حدیث(1) پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَلصَّلاةُ مِن شَرائِعِ الدّينِ وَ فيها مَرضاةُ
الرَّبِّ عَزَّوَجَلَّ وَ هِىَ مِنهاجُ النبياءِ وَ لِلمُصَلّى حُبُّ
المَلائِكَةِ وَ هُدىً و ايمانٌ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ؛
نماز، از آيين هاى دين است و رضاى
پروردگار، در آن است. و آن راه پيامبران است. براى نمازگزار، محبت
فرشتگان، هدايت، ايمان، نور معرفت و بركت در روزى است.
خصال، ج2،ص 522
حدیث (2) پيامبر صلى الله عليه و آله:
صَلاةُ اللّيلِ مَرضاةٌ لِلرَّبِّ وَ حُبُّ
المَلائِكَةِ وَ سُنَّةُ النبياءِ وَ نورُ المَعرفَةِ وَ اَصلُ اليمانِ وَ
راحَةُ البدانِ وَ كَراهيَةٌ لِلشَّيطانِ وَ سِلاحٌ عَلَى العداءِ وَ
اِجابَةٌ لِلدُّعاءِ وَ قَبولُ العمالِ وَ بَرَكَةٌ فِى الرِّزقِ؛
نماز شب، موجب رضايت
پروردگار، دوستى فرشتگان، سنت پيامبران، نور معرفت، ريشه ايمان،
آسايش بدن ها، مايه ناراحتى شيطان، سلاحى بر ضدّ دشمنان، مايه
اجابت دعا، قبولى اعمال و بركت در روزى است.
ارشاد القلوب
الی الصواب(دیلمی)، ج 1، ص 191
حدیث(3) پيامبر صلى الله عليه و آله:
مَن كانَ يُؤمِنُ بِاللَّهِ وَاليَومِ الخِرِ فَليُكرِم
ضَيفَهُ؛
هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد ميهمانش را گرامى دارد.
كافى(ط-الاسلامیه)، ج 6، ص 285
حدیث (4) امام حسن عسكرى عليه السلام:
فى تفسير قوله تعالى «وَ قُولُوا
لِلنّاسِ حُسنا» قالَ: قُولُوا لِلنّاسِ كُلِّهُم حُسنا مُؤمِنِهُم
وَ مُخالِفِهُم، أمّا المؤمِنونَ فَيَبسُطُ لَهُم وَجهَهُ وَ أمّا
المُخالِفونَ فَيُكَلِّمُهُم بِالمُداراةِ لاِجتِذابِهِم اِلىَ
الايمانِ. فَاِنِ استَتَرَ مِن ذلِكَ بِكفِّ شُرورِهم عَن نَفسِهِ
وَ عَن اِخوانِهِ المُؤمِنينَ؛
در تفسير آيه «با مردم به زبان خوش سخن
بگوييد» فرمود: يعنى با همه مردم، چه مؤمن و چه مخالف، به زبان خوش سخن
بگوييد. مؤمن، به هم مذهبان، روى خوش نشان مى دهد و با مخالفان، با
مدارا سخن مى گويد تا به ايمان، جذب شوند و حتّى اگر نشدند، با اين
رفتار، از بدى هاى آنان در حقّ خود و برادران مؤمنش، پيشگيرى كرده است.
مستدرك الوسائل
و مستنبط المسایل، ج 12، ص
261
حدیث(5) امام صادق عليه السلام فرمود:
اِذَا اتَّهَمَ المُؤُمِنُ اَخاهُ
اِنماثَ الايمانُ مِن قَلبِهِ كَما يَنماثُ المِلحُ فِى الماءِ
؛
هرگاه مؤمن به برادر [دينى] خود تهمت
بزند، ايمان در قلب او از ميان مى رود، همچنان كه نمك در آب، ذوب
مى شود.
كافى(ط-الاسلامیه)، ج 2، ص 361
حدیث (6) پيامبر صلى الله عليه و آله:
مَن رَأى مِنكُم مُنكَرا فَليُغَيِّرهُ بِيَدِهِ، فَإن لَم يَستَطِع
فَبِلِسانِهِ، فَإن لَم يَستَطِع فَبِقَلبِهِ وَذلِكَ أضعَفُ الإيمانِ؛
هر كس از شما منكرى ببيند بايد با دست و اگر نتوانست با زبان و اگر نتوانست با قلبش
آن را تغيير دهد، كه پائين ترين درجه ايمان همين (تغيير قلبى) است.
نهج الفصاحه،ص768، ح 3010
حدیث (7) امام على عليه السلام:
(علامة) اَلايمانُ أَن تُؤثِرَ الصِّدقَ حَيثُ يَضُرُّكَ عَلَى الكَذِبِ
حَيثُ يَنفَعُكَ؛
(نشانه) ايمان، اين است كه راستگويى را هر چند به زيان تو باشد بر دروغگويى، گرچه
به سود تو باشد، ترجيح دهى.
نهج البلاغه(صبحی صالح)،ص556 حكمت458
حدیث (8) پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَلغَيرَةُ مِنَ الايمانِ وَالمِذاءُ مِنَ النِّفاقِ؛
غيرت از ايمان است و بى بند و بارى از نفاق.
من لا یحضر الفقیه،ج3 ، ص 444 ، نهج الفصاحه،ص587
، ح 2045
حدیث (9) پيامبر صلى الله عليه و آله:
لا يُكمِلُ المُؤمِنُ
ايمانَهُ حَتّى يَحتَوىَ عَلى مِائَةٍ وَ ثَلاثِ خِصالٍ:... لا
يَقبَلُ الباطِلَ مِن صَديقِهِ وَ لا يَرُدُّ الحَقَّ مِن
عَدُوِّهِ...؛
ايمان مؤمن كامل نمى شود، مگر آن كه
103 صفت در او باشد:... باطل را از دوستش نمى پذيرد و در مقابله با
دشمن، حق را پايمال نمى كند.
التمحیص، ص 75 - بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج
64، ص 311
حدیث (10) پيامبر صلى الله عليه و آله:
ثَلاثُ خِصالٍ مَن كُنَّ
فيهِ فَقَدِ استَـكمَلَ خِصالَ الايمانِ: اَلَّذى إذا رَضىَ
لَم يُدخِلهُ رِضاهُ فى باطِلٍ وَ اِن غَضِبَ لَم يُخرِجهُ
مِنَ الحَقِّ وَ لَو قَدَرَ لَم يَتَعاطَ ما لَيسَ لَهُ؛
سه ويژگى است كه در
هر كس يافت شود، ويژگى هاى ايمان كامل مى گردد: آن كه وقتى خشنود
گردد، خشنودى اش او را به باطل نكشاند و خشمش او را به هنگام خشم،
از حق برون نبرد و هر گاه توان يافت، به آنچه از او نيست، دست
درازى نكند.
الاصول الستة عشر(ط-دارالشبستری)، ص 35
حدیث(11) امام رضا علیه السلام:
لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ
فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ: اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ،
وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا؛
هیچ بنده اى حقیقت ایمانش را کامل نمى کند مگر این که
در او سه خصلت باشد: دین شناسى، تدبر نیکو در
زندگى، و شکیبایى در مصیبت ها و بلاها.
تحف العقول ص324
حدیث(12) امام علی علیه السلام:
لایَکمُلُ إیمانُ امریٍ حَتّی یُحِبَّ مَن أحَبَّ الله وَ یُبغِضُ مَن أبغَضَ
اللهُ؛
ایمان هیچ کس کامل نمی شود مگر هر که را خدا دوست دارد دوست داشته باشد و آن که را
خدا دشمن دارد دشمن داشته باشد.
شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید)، ج18، ص51
حدیث(13) امام صادق عليه السلام فرمود:
اِنَّ مِن حَقيقَةِ الايمانِ
اَن تُؤثِرَ الحَقَّ وَ اِن ضَرَّكَ عَلَى الباطِلِ وَ اِن
نَفَعَكَ وَ اَن لا يَجوزَ مَنطِقُكَ عِلمَكَ؛
از حقيقت ايمان اين است كه حق را بر
باطل مقدم دارى، هر چند حق به ضرر تو و باطل به نفع تو باشد و نيز
از حقيقت ايمان آن است كه گفتار تو از دانشت بيشتر نباشد.
محاسن، ج 1، ص 205
حدیث(14)پيامبر صلى الله عليه و آله:
ما آمَنَ بى مَن باتَ شَبعانَ وَجارُهُ طاوِيا، ما آمَنَ بى مَن باتَ كاسيا
وَجارُهُ عاريا؛
به من ايمان نياورده است آن
كس كه شب سير بخوابد و همسايه اش گرسنه باشد. به من ايمان نياورده است آن كس كه شب
پوشيده بخوابد و همسايه اش برهنه باشد.
مستدرك الوسائل
و مستنبط المسایل،
ج8، ص429، ح9897
حدیث(15) امام كاظم عليه السلام :
اَلحَياءُ مِنَ اليمانِ وَاليمانُ فِى الجَنَّةِ وَالبَذاءُ مِنَ الجَفاءِ
وَالجَفاءُ فِى النّارِ؛
حيا از ايمان و ايمان در بهشت است و بدزبانى از بى مهرى و بدرفتارى است و بدرفتارى
در جهنم است.
تحف العقول، ص394- وسایل الشیعه ،ج16،ص 36 - بحارالأنوار،
ج75، ص309
حدیث(16) امام صادق عليه السلام فرمود:
اَلسَّخاءُ مِن أخلاقِ الأنبياءِ، وهُوَ عِمادُ الإيمانِ، ولا يَكونُ مُؤمِنٌ
إلاّ سَخيّا، ولا يَكونُ سَخيّا إلاّ ذو يَقينٍ وهِمَّةٍ عاليَةٍ ؛ لأِنَّ
السَّخاءَ شُعاعُ نورِ اليَقينِ، ومَن عَرَفَ ما قَصَدَ هانَ عَلَيهِ ما بَذَلَ؛
سخاوت از اخلاق پيامبران و ستون ايمان است . هيچ مؤمنى نيست مگر آن كه بخشنده است و
تنها آن كس بخشنده است كه از يقين و همّت والا برخوردار باشد ؛ زيرا كه بخشندگى
پرتو نور يقين است . هر كس هدف را بشناسد بخشش بر او آسان شود.
مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ،ج7 ،ص
17-بحارالأنوار(ط-بیروت)،
ج68، ص355
حدیث(17) امام كاظم عليه السلام :
اِیاک وَ المِزاحَ فَاِنَّهُ یذهَبُ بِنُورِ ایمانِک؛
از شوخی (بی مورد) بپرهیز، زیرا که شوخی
نور ایمان تو را می برد.
کافی(ط-الاسلامیه)،ج2،ص665-من لا یحضره الفقیه ، ج 4،ص408
حدیث(18) حضرت فاطمه زهرا عليها السلام :
فَفَرَضَ اللّهُ الاْيمانَ تَطْهيرا مِنَ
الشِّرْكِ... وَ الْعَدْلَ تَسْكينا لِلْقُلوبِ؛
خداوند ايمان را براى پاكى از شرك... و عدل و داد
را براى آرامش دلها واجب نمود.
من لايحضره الفقيه، ج 3،
ص 568
حدیث(19) امام حسن عسکری عليه السلام :
خَصلَتانِ لَيسَ فَوقَهُما شَيءٌ: اَلْإيمانُ
بِاللَّهِ ونَفعُ الإخوانِ؛
دو خصلت است كه بالاتر از آنها چيزى نيست: ايمان به
خدا و سود رساندن به برادران.
مستدرک الوسایل ج12،ص391 -تحف العقول ص489
-بحارالأنوار(ط-بیروت)، ج 75، ص 374
حدیث(20) امام محمد باقر علیه السلام:
اِنَّ لِکُلِّ شَیءٍ قُفلاً وَ قُفلُ الایمانِ الرِّفقُ؛
هر چیزی قفلی دارد و قفل ایمان مدارا کردن و نرمی است.
کافی(ط-الاسلامیه،ج2،ص118
حدیث(21) پيامبر صلى الله عليه و آله:
اَفضَلُ الإِیمانِ اَن تَعلَمَ اَنَّ اللهَ مَعَکَ حَیثُ ما کُنتَ؛
برترین ایمان آن است که معتقد باشی هر کجا هستی خداوند با توست.
نهج الفصاحه،ص229
حدیث(22) امام رضا علیه السلام
أحسَنُ الناسِ إیماناً أحسَنُهم خُلقاً و
ألطَفُهم باَهلِه، وَ اَنا اَلطَفُکم بِاَهلى؛
نیکوترین مردم از نظر ایمان، خوش خلقترین و با لطفترین آنها
نسبت به اهل خویش است.
عیون اخبار الرضا،ج2،ص 38
حدیث(23) امام رضا علیه السلام:
اِنَّ الایمانَ اَفضلُ مِن الاسلامِ بِدَرجَةٍ, وَ التَّقـوى
اَفضـلُ مِن الایمانِ بِدَرَجَةٍ وَ لَم یَعطِ بَنو آدَمَ اَفضلُ مِنَ
الیَقینِ؛
ایمان یک درجه بالاتر از اسلام است, و تقوا یک درجه بالاتر از ایمان
است و به فـرزنـد آدم چیزى بـالاتـر از یقیـن داده نشده است.
تحف العقول، ص445
حدیث(24) امام صادق عليه السلام فرمود:
مَن تَعَصَّبَ أو تُعُصِّبَ لَهُ فَقَد خَلَعَ ربقَهَ
الإیمانَ مِن عُنُقِهِ؛
کسی که از چیزی طرفداری مصرّانه و نابجا
کند یا اینکه از جانب دیگران به نفع او طرفداری نابجا شود ( و
او خشنود باشد ) محققاً که ریسمان ایمان را از گردن خویش باز
کرده است.
کافی(ط-الاسلامیه)ج2،ص307
حدیث(25) امام صادق عليه السلام فرمود:
من افطر يوما من شهر رمضان خرج روح الايمان منه؛
هر كس يك روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد - روح ايمان از او جدا
مى شود.
وسائل الشيعه ج 10 ،
ص246_ من لا يحضره الفقيه ج 2 ، ص 118
حدیث(26) پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
لایَستَکمِلُ
عَبدٌ حَقیقَةَ الإیمانِ حَتَّی یَدَعَ المِراءَ وَ إن کانَ مُحِقّاً.
هیچکس حقیقت ایمان
را کامل نمی کند مگر اینکه جدال لفظی را رها کند، هر چند حق با او
باشد.
بحارالانوار ج2 ص138
حدیث(27) امام علی علیه السلام:
لا یَصدُقُ
إیمُان عَبدٍ حَتَّی یَکونَ بِما فی یَدِ اللهِ سُبحانَهُ أوثَقَ مِنهُ
بِما فی یَدِهِ.
ایمان هیچ بنده ای
راستین نمی شود مگر زمانیکه اعتمادش به آنچه نزد خداست از اعتمادش به
آنچه در دست خود دارد بیشتر باشد.
نهج البلاغه(صبحی
صالح)،ص 529 - شرح نهج البلاغه(ابن ابی الحدید)، ج19 ،ص216
حدیث(28) پیامبر اکرم (ص) فرمودند:
لَیسَ الایمانُ
بالتَّحلّی و لابالتّمنّی، لکنَّ الایمانَ ما خَلَصَ فی القلبِ و
صَدَّقَهُ الأعمالُ.
ایمان به صرف ادعا
و آرزو نیست، بلکه ایمان آن است که خالصانه در جان و دل قرار گیرد و
اعمال هم آنرا تایید کند.
تحف العقول ص370
حدیث(29) امیرالمؤنین امام علی (ع) فرمودند:
لَا یَجِدُ
أَحَدَکُم طَعمَ الإِیمَانِ حَتَّی یَعلَمَ أَنَّ مَا أَصَابَهُ لَم
یَکُن لِیَخطِئَهُ وَ مَا أَخطَأَهُ لَم یَکُن لِیَصِیبَهُ.
هیچ یک ازشما مزه
ایمان را نخواهد چشید تا اینکه بداند، آنچه به او رسیده، نمی توانست به
او نرسد و آنچه به او نرسیده ممکن نبود به او اصابت کند و برسد
اصول کافی(ط-الاسلامیه) ج2، ص58
حدیث(30) امام صادق (ع) فرمودند:
کانَ
امیرُالمومِنِینَ کَثیراً مَا یَقُولُ فی خُطبَتِهِ یَا أیُّها
النّاسُ! دینَکُم دینَکُم فَإنَّ السَّیِّئَةَ فِیهِ خَیرٌ مِنَ
الحَسَنَةِ فی غَیرِهِ وَ السَّیِّئَةُ فِیهِ تُغفَرُ وَ الحَسَنَةُ فی
غَیرِهِ لا تُقبَلُ.
امیرالمومنین
بسیار در خطبه خود می فرمود: ای مردم دینتان را بپایید دینتان را. بدی در این دین، بهتر است از نیکی در دین های دیگر. گناه و بدی در این
دین آمرزیده است و نیکی در غیر آن، پذیرفته نمی شود.
اصول کافی(ط-الاسلامیه)
ج2، ص464
حدیث(31) امام صادق (ع) فرمودند:
قُلتَ لَهُ مَا
الَّذِی یُثبِتُ الایمانَ فِی العَبدِ قال الوَرَعُ وَ الَّذِی
یُخرِجُهُ مِنهُ قَالَ الطَّمَعُ.
به امام صادق (ع)
چه چیز ایمان را در بنده استوار می سازد؟ فرمود: پرهیز از محرمات. وچه
چیز بنده را از ایمان خارج می کند؟ فرمود:طمع.
اصول کافی(ط-الاسلامیه)
ج2، ص320