حکومتش را حفظ خواهد کرد.
غررالحکم،
ج5، ح 8722
حدیث (990)
امام صادق(ع) می فرمایند:
العالِمُ بِزَمانِهِ لا تَهجُمُ
عَلَیهِ اللَّوابِسُ
کسى که زمان خود را بشناسد ، آماج
اشتباهات قرار نگیرد.
الکافی : ج 1 ، ص 27 ، ح
29
حدیث (991) امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند:
أَبلَغُ ماتَستَدِرُّ بِهِ الرَّحمَةَ أَن تُضمِرَ
لِجَمیعِ النّاسِ الرَّحمَةَ
مؤثّرترین وسیله جلب رحمت خدا این است که خیرخواه همه مردم باشى.
غرر الحکم ، ص 212
حدیث (992) امیرالمؤمنین(ع) می فرمایند:
اِذا فَسَدَتِ النِّـيَّةُ وَقَعَتِ البَليَّةُ
هرگاه نیت فاسد شود، بلا و گرفتارى پیش مىآید.
غررالحکم، ح 4021
حدیث (993)
رسول
اکرم (ص) می فرمایند:
اَلطِّيَرَةُ شِركُ وَمامِنّا إِلاّ وَلكِنَّ اللّهَ
يُذهِبُهُ بالتَّوَكُّل
فال بد زدن شرک است و هیچکس ازما نیست مگر اینکه به نحوى
دستخوش فال بد زدن مى شود، اما خداوند با توکل به او آن را از بین مى
برد.
کنزالعمال، ح 5696
حدیث (994)
رسول اکرم (ص) می فرمایند:
خَیرُ الدُّنیا
وَالآخِرَةِ مَعَ العِلمِ وَشَرُّ الدُّنیا وَالآخِرَةِ مَعَ الجَهل
خیر دنیا و آخرت با دانش است و شرّ دنیا و آخرت با نادانى.
الحیاة، ج1، ص35
حدیث (995) امام على
(ع) می فرمایند:
اَلصَّبْرُ فِى الاُْمورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الْجَسَدِ،
فَاِذا فارَقَ الرَّأسُ الجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ اِذا فارَقَ
الصَّبْرُ الاُْمورَ فَسَدَتِ الاُْمورُ
نقش صبر در کارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان که اگر سر از بدن
جدا شود، بدن از بین مىرود، صبر نیز هرگاه همراه کارها نباشد، کارها
تباه مىگردند.
کافى،
ج 2، ص 90، ح 9
حدیث (996) امام باقر
(ع) می فرمایند:
مَثَلُ الْحَریصِ عَلَى الدُّنْیا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: كُلَّمَا
ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا کانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ
الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا
حریص به دنیا، همانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر دور خود مى تند،
خارج شدن از پیله بر او سختتر مى شود، تا آنکه از غصه مى میرد.
کافى،
ج 2، ح 7
حدیث (997) امام حسین
(ع) می فرمایند:
اَ يُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَکارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ
وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا
اى مردم در خوبىها با یکدیگر رقابت کنید و در بهره
گرفتن از فرصتها شتاب نمایید و کار نیکى را که در انجامش شتاب
نکردهاید، به حساب نیاورید.
ارشاد القلوب دیلمى، ص 73
حدیث (998)
حضرت زهرا (س)می فرمایند:
اِنَّ السَّعید، كُلُّ السَّعید، حَقُّ السَّعید مَن أَحَبَّ عَليّاً
فِی حَیاتِهِ وَ بَعدَ مَوتِهِ
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در
دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.
مجمع الزوائد ج 9، ص 132
حدیث (999)
رسول اکرم (ص) می فرمایند:
مَن تابَ قَبْلَ أنْ يُعايِنَ قَبِلَ اللّهُ
تَوبَتَهُ
هر کس پیش از آن که (فرشته مرگ را) مشاهده کند، توبه
نماید، خداوند توبهاش را بپذیرد.
الکافی : ج 2 ، ص 440 ، ح
2
حدیث (1000)
امام حسین(ع) می فرمایند:
أَلاِستِدراجُ مِنَ اللّهِ سُبحانَهُ لِعَبدِهِ أَن
يُسبِغَ عَلَیهِ النِّعَمَ وَ يَسلُبَهُ الشُّکر
غافلگیر کردن بنده از جانب خداوند به این شکل است که به او نعمت فراوان
دهد و توفیق شکرگزاری را از او بگیرد.
تحف العقول،ص 250
