|
ش (بابل): چرا می‌گویند مقام امام حسن (ع) از
امام حسین (ع) بالاتر است، مگر همه‌ی ائمه اطهار (ع) نور واحد نیستند؟
چنان چه اشاره نمودید، ائمه‌ی اطهار (ع) همه نور واحد هستند و
به جز امیرالمؤمنین علیه‌السلام هیچ کدام بر دیگری فضیلتی ندارند، بلکه
آن چه در این زمینه بیان می‌گردد، بر شمردن ویژگی‌های منحصر به فرد هر
یک از آنها وجودهای مبارک و شریف است که آن ویژگی در مابقی وجود ندارد.
به عنوان مثال:
- تنها امامانی که مادرشان نیز از معصومین می‌باشد، امام حسن و امام
حسین علیهماالسلام هستند.
- تنها امامانی که از نزدیک پیامبر اکرم (ص) را درک نموده‌اند، حضرت
علی (ع) و امام حسن و امام حسین (ع) هستند.
- تنها امامانی که به غیر از مقام ولایت و امامت، مقام «حاکم» را
بالفعل داشته و بر مسلمین حکومت کرده‌اند، حضرت علی و امام حسن (ع)
هستند.
- تنها امامانی که به ضرب شمشیر خونشان بر زمین ریخته شده و به شهادت
رسیده‌اند، حضرت علی و امام حسین (ع) هستند.
- تنها امامی که به حکومت جهانی می‌رسد، حضرت مهدی عج‌الله تعالی
فرجه‌الشریف می‌باشند.
- و ... .
از ویژگی‌های منحصر به فرد امام حسن (ع) نسبت به امام حسین (ع) که گاه
از آنها با واژه‌های «فضیلیت» یا «مقام» نیز یاد می‌شود، می‌توان به
موارد ذیل اشاره نمود:
- در عین حال که هر دو امام در قید حیات بودند، امام حسن مجتبی (ع)
وارث بلافصل حضرت امیرالمؤمنین(ع) بودند.
- در همان دوران، امام حسن مجتبی (ع) بر امام حسین (ع) – امامت داشتند.
لذا امام حسین (ع) در زمان امامت ایشان – هر چند خود معصوم و امام
بالقوه بودند – اما مطیع امر مولا و امام زمان خویش بودند.
- علم امامت، از حضرت علی به امام حسن و از ایشان به امام حسین
علیهم‌السلام رسیده است.
اما در عین حال همه‌ی آنها انسان کامل، معصوم، امام و نور واحد هستند و
هر کدام اگر در زمان و شرایط دیگری بود، همان کاری را انجام می‌داد که
آن امام انجام داده است.
x-shobhe.com | 
