چرا فقط به زنان گفته می‌شود که رعایت
حجاب کرده و آرایش نکنند و به مردان گفته نمی‌شود که نگاه نکنند؟!
اول از همه دقت شود که احکام الهی،
گفته‌ی افراد و اشخاص نیست که بگوییم: چرا به من گفتی و به او نگفتی یا
بالعکس. دوم آن که دقت شود: احکام الهی همه بر اساس علم و حکمت الهی و
مشیّت اوست، نه بر اساس میل‌ها و نفس‌های مردمان که جا داشته باشد برخی
حسادت کنند، برخی رقابت کنند، برخی حرص بخورند و یا ... . و سوم آن که
بدانیم فواید احکام الهی ابتدا به خود شخص و سپس به دیگران یا جامعه بر
می‌گردد و منفعت حجاب زن نیز قبل از هر کس به خودش می‌رسد و سپس به
جامعه. خداوند می‌خواهد ودیعه‌اش به زن و زیبایی و جاذبه‌ی او، عام
المنفعه نباشد. او به یک کالایی برای لذت رایگان همگانی مبدل نگردد و
مرد صرفاً به چشم شهوت و غریزه‌ی حیوانی به زن نگاه نکند و به خاطر حرص
بهره‌وری و لذت‌جویی‌اش، او را مورد آزار و اذیب قرار ندهد. لذا فرمود
رعایت این پوشش برای خوب شناخته شدن از یک سو و مصونیت از اذیب و آزار
از سوی دیگر لازم است (ذلِكَ أَدْنى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْن
- الأحزاب، 59)
اما، پوشش، تستر یا آن چه امروز نامش را حجاب گذاشته‌ایم، بر همگان
واجب است و نه فقط بر دختران و زنان. هر چند که حدودش فرق دارد و آن هم
بی حکمت نیست و منطبق با خلقت و فطرت بشری است. لذا همان‌طور که عدم
رعایت و شکستن این حدود بر زنان حرام است، بر مردان نیز حرام است. به
عنوان مثال این مد امروزی برای آقایان، که شلوار فاق کوتاه می‌پوشند و
تا کسی رد می‌شود حتماً به بهانه‌ای خم می‌شوند تا عورتشان پیدا شود [و
چقدر هم زننده است]، کاملاً حرام است. همین طور است اگر لباسی بپوشد که
می‌داند بدن‌نما و محرک عموم است و با آن در مجامع و میان نامحرمان
حضور یابد.
قاعده‌ی و قانون «نگاه کردن» نیز همین‌طور است. هم بر مردان حرام است
که به نامحرم نگاه لذت جویانه (شهوانی) بیاندازند و هم بر زنان حرام
است که به مردان نامحرم چنین نگاهی بیاندازند، خواه دو طرف پوشش را
رعایت کرده باشند و یا نکرده باشند. لذا هم راجع به مردان فرمود: «قُل
لِّلمُؤمِنِينَ يَغُضُّواْ مِن أَبْصَارِهِمْ وَ يحفَظُواْ فُرُوجَهُمْ
... – به مردان مؤمن بگو ديدگان خويش را از نگاه به زنان (نامحرم) باز
گيرند و فرجهاى خويش را نگهدارند (زنا نکنند)»، هم راجع به زنان
فرمود: «وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَرِهِنَّ وَ
يحَْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا
ظَهَرَ مِنْهَا ... - و به زنان با ايمان بگو چشم از نگاه به مردان
اجنبى فرو بندند و فرجهاى خويش را حفظ كنند و زينت خويش را جز آنچه
آشكار است آشكار نسازند ...(النور، 30 و 31)
پس، بر مرد و زن واجب است که اولاً بدن خود را در مقابل نامحرمان به
نمایش نگذارند و ثانیاً چشم خود را از نگاه شهوانی به نامحرم بازگیرند.
منتهی جاذبه‌ی زنانه به مراتب بیشتر است. خداوند جمیل و لطیف، تجلی
جمال و لطافت ویژه‌ای به زن نموده که بالتبع جاذبه‌ی ویژه‌ای دارد. لذا
حدود پوشش‌اش متفاوت است. پس هیچ منطقی ندارد که مرد بگوید: من هر طور
که خواستم جلوه می‌کنم و زن چشم پپوشد! و زن بگوید: من هر طور خواستم
جلوه می‌کنم و مرد چشم بسته و نگاه نکند. بلکه تحقق این سلامت جسمی،
روحی، اخلاقی، مادی، معنوی، شخصی و اجتماعی و ممانعت از مضرات هنجار
شکنی، مستلزم رعایت همه جانبه است. یعنی هم زن و مرد پوشش تکلیف شده را
رعایت کنند و هم هر دو از نگاه آلوده به نامحرم پرهیز نموده و خود را
از ورود به عرصه‌ی گناه بازدارند.
x-shobhe.com
