|
پیامبرانی که در
هدایت فرزندان و نزدیکانشان موفق نبودند، آیا می‌توانند در
هدایت دیگران موفق باشند؟!
94/07/01
پیامبر معصومی که نمی‌تواند
اولاد و بهترین‌های خود را هدایت کند، چطور می‌تواند اولاد
و بهترین‌های مردم را هدایت کند؟
پاسخ اجمالی
پیامبران(ع) منادی توحید و یکتاپرستی بودند. آنان ارائه
طریق می‌کردند؛ یعنی موظف بودند تا راه هدایت و سعادت را
به مردم نشان دهند. این وظیفۀ بندگان است تا راهی را که به
آنها نشان داده می‌شود، پیش گرفته و به مقصود اصلی برسند.
اگر انسان خود راه هدایت را در پیش نگرفت و از جاده منحرف
شد، مسئولیت آن تنها بر خود او است. خداوند در قرآن
می‌فرماید: «...وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ
الْمُبینُ»؛[1] پیامبر جز پیام رسانى آشکار نیست.
در جایی دیگر می‌فرماید: « إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ
إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُورا»؛[2] یعنی ما راه (حق و
باطل) را به انسان نمودیم، حال خواهد هدایت پذیرد و شکر
این نعمت گوید و خواه آن نعمت را کفران کند.
بنابر این، پیامبران مأمور ابلاغ بودند نه مجبور نمودن به
ایمان. انتخاب راه خوب یا بد در اختیار خود بشر است و این
حقیقت را وجدان هر انسانی قبول دارد؛ از این‌رو فرزندان
پیامبران(ع) نیز مانند دیگر مردم بودند؛ یعنی صاحب اختیار
و اراده. آنان نیز مانند دیگر انسان‌ها مورد دعوت قرار
گرفتند و بسیاری از آنان، با اختیار خود دعوت حق را
پذیرفتند و هدایت شدند. البته برخی از آنها نیز از این
اختیار سوء استفاده کرده، و دعوت شیطان و هوای نفس را
اجابت کرده در نتیجه گمراه شدند. و این هیچ لطمه‌ای به
رسالت پیامبران نمی‌زند؛ زیرا این پیشوایان از هر فردی که
در مسیر حق نبود، برائت و بیزاری می‌جستند، حتی اگر آن فرد
از فرزندان و نزدیکانشان بود و دیگر مخاطبان نیز با توجه
به همین واقعیت، نمی‌توانستند بی‌ا‌یمانی بستگان پیامبری
را به حساب خود او بنویسند؛ و به همین دلیل بود که بسیاری
از انسان‌هایی که به ندای فطرت خود پاسخ مثبت دادند - بدون
توجه به انحراف بستگان پیامبران - در زمره افراد باایمان
قرار گرفتند.
1. نور، 45؛ عنکبوت، 18.
[2]. دهر، 3.
منبع"سایت اسلام کوئست
|
