آیا بهتر نیست با حذف
برنامه های تهدید آمیز موجود و ارائه اطلاعات و امکانات به صورت
آگاهانه و آزادانه و با تجویز پزشک برنامه هایی منطبق با سیاست های
جدید جمعیتی (افزایش جمعیت) ارائه شود؟ آیا نباید طبق دستور اسلام
عمل شود و مانند بسیاری از کشورها به آزادی انتخاب مردم احترام
گذاشته و در استفاده از داروها و خدمات کنترل جمعیت رعایت مصالح
مردم و سلامت آنها اولویت اول ما باشد؟ چرا هنوز در راستای اهداف
صندوق جمعیت و بانک جهانی که کاهش جمعیت مسلمانان را هدف قرار داده
اند حرکت می شود؟! آیا تعهدی به آنها سپرده شده است که از تعهد به
اسلام و مسلمانان و مردم و جوانان مسلمان و آزاده مهمتر است؟
آیا می دانید بر اساس آخرین آمار
بانک جهانی، جمعیت رژیم غاصب صیهونیستی تا سال
2000 هر ساله 8.2 درصد رشد داشته است؟ و از جمعیت
2 میلیون نفری به 7.7 میلیون رسیده است.
آیا می دانید پنجره جمعیتی،
دوره زمانی نسبتا کوتاه از تحولات جمعیتی یک کشور
است که در طول آن نسبت جمعیت در سنین فعالیت به
حداکثر می رسد و نوعی ساختار جمعیتی مطلوب برای
شتاب بخشیدن به رشد اقتصادی مهیا می شود؟
آیا می دانید در افرادی که بیشتر در معرض
آلودگی های صوتی و غیر صوتی (امواج الکترو مغناطیس، تلفن های
همراه، رایانه های کافی و ...) قرار می گیرند، امکان ناباروری
بیشتر خواهد بود؟
آیا می دانید کاهش نرخ باروری در ایران طی
30 سال گذشته حیرت انگیز و معادل 70 درصد بوده که به گفته ایرستات
«یکی از سریع ترین و چشمگیر ترین آمار های کاهش باروری در تاریخ
بشر» بوده است. به گفته ابر شتات، تا سال 2000 ، نرخ باروری ایران
به دو زایمان در هر زن کاهش یافته بود، که پایین تر از سطح مورد
نیاز برای جایگزینی جمعیت کنونی است؟
مسئله جمعیت یکی از خطراتی که وقتی انسان درست به
عمق آن فکر می کند ، تن او می لرزد؛ مسئله جمعیت را جدی بگیرید؛
جمعیت جوان کشور دارد کاهش پیدا می کند. یک جایی خواهیم رسید که
دیگر قابل علاج نیست. یعنی مسئله جمعیت از آن مسائلی نیست که
بگوئیم حالا ده سال دیگر فکر می کنیم؛ نه، اگر چند سال بگذرد، وقتی
نسل ها پیر شدند، دیگر قابل علاج نیست.
در مسیر پرشتاب زندگی، افزایش مشکل ها، انتظارها، بالا رفتن هزینه
های زندگی، کم شدن حوصله ها و بالا رفتن سن ازدواج، فرزندان ۳۰ سال
آینده خواهند پرسید: عمه، عمو یعنی چه؟ یا خواهند گفت: من خاله
ندارم، دایی ندارم. به نظر می رسد با فراگیری الگوی « تک فرزندی »
به سوی یک بحران گام بر می داریم.
یکی از مسائلی که این روزها به عنوان یکی از دغدغه های مهم و اصلی
مسئولان نظام تبدیل شده است و رهبر معظم انقلاب نیز در یک سال اخیر
بارها بر لزوم توجه به آن تاکید کرده اند، بحث کاهش قابل توجه رشد
جمعیت کشور و پیری جمعیت جامعه ایران در آینده است. آنچه تلاش می
کنیم در این نوشتار به آن بپردازیم، نگاهی گذرا به نوسانات جمعیتی
در چند دهه اخیر، به ویژه سال های بعد از انقلاب و همچنین وضعیت
هرم جمعیتی کشور در سال های آینده است.
"پیری عمومی" از جمله معضلاتی است که کشور در صورت ادامه روند
کنونی رشد جمعیت، در سال های آینده با آن مواجه خواهد شد؛ معضلی که
رهبر انقلاب نیز با هشدار به کاهش جمعیت جوان کشور نسبت به تهدیدات
ناشی از آن ابراز نگرانی کردند.
گفتهاند، و
كتابهائي را كه با خود نازل نمودهاند: از دعوت به توحيد و
بيان حقائق، و ارشاد مردم به سرمنزل سعادت و عبور از مراحل
تهلكه، و بيماريهاي روحي و طبعي؛ و آنچه را كه حكماي الهي
راستين كه اسلام از آنها تمجيد نموده، همچون لقمان حكيم و
سقراط و افلاطون و سائرين آوردهاند و بحث نموده ...
می گويند: زمين گنجايش اين همه جمعیت را
ندارد. اگر سيل رشد جمعیت رو به جلو برود زمين از جمعیت پر ميشود.
اُفٍّ لَكُمْ وَ لأوْهامِكُمُ الْخالِيَة، وَ ءَآرآئِكُمُ
الْبالِيَة، وَ أهْوآئِكُمُ الْكاسِدَة!
خداوند در قرآن، گنجايش زمين را براي زندگان، و دفن مردگان،
تضمين فرموده است. شما دلتان براي خدا ميسوزد، و ميخواهيد
زمينش سنگين نشود؛و در حمل و دربرگيري مردگان و زندگان جا
براي آن تنگ نگردد؟!