ش (تهران): آیا به هیچ وجه نمیشود تا
قبل از ظهور امام زمان (عج) را دید؟ اگر نمیشود، چرا؟ و اگر میشود
چگونه؟
لازم است به نکات ذیل با اخلاص، تعمق و درایت کامل توجه
کنیم:

الف – اصل، دیدار نیست. بلکه اتصال است. مهم چگونه دیدن است. چه بسیار
افرادی که رسولالله (ص) و اهل بیت (ع) را ندیدند، اما اتصال مدامشان
حتی برای لحظهای منقطع نگردید و چه بسیار بودند افرادی که به صورت
مستمر آن بزرگواران را میدیدند و حتی با آنان گفتگو میکردند، اما این
دیدار و گفتگو جز بر کفر و عنادشان نیافزود! چنان چه خوارج، علی
علیهالسلام را و کوفیان امام حسین و حضرت عباس و حضرت علیاکبر و ...
علیهمالسلام را میدیدند. اما(!)
ب – مشکل اصلی ما در دیدار یا اتصال، خودمان هستیم. امثال ما
چشمهایشان را میبندد و میپرسند: پس نور کجاست و چرا ما آن را
نمیبینیم؟ یا چگونه میشود آن را دید؟ به غار و سیاه چال هواهای
نفسانی و حوایج دنیایی فرو میرویم و میپرسیم: پس این خورشید که
میگویند جهان را روشن و گرم میکند کجاست و چگونه میشود آن را دید؟
گوشهایشان را میگیرند و میپرسند: اگر صدایی هست، پس چرا ما
نمیشنویم؟!
ما در ظلمت مینشنیم و بدون این که هیچ حرکتی به خود دهیم و قدمی به
سوی نور گام بر داریم، به نور میگوییم: «تو بیا». حقیقت معنای شعار
زیبای «مهدی بیا – مهدی بیا»ی امثال ما، دعا از سر آمادگی دفاع و
حمایت نیست، بلکه از عدم شناخت و تنبلی در حرکت به سوی ایشان است.
امثال ما چنان میگوییم «مهدی بیا – مهدی بیا» که گویا ایشان رفتهاند!
و گویا ایشان هستند که باید به سوی ما بیایند!
ج – اینک به پاسخ سؤالتان که معلوم است از دلتنگی فراغ محبوب است، از
زبان مبارک شخص حضرت مهدی عج الله تعالی فرجهالشریف دقت فرمایید و نوش
و گوارایتان باد و اگر اثری بخشید، دیگران را نیز از دعای خیر فراموش
نفرمایید. ایشان میفرمایند:
«اگر چنان چه شیعیان ما – که خداوند توفیق طاعتشان دهد – در راه ایفای
پیمانی که بر دوش دارند همدل میشدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به
تأخیر نمیافتاد و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان میگشت. دیداری بر
مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما. (صحیفة المهدی –
351، اصفهانی)
د – در فرازهای جملات مبارک ایشان به نکات ذیل دقت ویژه شود:
د/1: حضرت امام زمان (عج) آن قدر به شیعیان خود محبت و علاقه دارند که
تا نامشان آورده میشود، دعایشان میکنند.
د/2: ایشان در این بیان نمیفرمایند که شیعیان به پیمان خود عمل کنند،
چرا که اساساً شیعه کسی است که عمل میکند، بلکه میفرمایند: «اگر در
راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل میشدند». یعنی وحدت شیعیان که
مستلزم بصیرت در فتنهشناسی و پرهیز از تفرقه و گرد آمدن به دور ولایت
است، از مهمترین ملزومات مساعد نمودن زمینه و سرعت بخشیدن به ظهور
میباشد. پس اگر شیعه واقعاً مشتاق دیدار باشد، در این راه میکوشد.
د/3: حضرت امام (عج) دیدار بر مبنای شناخت راستین (معرفت) و نیز صداقت
را میپسندند و نه هر دیداری را.
پس، ما اگر محب و شیعه و خواهان ملاقات هستیم، کسی جلوی ما را نگرفته
است و باید با جدیت تلاش کنیم. شکی نیست که محبت امام به امت، به مراتب
بیشتر از محبت امت به امام است.
گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است
گفتا تو خود حجابی، ورنه رخم عیان است
x-shobhecom |