اقتصادی/شبهه1

پروانه آ: اگر اوضاع اقتصادي ايران خوب است پس چرا اين همه بيكار داريم و اگر بد است پس چرا در كشور هاي ديگر سرمايه گذاري ميكنيم و در كشور خودمان نمي كنيم؟

این شبهه که اخیراً از طریق هک کردن نیز وارد بسیاری از رایانه‌ها شده و در قسمت فوقانی آن به نمایش در می‌آید، از سوی کسانی تولید می‌شود که نگران گسترش روابط سیاسی و اقتصادی ایران با کشورهای دیگر هستند و بسیار مایلند که نظام جمهوری اسلامی ایران در داخل خودش محصور و محدود بماند و از داخل پوسیده و متلاشی گردد و توسط کسانی توزیع و شایع می‌گردد که به عنوان ستون پنجم کمر همت به خدمتگزاری دشمنان نظام و ایران بسته‌اند‍!
بدیهی است که در این فرصت کوتاه، مجال تشریح شرایط اقتصادی ایران و جهان و ضرورت سرمایه‌گذاری‌های متقابل وجود ندارد، ولی دقت فرمایید که مگر آمریکا که بدهکارترین کشور دنیاست و نرخ بیکاری در آن به مرز 10 درصد نزدیک شده است، سرمایه‌گذاری خارجی ندارد؟ و یا انگلیس، فرانسه، آلمان، ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی که به ویژه با بحران اخیر به مرز ورشکستگی رسیده‌اند و با نرخ بیکاری روزافزون مواجه هستند، سرمایه‌گذاری خارجی ندارند؟
در سیاست‌گذاری سالم اقتصادی، معقول نیست اگر سرمایه‌ی شخص، شرکت یا کشوری اندک بود و عده‌ای بیکار داشت، آن را مصرف نموده و به اتمام رساند. این کار مثل این می‌ماند که شخصی سرمایه‌ی اندک خود را به کار بیاندازد و عده‌ای به او اعتراض کنند که چرا با این سرمایه نان، گوشت و سیب‌زمینی نمی‌خری و به خانه نمی‌بری تا بخورند و تمام شود؟‍!
هدف اصلی از سرمایه‌گذ اری – چه در داخل و چه در خارج از کشور – گسترش بازار و سودزایی است. پس اگر کشوری می‌تواند با صادر نمودن کالا، محصول و حتی صادرات تخصص‌های علمی، فنی و متخصص و با جذب مشارکت خارجی ، بازار گسترده‌تری برای تولید خود ایجاد نماید، خطا و کوتاه‌اندیشی است اگر اهمال نموده و از آن اعراض نماید و بدیهی است که سود حاصل از این عملیات به داخل برگشته و در عرصه‌های دیگری سرمایه‌گذاری می‌گردد.

x-shobhe.com