حدیث (1)
على بن حَكَم:
عَنْ دِعْبِلِ بنِ علىّ : اَنَّهُ
دَخَلَ عَلى اَبِى الحَسَنِ الرِّضا عليه السلام وَ اَمَرَ لَهُ
بِشَىْءٍ ، فَاَخَذَهُ وَ لَمْ يَحْمَدِ اللّهَ . قالَ : فَقالَ لَهُ
: لِمَ لَمْ تَحْمَدِ اللّهَ؟! قالَ : ثُمَّ دَخَلْتُ بَعْدُ عَلى
اَبى جَعفَرٍ عليه السلام وَ اَمَرَ لى بِشَىْءٍ ، فَقُلْتُ :
اَلْحَمدُ لِلّهِ . فَقالَ لى : تَاَدَّبْتَ؛
دعبل بن على به خدمت امام
رضا عليه السلام رسيد و امام امر فرمودند انعامى به او بدهند . دعبل آن
را گرفت، اما خدا را سپاس نگفت . امام به او فرمودند : چرا خداوند را
سپاس نگفتى؟! دعبل گفت : پس از مدّتى بار ديگر خدمت امام رضا
عليه السلام رسيدم و ايشان فرمودند انعامى به من بدهند . من گفتم : خدا
را سپاسگزارم . امام به من فرمودند : ادب را به جا آوردى.
کافی(ط-الاسلامیه) ج1 ،ص496
حدیث (2) پیامبر اکرم صلی الله وعلیه وآله :
مَن أحَبَّ أن يَلقَى اللَّهَ ضاحِكاً مُستَبشِراً فَليَتَوَلَّ
عَلِيَّ ابنَ مُوسَى الرِّضا(ع).
كسى كه دوست دارد خندان و با روى گشاده خداوند را ديدار كند، بايد از
محبّت و ولايت على بن موسى الرضّا(ع) بهره مند باشد.
بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 36 ، ص 296
