جِماعُ المُروءَةِ أَن لا تَعمَلَ فِى السِّرِّ ما تَستَحيى مِنهُ فِى
العَلانيَةِ؛
اساس مردانگى، اين است كه در پنهان، كارى را نكنى كه در آشكار از انجام آن شرم
داشته باشى.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 259 ، ح 5509
حدیث (5)
امام على عليه السلام :
يُسْتَدَلُّ عَلَى مُرُوَّةِ
الرَّجُلِ بِبَثِّ الْمَعْرُوفِ وَ بَذْلِ الْإِحْسَانِ وَ تَرْكِ
الِامْتِنَان
نشانه مردانگى انسان، به همه نيكى كردن و احسان نمودن و منت نگذاشتن است.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 384 ، ح 8735
حدیث (6)
امام على عليه السلام :
اَصلُ المُروءَةِ الحَياءُ وَ ثَمَرَتُهَا العِفَّةُ؛
ريشه مردانگى حيا و ميوه اش پاكدامنى است.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 258 ، ح 5503
حدیث (7)
امام على عليه السلام :
مِنْ تَمَامِ الْمُرُوَّةِ
أَنْ تَنْسَى الْحَقَّ لَكَ وَ تَذْكُرَ الْحَقَّ عَلَيْك
از كمال مردانگى است كه حقّى را كه بر گردن ديگران دارى، فراموش كنى و حقّى را كه
ديگران بر گردن تو دارند، به ياد داشته باشى.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 259 ، ح 5519
حدیث (8)
امام على عليه السلام :
بِالصِّدقِ و َالوَفاءِ تَكمُلُ المُروءَةُ لأَهلِها؛
با صداقت و وفادارى، مردانگى به كمال مى رسد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 219 ، ح 4343
حدیث (9)
پيامبر صلی الله
علیه و آله و سلم :
اَلمُروءَةُ إِصلاحُ المالِ؛
مردانگى، اصلاح ثروت است.
تحف العقول 46
حدیث (10)
امام على عليه السلام :
أَقِيلُوا ذَوِي الْمُرُوءَاتِ
عَثَرَاتِهِمْ فَمَا يَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ [يَدُهُ
بِيَدِ اللَّهِ] يَدُ اللَّهِ بِيَدِهِ يَرْفَعُه
از لغزش جوانمردان در گذريد، زيرا كه هيچ يك از آنان نلغزد، مگر اين كه دست خداوند
دستش را بگيرد و او را بلند كند.
نهج
البلاغه(صبحی صالح) ص 471 ، حكمت 20
حدیث (11)
پيامبر
صلی الله علیه و آله و سلم :
مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم
يَظلِمهُم وَحَدَّثَهُم فَلَم يَكذِبهُم وَ وَعَدَهُم فَلَم
يَخلِفهُم فَهُوَ مِمَّن كَمُلَت مُرُوءتُهُ وَ ظَهَرَت
عَدالَـتُهُ وَ وَجَبَت اُخُوَّتُهُ وَ حَرُمَت غيبَتُهُ؛
هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم
نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، جوانمرديش كامل، عدالتش آشكار،
برادرى با او واجب و غيبتش حرام است.
خصال ص 208، ح 28
حدیث (12)
امام حسین
عليه السلام :
لا تـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة:
إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب؛
جز به یکى
از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت،
یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد.
تحف العقول ص 247