3- امام على عليه السلام:
أَغبَطُ النّاسِ المُسارِعُ إِلَى الخَيراتِ؛
شايسته ترين مردم كه مورد غبطه قرار گيرد كسى است كه براى انجام كار خير سبقت
مى گيرد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 105 ، ح
1873
4- امام على عليه السلام:
مَا المَغبوطُ إِلاّ مَن كانَت هِمَّتُهُ نَفسَهُ لا يُغِبُّها عَنِ
مُحاسَبَتِها وَ مُطالَبَتِها وَ مُجاهَدَتِها؛
شايسته نيست كسى مورد غبطه قرار گيرد، مگر كسى كه همتش خودش باشد در اين كه از خودش
حساب كشى كند و خودش را مؤاخذه نمايد و در اصلاح خود بكوشد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 236 ، ح
4750
5- امام على عليه السلام:
إِنَّ المَغبونَ مَن غُبِنَ عُمرَهُ وَ إِنَّ المَغبوطَ مَن أَنفَذَ
عُمرَهُ فى طاعَةِ رَبِّهِ؛
بدرستى كه زيانكار كسى است كه عمرش را بيهوده تلف كند، و كسى كه عمر خود را در
اطاعت خدا بگذراند شايسته است مورد غبطه قرار گيرد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 160 ، ح
3061
6- پيامبر صلى الله عليه و آله:
رَأَى مُوسَى رَجُلًا عِنْدَ الْعَرْشِ
فَغَبَطَهُ بِمَكَانِهِ فَسَأَلَ عَنْهُ فَقِيلَ كَانَ لَا يَحْسُدُ
النَّاسَ عَلى ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ
.
حضرت موسى عليه السلام مردى را نزد عرش ديد و به جايگاه او غبطه خورد و در مورد او
سؤال كرد. به او گفته شد كه او به آنچه خداوند از فضل خود به مردم داده است حسد
نمى برد.
مشکاة الانوار ص 310 {شبیه این
حدیث در روضة الواعظین(ط-القدیمه) ج 2 ، ص424
7-
امام صادق عليه السلام:
أَنَّهُ قَالَ لِبَعْضِ شِيعَتِهِ
عَلَيْكُمْ بِالْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ
أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ التَّمَسُّكِ بِمَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ
فَإِنَّمَا يَغْتَبِطَ أَحَدُكُم إِذَا انْتَهَتْ نَفْسُهُ إِلَى
هَاهُنَا وَ أَوْمَى بِيَدِهِ إِلَى حَلْقِه
امام صادق عليه السلام به بعضى از شيعيان خود فرمودند: بر شما لازم است پرهيزكارى و
تلاش و راستگويى و امانت دارى و چنگ زدن به مذهب خود، زيرا هر يك از شما به هنگام
جان دادن، غبطه او را خواهند خورد.
دعائم الاسلام ج 1 ، ص 66
8- امام صادق عليه
السلام:
لَقَدْ حَدَّثَنِي أَبِي ع
أَنَّهُ لَمْ يَخْلُ مَكَانُهُ مُنْذُ قُتِلَ مِنْ مُصَلٍّ يُصَلِّي
عَلَيْهِ مِنَ الْمَلَائِكَةِ أَوْ مِنَ الْجِنِّ أَوْ مِنَ الْإِنْسِ
أَوْ مِنَ الْوَحْشِ وَ مَا مِنْ شَيْءٍ إِلَّا وَ هُوَ يَغْبِطُ
زَائِرَهُ وَ يَتَمَسَّحُ بِهِ وَ يَرْجُو فِي النَّظَرِ إِلَيْهِ
الْخَيْرَ لِنَظَرِهِ إِلَى قَبْرِهِ.
پدرم در فضيلت زيارت حسين بن على عليه السلام فرمودند: جايگاه آن حضرت از آن زمان
كه كشته شده، از فرشته يا جن يا حيوان وحشى كه بر آن حضرت درود مى فرستد خالى نيست
و هر چيزى غبطه زائر آن حضرت را مى خورد و خود را به او مى مالد و در نگاه كردن به
زائر امام حسين عليه السلام اميد خير دارد زيرا او به قبر امام حسين عليه السلام
نگاه كرده است.
مستدرك الوسايل
ج 10، ص 252، ح 11952
9- پيامبر صلى الله عليه و آله:
أَ لَا أُحَدِّثُكُمْ عَنْ
أَقْوَامٍ لَيْسُوا بِأَنْبِيَاءَ وَ لَا شُهَدَاءَ يَغْبِطُهُمْ
يَوْمَ الْقِيَامَةِ الْأَنْبِيَاءُ وَ الشُّهَدَاءُ بِمَنَازِلِهِمْ
مِنَ اللَّهِ عَلَى مَنَابِرَ مِنْ نُورٍ قِيلَ مَنْ هُمْ يَا رَسُولَ
اللَّهِ قَالَ هُمُ الَّذِينَ يُحَبِّبُونَ عِبَادَ اللَّهِ إِلَى
اللَّهِ- وَ يُحَبِّبُونَ اللَّهَ إِلَى عِبَادِهِ قُلْنَا هَذَا
حَبَّبُوا اللَّهَ إِلَى عِبَادِهِ فَكَيْفَ يُحَبِّبُونَ عِبَادَ
اللَّهِ إِلَى اللَّهِ قَالَ يَأْمُرُونَهُمْ بِمَا يُحِبُّ اللَّهُ وَ
يَنْهَوْنَهُمْ عَمَّا يَكْرَهُ اللَّهُ- فَإِذَا أَطَاعُوهُمْ
أَحَبَّهُمُ اللَّهُ.
آيا آگاه كنم شما را از گروهى كه نه از انبيا هستند و نه از شهدا، ولى انبيا و شهدا
در روز قيامت به مقام و منزلت آنان غبطه مى خورند، و آنها بر منبرهايى از نور
نشسته اند؟ سؤال شد اى رسول خدا! آنان كيانند؟ فرمودند: آنان كسانى هستند كه بندگان
خدا را نزد خدا و خدا را نزد بندگانش محبوب مى گردانند عرض كرديم: ايجاد محبت خدا
در دلها معلوم است، ولى چگونه بندگان را نزد خدا محبوب مى گردانند؟ فرمودند: آنان
را فرمان مى دهند به آنچه خدا دوست مى دارد و باز مى دارند از آنچه خدا دوست
نمى دارد، پس اگر آنان را اطاعت كنند، خداوند دوستشان مى دارد.
مشكاةالأنوار ص 136
10- امام باقر علیه السلام:
اتَّقُوا اللَّهَ وَ
اسْتَعِينُوا عَلَى مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِالْوَرَعِ وَ
الِاجْتِهَاد فِي طَاعَةِ اللَّه فَإِنَّ أَشَدَّ مَا يَكُونُ
أَحَدُكُمْ اغْتِبَاطاً مَا هُوَ عَلَيْهِ لَوْ قَدْ صَارَ فِي
حَدِّ الْآخِرَةِ وَ انْقَطَعَتِ الدُّنْيَا عَنْهُ فَإِذَا
كَانَ فِي ذَلِكَ الْحَدِّ عَرَفَ أَنَّهُ قَدِ اسْتَقْبَلَ
النَّعِيمَ وَ الْكَرَامَةَ مِنَ اللَّهِ وَ الْبُشْرَى
بِالْجَنَّةِ وَ أَمِنَ مِمَّنْ كَانَ يَخَافُ وَ أَيْقَنَ
أَنَّ الَّذِي كَانَ عَلَيْهِ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَنْ
خَالَفَ دِينَهُ عَلَى بَاطِلٍ هَالِكٌ.
تقواى خدا پيشه كنيد و در راهى كه
برگزيده ايد از پارسايى و تلاش در اطاعت فرامين الهى كمك بجوييد، كه اگر چنين كرديد
بيشترين غبطه به حال يكى از شما آنگاه خواهد بود كه به سر حدّ آخرت برسد و ارتباط
وى از دنيا قطع شده باشد، پس آنگاه كه به چنين منزلگاهى رسيد،
مى فهمد مى بيند كه نعمت و كرامت از طرف خداوند به وى رو نموده و
بشارت بهشت به وى داده مى شود و ايمن مى شود از آنچه مى ترسيد و
يقين مى كند كه راهش بر حق بوده و هر كس
بر خلاف راه او بوده
بر باطلى هلاك كننده بوده است.
محاسن ص 177
، ح 162
