متفرقه/شبهه134

ش: می‌گویند: خداوند متعال در قرآن کریم بهشت را بر همه‌ی صحابه‌ی پیامبر اکرم (ص) واجب خوانده است، اما شیعیان به آنها لعنت کرده و فحش می‌دهد و این خلاف نص صریح است! پاسخ چیست؟

بدیهی است که اول باید فهمید که «صحابه» به چه مشخصاتی گفته می‌شود و سپس دید که چه کسانی دارای این مشخصات بوده و هستند؟

بسیاری از برادران اهل سنت (حتی برخی از علمای آنها) می‌گویند: صحابه یعنی هم صحبت. در نتیجه هر کس که در عصر رسول خدا (ص) می‌زیسته و با ایشان مراوده و گفتگو داشته است، صحابه و اهل بهشت است. بدیهی است که چنین تعریفی از «صحابه» نه تنها با فرهنگ قرآن و آموزه‌های اسلامی [در تشیع و تسنن] انطباقی ندارد و یک بدعت است، بلکه اساساً با عقل نیز منافات دارد. در ضمن بفرمایند در قرآن کریم به کدام یک از صحابه وعده‌ی بهشت داده شده است که خلاف نص قرآن مورد لعن شیعه قرار گرفته باشد؟!

اولین مرجعی که بسیاری از هم صحبتی‌های حضرت رسول اکرم (ص) را مورد «لعن» قرار داده است، خداوند متعال می‌باشد. چرا که امثال ابولهب، منافقین، کفار و دشمنانی که با ایشان به طریق جنگ نرم و یا شمشیر دشمنی می‌کردند، معاصر و هم صحبت بودند.

مگر می‌شود هر عده‌ای را که به هر علتی در جایی حضور یافته و حول محوری جمع شده‌اند را «صحابه»‌ی آن محور دانست؟! مثلاً آیا می‌توانیم به اشخاص معاصری که برای دیگران جاسوسی می‌کنند، ایرانی و اهل ایران بگوییم. خداوند به حضرت نوح (ع) فرمود که پسرت از اهل تو نیست. چون کافر شده است. اگر این تعریف را بپذیریم، باید همه کسانی که با ایشان جنگیده‌اند را نیز «صحابه» بنامیم!

خداوند متعال در قرآن کریم و آیات فراوانی، ویژگی‌های صحابه را بیان می‌دارد، که از جمله آیه ذیل است:

«مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سيماهُمْ في‏ وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُود ...»(الفتح – 29)

ترجمه: محمد رسول خدا است و كسانى كه با او هستند عليه كفار شديد و بى رحمند و در بين خود رحيم و دلسوزند، ايشان را مى‏بينى كه همواره در ركوع و سجودند و در طلب فضل و رضوان خدايند. علامتشان در رخسارشان از اثر سجده نمايان است ... .

پس اگر کسی [حتی مسلمان اسمی]، با کفار شدید و نسبت به خودی‌ها رحیم و دلسوز نبود، اهل اطاعت از رسول اکرم (ص) که همان اطاعت از خداوند کریم است نبود، اهل نماز و عبادت نبود و ...، بدون شک از کسانی که با رسول خدا (ص) هستند (صحابه) نیست. و بدون شک کسی که نظر خودش را ارجح بر دستورات ایشان دانست، از صحابه نیست. هر چند که شب و روزش را با ایشان گذرانده باشد. پس تعبیر «صحابه» به هم صحبتی، بد بدعتی است.

متأسفانه در میان اهل سنت حدیث جعلی و تهمتی را نهادینه کرده‌اند به نام «عشره مبشره». می‌گویند: ده نفر هستند که به آنها وعده بهشت داده شده است. و در میان این اسامی، حضرت علی (ع) و معاویه، هر دو اهل بهشت خوانده شده‌اند! به راستی اگر قرار باشد حضرت علی (ع) و معاویه، هر دو به بهشت بروند، دیگر دین یعنی چه؟ اعتقاد یعنی چه؟ اسلام یعنی چه؟ عبادت یا معصیت یعنی چه؟ اگر این طور باشد که فرقی بین مبارز شهید ایرانی یا فلسطینی با نتانیاهو یا فلان منافق هم نیست و هر دو به بهشت می‌روند! آیا چنین دینی مسخره نیست؟!

پس صحابه پیامبر اکرم (ص)، چه در گذشته و چه حال و چه آینده، کسانی هستند که به خداوند متعال و بالتبع رسول اکرم (ص) ایمان آورده‌اند و فرامین قرآن و ایشان را در همه‌ی عرصه‌ها اطاعت می‌کنند، نه این که برخی که به نفع‌شان هست را بپذیرند و برخی را نپذیرند.

اما، فحش دادن در هر حالی کار پسندیده‌ای نیست و معصیت است. حدیث داریم که فحاش به بهشت نمی‌رود. اما دقت داشته باشید که «لعنت» به هیچ وجه یک فحش نیست. بلکه به معنای دور از رحمت است [مفصل در این زمینه مطلب ارائه شده است که با درج کلمه لعنت در بخش جستجو می‌توانید مطالعه نمایید]. پس «لعنت کردن» در واقع اعلام مواضع است. آیا ما (هر کس که مسلمان است،از هر مذهبی) علی و معاویه، حسین و یزید ... و خلاصه مؤمن و کافر یا منافق، عادل یا ظالم و همه را از اهل رحمت و بهشت می‌داند، یا بر اساس آموزه‌های قرآنی و استدلال عقلی، عده‌ای را از اهل سعادت، رحمت و بهشت و عده‌ای دیگر را از اهل شقاوت، لعنت و جهنم می‌داند؟!

ملاحظه: نشانی ایمیل ارسال کننده‌ی این شبهه صحیح نبود و پاسخ‌های ارسالی به سؤالات متعددی که مطرح نمودند، برگشت خورده است. لذا از ایشان و همه‌ی کاربران گرامی که مایلند پاسخ سؤالات و شبهاتشان ایفاد گردد تقاضا داریم در درج نشانی ایمیل دقت نمایند.

x-shobhhe.com