احکام وحقوق/شبهه42

اگر در غرب تحقیق در مورد هلوکاست زندان دارد، در اسلام نیز تحقیق در مورد مثلاً امام حسین (ع) و این که ایشان از دین خارج شده بود یا خیر؟، حکم اعدام دارد. پاسخ چیست؟

نقطه مشترک در این بحث جرم بودن تحقیق در مورد هلوکاست در غرب است که البته مطلب پنهانی نیست و به آن اذعان دارند و اگر کسی نیز قبول ندارد، می‌تواند به قوانین آنها مراجعه نماید. اما نقطه‌ی اختلاف نظر و افتراق، برخورد اسلام و جامعه‌ی اسلامی با تحقیق در موارد مشابه مثل همین مبحثی که در سؤال مطرح شده است، که البته باید بدون حب و بغض، پیش‍داوری و شعارزدگی بررسی شود.

الف – در اسلام حتی شک کردن در وجود خدا نیز جایز است و اگر شک سالم باشد، ممدوح نیز هست، چرا که مقدمه یقین می‌باشد. شخصی به امام صادق (ع) عرض کرد: هلاک شدم، چرا که به اصل وجود خدا شک کردم (به قول ما چه رسد به بقیه مباحث)! ایشان فرمودند: «الله اکبر، هذا اول الیقین»، یعنی این تازه اول یقین است. یعنی نه تنها موجب هلاکت نیست، بلکه لازمه و موجب حیات معقول و رشد می‌باشد.

ب – در اسلام نه تنها شک کردن و نپذیرفتن بدون تحقیق و دلیل جایز است، بلکه بدان دستور نیز داده شده است. و این دستور نه تنها به مباحث تاریخی یا نقل قول‌های در مورد افراد یا ... منحصر نیست، بلکه در مورد اصول و پایه‌های فکری و اعتقادی نیز صادق می‌باشد، چه رسد به حوادث تاریخی. لذا در اولین اصل هر رساله‌ای نوشته شده است که «تقلید در اصول دین جایز نیست و باید تحقیقی باشد». یعنی هر انسان عاقلی مکلف است که اعتقادش به توحید، نبوت، معاد یا امامت، بر اساس شنیده‌ها یا جو محیطی یا گفته دیگران نباشد، بلکه (به حد خود) تحقیق نموده و مستدل و مستند به یقین برسد و بپذیرد.

ج – یکی از همین اصولی که نه تنها می‌توان، بلکه باید در آن شک نمود و البته با مطالعه پیگیری نمود تا یقین حاصل شود، اصل امامت و مصادیق آن (ائمه اطهار ع) می‌باشد.

پس؛ در اندیشه و جامعه اسلامی نه تنها کسی را به خاطر تحقیق نکشته و نمی‌کشند و حتی به حبس نیز محکوم نمی‌کنند، بلکه این تحقیق را امری لازم، واجب و عقلی بر می‌شمرند. چنان نه اکنون، بلکه در همیشه تاریخ اگر کسی به عالمی یا حوزه‌ای رجوع و بگوید به خدا یا نبوت یا امامان یا معاد شک دارم، با صعه صدر تمام ساتقبال نموده و با او به مباحثه عقلی و علمی می‌پردازند. اگر به تعلیمات اهل بیت (ع) و بالتبع کتب تحقیقی دانشمندان اسلام (به ویژه تشیع) مراجعه شود، مشهود و مبرهن می‌گردد که همیشه شبهات یا نظرات مخالف را طرح نموده و سپس به استدلال یا استناد می‌پردازند.

پس، افترا و جفاست که کسی مدعی شود در اسلام حکم تحقیق اعدام یا حتی حبس است. و البته بدیهی است که شک، تردید و بالتبع تحقیق، با تهمت، افترا، جوسازی، ضدتبلیغ، جنگ روانی، ایجاد انحراف در اذهان عمومی با دروغ و شایعه‌سازی و ...، فرق دارد.

جالب است بدانیم که مرحوم علامه امینی (ره)، صاحب مجموعه نفیس و گرانقدر «الغدیر» در طی تحقیقات خود اسنادی از منابع اهل تشیع و تسنن جمع آوری می‌کند و آنها را برای جرج جرداق مسیحی که در لبنان زندگی می‌کرد و یک وکیل حقوقی بود ارسال می‌نماید و از او می‌خواهد که به عنوان یک وکیل در مورد حقانیت ایشان نظر دهد. مطالعه همین اسناد سبب می گردد که جرج جرداق مسیحی، کتابی تحت عنوان «علی بن ابیطالب علیه السلام» را به رشته تحریر درآورد که انصافاً مجموعه‌ی کم نظیری می‌باشد.

د – اندیشه و جامعه اسلامی با سعه صدر و حتی اصرار تمام از همه مسلمانان و اهل تحقیق عالم خواسته و می‌خواهد که تحقیق کنند و بدانند که آیا یزید امیرالمؤمنین بود و امام حسین (ع) از دین خارج شده بود؟! یا یزید هیچ گاه مسلمان نشد، چه رسد به این که ایمان آورد و امیرالمؤمنین هم بشود؟! و اساساً هر کس امام را خروج یافته از دین تصور کند و یا حتی احتمالش را بدهد، اساساً دین را نشناخته و باید مطالعات پایه‌ای خود را از نو آغاز نماید. و همین طور دعوت می‌نماید که همگان راجع به اصول اعتقادی یا سایر فرازهای تاریخی و ریشه‌های اختلاف و صحت و سقم داوری‌ها تحقیق کنند.

ﻫ – بی‌تردید، اگر دستگاه‌های سیاسی و اطلاعاتی انگلیس و آمریکا شخصی مانند سلمان رشدی را به کار گیرند تا کتابی بنویسد و در آن ضمن تحریف، بدترین افتراها را بزند و هتاکی کند و هدفش نیز قداست شکنی و مبارزه با اسلام و جهان اسلام باشد، نامش شک، تردید و تحقیق نیست.

اگر صهیونیسم بین‌الملل چند کاریکاتوریست در ایتالیا، هلند یا بلژیک را خط دهد تا تحت عنوان آزادی قلم، از پیامبر اکرم (ص) کاریکاتور بکشند و بدینوسیله ضمن قداست شکنی، به اعتقادات و مقدسات نزدیک به دو میلیارد انسان اهانت کنند و هدفشان نیز تحقیر اسلام و مسلمین و به کارگیری تکنیک و تاکتتک در دشمنی و جنگ نرم باشد، نامش تردید و تحقیق نخواهد بود. یا اگر امریکا یک کشیش فراماسون و شیطان‌پرست را مأمور نماید تا قرآن را به آتش بکشد و برای انجام این اهانت، وی را تحت حفاظت نیروی انتظامی و امنیتی قرار دهد و از خبرنگاران دعوت به تهیه عکس، قیلم و خبر کند و این اهانت را به رسمی سالانه مبدل نماید، و یا آن که به سربازانش بگوید که در کشور مسلمانی مانند افغانستان، قرآن را به آتش بکشند تا تحقیر و تضعیف و ایجاد تشنج کنند، یا همین طور در آذربایجان و ...، یا به فاسقی بگویند که حین خوانندگی و رقاصی و سرودن اشعار شیطان پرستی به امام هادی (ع) اهانت کند، یا کسی بر اساس فرامین لژ فراماسون مدعی شود که امام زمان (عج) ظهور کرد و درگذشت و اکنون من پیامبر و دین جدید هستم (بنیانگذاران بهاییت) و یا براساس سیاست‌های انگلیس یک گروه راه بیاندازد و نامش را مذهب بگذارد و هدف تحقق منافع انگلیس و امریکا باشد (وهابیت) و ... نامش تردید و تحقیق نیست. بلکه جنگ تمام عیار است. جنگی نرمی است که شدت، شعاع، عمق و تأثیر آن، بسیار گسترده‌تر از جنگ سخت می‌باشد. هر چند که در این موارد نیز تحقیق برای روشن شدن حقایق بسیار ممدوح و مورد استقبال می‌باشد.

x-shobhe.com