اعتقادی/شبهه75

ش (اصفهان): مگر امام زمان (عج) در توقیع خود به آخرین نایت خاصش (علی بن محمد سمری) نفرمود که «از این پس هر کس ادعای مشاهده‌ی مرا بکند، کذاب و مفتر است»، پس ادعا یا خبر دیدار برخی در خواب یا بیداری چگونه است؟

بله، همان‌طور که اشاره نمودید، حضرت مهدی عج‌الله تعالی فرجه الشریف، طی توقیع‌نامه‌ای به چهارمین و آخرین نایب خاص خود «علی بن محمد سمری (ره)» بدین مضمون مرقوم فرمودند: دیگر وصیت مکن که پس تو کسی جانشین گردد، چرا که به امر خداوند متعال غیبت کبرای من آغاز شد ... و سپس مرقوم نمودند:

«مَنِ الدَعی المُشاهِدة قَبلَ خُرُوج السُفیانی وَ الصَّیْحَةِ، فَهُوَ کَذابٌ مُفتَرٌ» یعنی: [دیگر] تا قبل از خروج سفیانی و صحیه‌ی آسمانی

(که از علائم حتمی ظهور است) هر کس ادعای مشاهده‌ی مرا بنماید، دروغ‌گو و افترا زننده است».

دقت شود که ما به فارسی رایج خودمان همه‌ی واژه‌های مترادف چون: ملاقات، زیارت، نظارت، مشاهده و ... را به یک معنا [دیدار] ترجمه می‌کنیم، در حالی که هر کدام معنای خاص خود را دارند، به ویژه اگر واژه در کلام وحی و یا کلام معصوم (ع) مورد استفاده قرار گرفته باشد.

ادعای مشاهده، یعنی ادعای «شهود»، یعنی من هر موقع که خواستم می‌توانم به دیدار رفته و به شهود برسم. ایشان را مستقیم مشاهده کنم، هم ببینم، هم بشناسم، هم ارتباط برقرار کنم، هم بگویم و بشنوم. مانند چهار نایب خاص دوران غیبت کبرای امام (عج)، که هر موقع می‌خواستند (البته با اجازه) به دیدار مشرف می‌شدند، پیام‌های مردم را می‌رساندند و پاسخ‌ها را بر می‌گرداندند.

حضرت (عج) می‌فرمایند دیگر چنین چیزی تا قبل از ظهور ممکن نیست و هر کس چنین ادعایی کند، دروغ‌گو است و به من هم افترا می‌بندد. اما نفرمودند که دیگر هیچ کس به زیارت و دیدار من چه در خواب و چه در بیداری و چه بشناسد و چه نشناسد، نایل نخواهد گردید. که اگر چنین بود این که همه دعا، توسل، تلاش در کسب لقمه‌ی پاک و حلال، پوشاندن چشم از حرام، چله‌نشینی و ...، برای دیدار توصیه نمی‌شد.

پس، هر کسی ممکن است که امام (عج) را ملاقات یا دیدار نماید. چه بسا بسیاری از ما مکرر ایشان را زیارت کرده‌ایم، اما نشناختیم و چه بسا بسیاری از افراد مؤمن و متقی مانند برخی از علما (شیخ مفید یا ...) و حتی افراد معمولی (مثل کسبه، گم شدگان، متوسلین، مضطرین و ...)، امام (عج) را زیارت و ملاقات کرده‌اند و حتی شناخته‌اند و یا حتی توفیق گفتگو هم داشته‌اند. لذا ممکن است کسی مدعی شود که من امام (ع) را دیدم و اگر فرد صادقی باشد حرفش هم مورد قبول باشد، اما هیچ کس حق ندارد مدعی شود که «من می‌توانم ایشان را ببینم». این ادعای مشاهده است و هر کس چنین ادعایی کند، دروغ‌گو و افترا زننده است.

x-shobhe.com