سیاسی/شبهه129

هر چند ممکن است گمان کنید که این شبهه به ذهن خودتان خطور کرده و در جایی نخوانده‌اید، اما ریشه‌اش چنین نیست، بلکه یک جوّی وجود دارد که سعی در تطهیر ظالمین و یا دست کم تخریب اهل بیت علیهم‌السلام، با تشبیه رفتار حق و باطل به یک دیگر وجود دارد و به شدت کار می‌کند، حتی در برخی از دانشگاه‌های خودمان، توسط اساتیدی که حتی سعی در توجیه و تطهیر خوارج دارند و سلفی و تکفیری را نیز از نسل و ادامه دهنده‌ی راه همان‌ها می‌خوانند.

الف - بله، از مضرات ماده‌نگری و ظاهر بینی همین است که ظاهر افعال شکل هم می‌شوند. بدیهی است که اگر فقط به ظاهر و فیزیک کارها نگاه شود، اغلب شکل یا شبیه هم هستند. برای همین «شبهه» را نیز شبهه نامیدند، چون حق و باطل شبیه هم می‌شوند. به قول حضرت امیرالمؤمنین، امام علی علیه‌السلام، هیچ چیزی به حق نزدیک‌تر از باطل نیست.

به عنوان مثال: ظاهر عبادت باطل نیز شبیه به عبادت حق می‌باشد. یکی مقابل بت یا طاغوتی رکوع و سجده می‌کند، دیگری مقابل خدا همین کار را می‌کند – یکی برای خدا «قربة الی الله» نماز می‌خواند، یکی عین او نماز می‌خواند اما برای ریا و فریب مردم. پس، هر دو وضو می‌گیرند، رو به قبله می‌ایستند و اذکار و رفتارهای مشابهی دارند. اما این کجا و آن کجا؟ یکی به خیابان می‌آید و فریاد حق می‌زند، دیگری نیز به خیابان می‌آید فریاد باطل و فتنه می‌زند، اما ظاهر کار هر دو یک شکل است.

از این رو، غالباً شکل فیزیکی و ظاهری اعمال تفاوت زیادی در این دنیا ندارد، چنان چه فیزیک خوردن لقمه حلال یا حرام نیز یک شکل است و مجامعت با همسر یا زنای با غیر نیز فرقی در فیزیک و شکل ظاهری مجامعت ندارد. همین‌طور یکی آدمی را می‌کشد و می‌گویند: او قاتل است. سپس قاتل قصاص شده و کشته می‌شود. اما نمی‌گویند: قانون یا مجری قانون قاتل است.

ب - همین طور است جنگ، کشتن و کشته شدن. با سلاح شمشیر یا با گلوله و خمپاره. جنگ کلاسیک باشد یا چریکی و پارتیزانی – ایذایی باشد یا جنگ مستقیم – جنک سخت باشد یا جنگ نرم. فرقی ندارد، غالباً ظاهر آنها یک شکل است. چنان چه در جنگ نرم نیز هر دو «تبلیغ» کنند و به قول امام خمینی (ره): «سلاح تبلیغات برّنده‌تر از سلاح جنگ است».

یکی از جان و مال و زندگی می‌گذرد و به جنگ می‌آید، اما برای ظلم، تعدی و سرکشی؛ یکی دیگر نیز از جان و مال و زندگی می‌گذرد و به جنگ می‌آید، اما برای خدا و ...؛ لذا فرمود هر دو می‌جنگند، یا به تعبیر قرآنی قتال می‌کنند، یعنی می‌کشند و کشته می‌شوند، اما اهداف و نیات و جهات متفاوت است، یکی در راه خدا و دیگری در راه طاغوت:

«الَّذِينَ آمَنُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الطَّاغُوتِ فَقَاتِلُواْ أَوْلِيَاء الشَّيْطَانِ إِنَّ كَيْدَ الشَّيْطَانِ كَانَ ضَعِيفًا» (النساء، 76)

ترجمه: آنها كه ايمان آوردند در راه خدا پيكار مى‏كنند و آنها كه كافر شدند در راه طاغوت مى‏جنگند، پس با ياران شيطان بجنگيد كه قطعا نيرنگ شيطان سست و ضعيف است.

از این رو، حتی وقتی خداوند متعال به مؤمنین امر می‌کند که در مقابل کسانی که قصد شما را کرده‌اند، دین، جان و مال و نوامیس مادی و معنوی شما را هدف قرار داده و برای ظلم و تعدی با شما می‌جنگند، خوار و زبون و تسلیم نباشید، بلکه به آنها بجنگید، ضمناً متذکر می‌گردد که جنگ و قتال شما علیه ظالمین نیز باید حتماً به امر خدا و برای خدا باشد، یعنی به هدف و نیت و جهت خود توجه کنید، اگر چه در جبهه حق باشید:

«وَقَاتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبِّ الْمُعْتَدِينَ» (البقره، 190)

ترجمه: و در راه خدا با كسانى كه با شما مى‏جنگند نبرد كنيد ولى تجاوز (ظلم) نكنيد، همانا خدا تجاوزگران را دوست ندارد.

ج – پس، کفار و خوارج می‌جنگیدند و می‌کشتند، پیامبر و امیرالمؤمنین و امامان حسن و حسین علیهم‌السلام و تمامی سپاهیان‌شان نیز می‌جنگیدند و می‌کشتند. لشکریان یزید و عمر سعد می‌جنگیدند و می‌کشتند و قطعاً امام حسین، حضرات عباس و علی اکبر و ... علیهم‌السلام نیز متقابلاً تسبیح به دست ذکر نمی‌گفتند، بلکه می‌جنگیدند و می‌کشتند.

امروز امریکا، انگلیس، اسرائیل، وهابیت با نیروهای تروریست سلفی و تکفیری و ...، می‌جنگند و می‌کشند – ما نیز به حول قوه‌ی الهی می‌جنگیم و می‌کشیم؛ اما این کجا و آن کجا؟

تفاوت در اهداف و نیات است، تفاوت در حق و باطل است، تفاوت در ظلم و قیام به قسط است، تفاوت در برای خدا یا برای طاغوت و شیاطین و ابلیس است.

البته شاید ظاهر برخی از اعمال نیز تفاوت داشته باشد، مثل آن که آنها مُثله می‌کنند و جگر می‌خورند – عمداً زنان و کودکان را مورد قتل و تجاوز قرار می‌دهند و نسل‌کشی می‌کنند – یا با نوشیدن شراب خود را برای قتل و غارت و تجاوز آماده می‌کنند – یا همجنس بازی و مجامعت با حیوانات را برای سربازان خود به تصویب مجلس سنای آمریکا می‌رسانند تا قانونی شود – یا مثل وهابیت تمامی محارم و حتی خواهران را برای رفع نیاز جنسی حلال می‌شمرند ... و ما چون در راه خدا می‌جنگیم « وَلاَ تَعْتَدُواْ » را همه جا در نظر می‌گیریم؛ اما نفس جنگ، کشتن و کشته شدن به ظاهر یکی است. لذا هدف (نیّت) است که رنگ و نقش و اثر هر کاری را تبیین و ترسیم می‌کند.

د – از این رو، چنان چه بیان شد، شکل ظاهری لقمه حلال و حرام شبیه به هم هست، اما یکی را فرمود: «‌وَالْطَّيِّبَاتِ مِنَ الرِّزْقِ» می‌خورند و دیگری را فرمود: آتش در شکم‌های خود می‌ریزند «مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلاَّ النَّارَ» - همین‌طور یک ضرب شمشیر بالاتر از عبادت ثقلین می‌شود، اما یک ضربت شمشیر دیگر که بر فرق حق می‌نشیند، تفرقه، ظلم، تعدی، جهالت، تعصبات و ... را به ارمغان می‌آورد و این همان اشکال باطنی رفتارهاست که در قیامت ظهور کرده و متجلی می‌شود. وگرنه ممکن است شکل ظاهری در دنیا، تفاوت زیادی نداشته باشد. هر چند آثارشان بسیار متفاوت است. یکی ظلم را حاکم می‌کند و دیگری قسط و عدل را گسترش می‌دهد. یکی انسان و انسانیت را نابود می‌کند و دیگری، به بشریت حیات می‌بخشد و سبب رشد می‌گردد. این تأثیرها همه به اهداف، نیات و باطن کار بر می‌گردد، نه به شکل ظاهر که ممکن است شبیه به هم باشد.

ﻫ – باید مورد دقت و توجه قرار گیرد که استراتژی دشمن همیشه این بوده و هست که به موحدین و مؤمنین القا کند که «جنگ و کشتن» برای ما خوب و به حق است، حتی اگر خطر و تهدیدی متوجه ما نباشد. لذا جنگ پیشگرانه، جنگ برای صلح، جنگ برای امنیت و ... نیز می‌کنیم، اما برای شما مؤمنین بد است که در مقابل ما بجنگید. کشتن کار بدی است. لذا اگر این طرف صورت شما را زدند، آن طرف را بیاورید تا یکی دیگر بزنند.



بدیهی است که این یک حقه‌ی عوامفریبانه است.

منبع:x-Shobhe