حدیث (1)
پيامبر صلى الله عليه و آله :
لا تَزولُ قَدَما عَبدٍ
يَومَ القيامَةِ حَتّى يُساَ لَ عَن اَربَعٍ عَن عُمُرِهِ فيما
اَفناهُ وَ عَن شَبابِهِ فيما اَبلاهُ وَ عَن مالِهِ مِن اَينَ
اَ كتَسَبَهُ وَ فيما اَ نفَقَهُ وَ عَن حُبِّنا اَهلَ البَيتِ ؛
انسان، در روز قيامت، قدم از قدم
برنمى دارد، مگر آن كه از چهار چيز پرسيده مى شود: از عمرش كه چگونه
گذرانده است، از جوانى اش كه چگونه سپرى كرده، از ثروتش كه از كجا به
دست آورده و چگونه خرج كرده است و از دوستى ما اهل بيت [پيامبر
صلى الله عليه و آله].
امالی(صدوق) ص39 -
خصال ج1
، ص 253، ح 125
حدیث (2)
پيامبر صلى الله عليه و آله :
طوبى لِمَن
طالَ عُمرُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ فَحَسُنَ مُنقَلَبُهُ اِذ
رَضىَ عَنهُ رَبُّهُ وَ وَيلٌ لِمَن طالَ عُمرُهُ وَ ساءَ
عَمَلُهُ وَ ساءَ مُنقَلَبُهُ اِذ سَخِطَ عَلَيهِ رَبُّهُ؛
خوشا به سعادت كسى
كه عمرش طولانى و كردارش خوب باشد. چنين كسى عاقبتش خوب است؛ زيرا
پروردگارش از او راضى است. و واى بر كسى كه عمرش طولانى و كردارش
بد باشد. چنين كسى عاقبتش بد است؛ چرا كه پروردگارش از او ناراضى
است.
بحارالأنوار،
ج 66، ص 400، ح 95
حدیث (3) امام صادق عليه السلام :
اِنْ اُجِّلْتَ فى عُمُرِكَ يَومَيْنِ فَاجْعَلْ
اَحَدَهُما لاِدَبِكَ لِتَسْتَعينَ بِهِ عَلى يَومِ مَوتِكَ. فَقيلَ
لَهُ : وَ ما تِلْكَ الاِسْتِعانَةُ؟ قالَ : تُحْسِنُ تَدبيرَ ما
تُخَلِّفُ وَ تُحْكِمُهُ؛
اگر در عُمرت دو روز مهلت داده شدى ، يك روز آن را
براى ادب خود قرار ده تا از آن براى روز مُردنت كمك بگيرى. به امام
گفته شد : اين كمك گرفتن چگونه است؟ فرمودند : به اينكه آنچه را از
خود برجا مىگذارى ، خوب برنامهريزى كنى و محكمكارى نمايى.
وسایل الشیعه ج19 ، ص266 - کافی
(ط-الاسلامیه) ج8 ،ص150