ش (اصفهان): اگر امام حسین (ع) با علم غیبی
که داشتند می‌دانستند که اگر حضرت علی‌اصغر را در دست بگیرند شهید
خواهد شد، پس چرا این کار را کردند؟
اگر از این زاویه حوادث و یا عملکردهای امام حسین علیه‌السلام و نیز
سایر ائمه‌ی اطهار (ع) مورد بررسی قرار گیرد، فقط به مسئله‌ی در آغوش
کشیدن حضرت علی اصغر (ع) اختصاص نیافته و ختم نمی‌گردد، بلکه همه‌ی
چراهای دیگر می‌تواند مطرح گردد و از جمله آن که «اگر می‌دانستند، پس
چرا رفتند»؟!
پاسخ این سؤال که گاهی به صورت شبهه نیز در اذهان مطرح می‌گردد، پیش از
این در سایت درج شده است که لازم است گرامیان حتماً مطالعه نمایند. (1)
و (2).
اما در این بخش نیز به صورت اجمال اشاره می‌شود: هر چند مبحثی تحت
عنوان «مأموریت و اذن استفاده اهل بیت (ع) از علم غیب و معجزه و ...»
وجود دارد، اما در ضمن توجه شود:
الف - معمولاً ما اهل بیت (ع) را با خودمان قیاس می‌کنیم. پس اگر ما
علم به شهادت داشته باشیم، اما از آن خشنود نباشیم، سعی می‌کنیم که از
جنگ و معرکه و تهدید دوری کنیم، ولی کسی که هم علم دارد و هم آن را
تکلیف و اوج سعادت میداند، دوری نمی‌کند.
ب – وقتی اهل عصمت (ع) نه تنها علم غیبت دارند، بلکه معدن وحی و مخزن
علم الهی هستند، معلوم است که بیش از دیگران و هر کس دیگری به تکالیف
خود و هم چنین راه سعادت خود و بشریت علم دارند و بر اساس آن تکالیف
عمل می‌کنند.
ج – علم به غیب، فقط علم به یک حادثه «مثل شهادت خود یا فرزندان» نیست،
بلکه علم به همه‌ی ضرورت‌ها و آثار نیز هست. پس، به عنوان مثال: اگر
بیداری مسلمین جهان، حتی پس از چند قرن، تثبیت کفر و ظلم دشمنان اهل
بیت (ع) که به نام اسلام به میدان آمده بودند، زنده نگه داشتن فرهنگ و
روح عاشورایی در شیعیان، هدایت نسل‌های آینده ... و در یک جمله حفظ و
جاری نمودن اسلام ناب، منوط به ریخته شدن خون امام حسین، فرزندان و
یاران (ع) باشد، - که امام نیز بدان علم دارد – بدیهی است که دریغ
نمی‌کنند. و این خود عمل به «علم به غیب» است.
حتی یک بسیجی که میداند (علم غیب) اگر بر روی مین رود، خودش شهید
می‌شود، پدر و مادرش غصه‌دار می‌شوند، همسرش بیوه و فرزندش یتیم
می‌گردد، اما در عین حال میداند که با این عمل او را نفوذ دشمن بسته
می‌شود و یا راه حمله و غلبه سپاهیان اسلام باز می‌شود و بدین وسیله از
شکست، شهادت‌ها، اسارت‌ها، یتیم‌شدن‌های بسیار و ... جلوگیری می‌شود و
در ضمن روح و فرهنگ اسلام انقلابی زنده‌تر شده و نسل به نسل منتقل
می‌شود، لحظه‌ای دریغ نمی‌کند، چه رسد به امام (ع) که وظیفه‌ی حفظ و
نشر اسلام و نجات و هدایت مسلمین را نیز بر عهده دارد.
x-shobhe.com |
بازگشت به صفحه ی شبهات متفرقه
