|
ش(کاشان): برخی از سایت‌ها در رد معجزات عددی
قرآن کریم مطالبی درج کرده‌اند که از جمله تکرار لفظ «امام» به تعداد 8
مرتبه است و نه 12 مرتبه‌ای که در کتب آمده، پاسخ چیست؟
قرآن کریم آیات، بینات و دلایل بسیار
محکم و روشنی در اثبات خدا، اسلام و معجزه بودن قرآن کریم دارد و
معجزات قرآن کریم تنها به «معجزات عددی» ختم نمی‌گردد، و چه بسا که صرف
مساوی بودن یک سری واژه‌ها در یک مکتوب، اصلاً معجزه نباشد و هر کسی
بتواند واژگان خاصی را به تعداد مساوی در یک مکتوب بنویسد، بلکه معنا،
مفهوم، انطباق با واقعیت و حقیقت هستی و هدایت بخشی پیام است که سبب
معجزه بودن می باشد.
ای کاش این همه وقتی که صرف شمردن چندین واژه و تعداد تکرار آنها کردند
را صرف کمی تأمل و تدبر در مفایهم والای قرآنی می‌نمودند، شاید کمی اثر
می‌گذاشت. اینان با «بغض» و «پیش‌داوری» با قرآن برخوردارد می‌کنند و
بدیهی است که سودی نمی‌برند، چنان چه معجزه‌ی حضرت موسی (ع)، جادوگران
را هدایت کرد، اما فرعون گمراه‌تر شد. این یکی از خصوصیات قرآن و همه‌ی
آیات الهی است که هادی متقین است و دشمنان را گمراه‌تر می‌کند. چنان چه
فرمود:
وَ نُنَزِّلُ مِنَ القُرآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحمَةٌ لِلمُؤمِنينَ وَ
لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً (الأسراء - 82)
ترجمه: و ما آن چه از قرآن فرستيم شفاى دل و رحمت الهى بر اهل ايمان
است، ليكن كافران را به جز زيان چيزى نخواهد افزود.
لذا آنها تا موردی به گمانشان می‌رسد، با شعف و شتاب، بدون هیچ تأمل و
مطالعه می‌تازند و دیدگاهشان این است که ما دروغ و راست می‌نویسیم، مگر
چند نفر تحقیق می‌کنند و می‌فهمند که ما اشتباه نوشته ایم؟ اینها آن
قدر بی‌اطلاع و بی‌حوصله به تحقیق هستند که حتی نمی‌دانند وقتی به یک
«واژه» و تکرار آن در یک متن اشاره میگردد، آن واژه با تمامی مشتقاتش
مورد بازبینی قرار می‌گیرد و نه فقط لفظی که او بلد است! مثل: امام،
ائمه، امامهم و ... .
اما در عین حال اولاً برای اطلاع عزیزان مسلمان و ثانیاً جهت آن که
گمان نکنند کشف بزرگی کرده‌اند، و سوماً اگر تنها مشکل‌شان با قرآن
همین است، پاسخ تکرار واژه «امام» و مشتقاتش به تعداد 12 مرتبه در ذیل
تقدیم میگردد.
1- إِنَّا نَحنُ نُحيِ المَوتى وَ نَكتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُم
وَ كُلَّ شَيْءٍ أَحصَيناهُ في إِمامٍ مُبينٍ (یس - 12)
ماييم كه مردگان را زنده مىكنيم و آنچه كردهاند و آنچه از آثارشان
بعد از مردن بروز مىكند همه را مىنويسيم و ما هر چيزى را در امامى
مبين برشمردهايم.
2- وَ إِذِ ابتَلى إِبراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ
إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِن ذُرِّيَّتي قالَ لا
يَنالُ عَهدِي الظَّالِمينَ (البقره - 124)
و چون پروردگار ابراهيم، وى را با صحنههايى بيازمود و او بحد كامل آن
امتحانات را انجام بداد، بوى گفت: من تو را امام خواهم كرد ابراهيم
گفت: از ذريهام نيز كسانى را بامامت برسان فرمود عهد من بستمگران
نمىرسد
3- أَ فَمَن كانَ عَلى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّهِ وَ يَتلُوهُ شاهِدٌ
مِنهُ وَ مِن قَبلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحمَةً أُولئِكَ
يُؤمِنُونَ بِهِ وَ مَن يَكفُر بِهِ مِنَ الأَحزابِ فَالنَّارُ
مَوعِدُهُ فَلا تَكُ في مِريَةٍ مِنهُ إِنَّهُ الحَقُّ مِن رَبِّكَ وَ
لكِنَّ أَكثَرَ النَّاسِ لا يُؤمِنُونَ (هود - 17)
آيا كسى كه از ناحيه پروردگارش برهانى چون نور روشن دارد و به دنبال آن
نور، شاهدى هم از سوى او مىباشد، و پيش از آن، كتاب موسى كه پيشوا و
رحمت بود (گواهى بر آن مىدهد همچون كسى است كه چنين نباشد)، آن
(حقطلبان و حقيقت جويان) به او ايمان مىآورند و هر كس از گروههاى
مختلف به او كافر شود آتش وعدهگاه اوست، پس تو در باره نور خودت
(قرآن) در شك مباش كه آن حق است و از ناحيه پروردگار تو است، ولى بيشتر
مردم ايمان نمى آورند.
4- وَ الَّذينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَب لَنا مِن أَزواجِنا وَ
ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعيُنٍ وَ اجعَلنا لِلمُتَّقينَ إِماماً
(الفرقان - 74)
و كسانى كه گويند پروردگارا ما را از همسران و فرزندانمان، مايه روشنى
چشم ما قرار ده و ما را پيشواى پرهيزكاران بنما.
5- وَ مِن قَبلِهِ كِتابُ مُوسى إِماماً وَ رَحمَةً وَ هذا كِتابٌ
مُصَدِّقٌ لِساناً عَرَبِيًّا لِيُنذِرَ الَّذينَ ظَلَمُوا وَ بُشرى
لِلمُحسِنينَ (الأحقاف - 12)
با اينكه قبل از قرآن كتاب موسى بود كه راهبر و رحمت بود و اين قرآن
مصدق تورات است، لسانى است عربى تا كسانى را كه ستم كردند انذار كرده
نيكوكاران را بشارت باشد.
6- وَ إِن نَكَثُوا أَيمانَهُم مِن بَعدِ عَهدِهِم وَ طَعَنُوا في
دينِكُم فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الكُفرِ إِنَّهُم لا أَيمانَ لَهُم
لَعَلَّهُم يَنتَهُونَ (التوبه - 12)
و اگر سوگندهاى خود را بعد از عهدشان شكستند و در دين شما طعنه زدند پس
كارزار كنيد با پيشوايان كفر كه ايشان پاى بند سوگندهايشان نيستند،
شايد بوسيله كارزار دست بردارند.
7- وَ جَعَلناهُم أَئِمَّةً يَهدُونَ بِأَمرِنا وَ أَوحَينا إِلَيهِم
فِعلَ الخَيراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا
لَنا عابِدينَ (الأنبیاء - 73)
و آنان را پيشوايان نموديم تا به فرمان ما رهبرى كنند، و انجام كارهاى
نيك و نماز و زكات دادن را به آنان وحى كرديم و همه پرستندگان بودند.
8- وَ نُريدُ أَن نَمُنَّ عَلَى الَّذينَ استُضعِفُوا فِي الأَرضِ وَ
نَجعَلَهُم أَئِمَّةً وَ نَجعَلَهُمُ الوارِثينَ (القصص - 5)
و آنان را پيشوايان نموديم تا به فرمان ما رهبرى كنند، و انجام كارهاى
نيك و نماز و زكات دادن را به آنان وحى كرديم و همه پرستندگان بودند.
9- وَ جَعَلناهُم أَئِمَّةً يَدعُونَ إِلَى النَّارِ وَ يَومَ
القِيامَةِ لا يُنصَرُونَ (القصص - 41)
ما آنان را پيشوايانى كرديم كه مردم را به سوى آتش دعوت مى كردند و
روز قيامت از آن مردم ياورى نخواهند يافت.
10- وَ جَعَلنا مِنهُم أَئِمَّةً يَهدُونَ بِأَمرِنا لَمَّا صَبَرُوا
وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ (السجده - 24)
و از آنان پيشوايانى كرديم، كه چون صبور بودند و به آيه هاى ما يقين
داشتند، به فرمان ما هدايت مى كردند.
11- يَومَ نَدعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِم فَمَن أُوتِيَ كِتابَهُ
بِيَمينِهِ فَأُولئِكَ يَقرَؤُنَ كِتابَهُم وَ لا يُظلَمُونَ فَتيلاً
(الأسراء - 71)
اى رسول بياد آور روزى را كه هر قومى را با كتاب و امامتشان دعوت كنيم
هر كس نامه دعوتش را به دست راستش دهند آنان نامه خود قرائت كنند و
كمترين ستمى به ايشان نخواهد رسيد.
12- بَل يُريدُ الإِنسانُ لِيَفجُرَ أَمامَهُ (القیامة - 5)
بلكه انسان مى خواهد ما دام العمر گناه كند.
مىخواهد در آينده عمرش جلوش (امام) شكافته و باز باشد و هر فجورى
خواست مرتكب شود.
x-shobhe.com | 
