پانزدهم : مناجات پارسایان

به نام خداى بخشاینده مهربان

اِلهى اَسْکنْتَنا داراً حَفَرَتْ لَنا حُفَرَ مَکرِها وَعَلَّقَتْنا بِاَیدِى الْمَنایا

خدایا ما را در خانه اى جا داده اى که سر راه ما گودالهاى نیرنگ را کنده و در دامهاى فریب خود ما را

فى حَباَّئِلِ غَدْرِها فَاِلَیک نَلْتَجِىءُ مِنْ مَکاَّئِدِ خُدَعِها وَبِک نَعْتَصِمُ

به چنگالهاى مرگ آویخته پس به سوى تو پناه آوریم از دامهاى فریبش و به تو نگهدارى جوئیم

مِنَ الاِْغْتِرارِ بِزَخارِفِ زینَتِها فَاِنَّهَا الْمُهْلِکةُ طُلاّبَهَا الْمُتْلِفَةُ حُلاّلَهَا

از مغرور شدن به زر و زیور آراسته اش زیرا که دنیا جویندگانش را به هلاکت اندازد و واردین خود را نابود کند

الْمَحْشُوَّةُ بِالاْفاتِ الْمَشْحُونَةُ بِالنَّکباتِ اِلهى فَزَهِّدْنا فیها

آکنده است از بلا و زیان و پر است از رنج و سختى خدایا پس ما را در دنیا پارسا کن

وَسَلِّمْنا مِنْها بِتَوْفیقِک وَعِصْمَتِک وَانْزَعْ عَنّا جَلابیبَ مُخالَفَتِک

و به وسیله توفیق و نگهدارى خود ما را از شرورش سالم بدار و بیرون آر از بر ما جامه هاى مخالفت

وَتَوَلَّ اُمُورَنا بِحُسْنِ کفایتِک وَاَوْفِرْ مَزیدَنا مِنْ سَعَةِ رَحْمَتِک

و نافرمانیت را و با حسن کفایت خود امور ما را سرپرستى فرما و از رحمت وسیع خود سهمیه عطاى ما را افزون گردان

وَاَجْمِلْ صِلاتِنا مِنْ فَیضِ مَواهِبِک وَاغْرِسْ فى اَفْئِدَتِنا اَشْجارَ

و جایزه هاى ما را از سرچشمه پرفیض مواهبت نیکو گردان و بنشان در دلهاى ما درختهاى

مَحَبَّتِک وَاَتْمِمْ لَنا اَنْوارَ مَعْرِفَتِک وَاَذِقْنا حَلاوَةَ عَفْوِک وَلَذَّةَ

محبتت را و کامل گردان بر ما انوار درخشنده معرفتت را و بچشان به ما شیرینى عفو و لذت

مَغْفِرَتِک وَاَقْرِرْ اَعْینَنا یوْمَ لِقاَّئِک بِرُؤْیتِک وَاَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیا مِنْ

آمرزشت را و دیدگانمان را در روز قیامت به مشاهده جمالت روشن کن و دوستى دنیا را از دلهاى ما

قُلُوبِنا کما فَعَلْتَ بِالصّالِحینَ مِنْ صَفْوَتِک وَالاْبْرارِ مِنْ خاَّصَّتِک

بیرون کن چنانچه درباره برگزیدگانت و نیکان از خواص درگاهت چنین کردى

بِرَحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ وَیا اَکرَمَ الاْکرَمینَ

به رحمتت اى مهربانترین مهربانان و اى کریم ترین کریمان

مُناجات منظومه حضرت امیرالمؤ منین علىّ بن ابیطالب علیه الصَّلوة وَالسَّلام منقول از صحیفه علویه

به نام خداى بخشاینده مهربان

لَک الْحَمْدُ یا ذَاالْجُودِ وَالْمَجْدِوَالْعُلى	تَبارَکتَ تُعْطى مَنْ تَشاءُ وَتَمْنَعُ
ستایش تورا است اى صاحب جود و بزرگى و بلندى	بزرگى تو را است که بهر که خواهى بدهى و یا بازگیرى
اِلهى وَخَلاّقى وَحِرْزى وَمَوْئِلى	اِلَیک لَدَى الاِْعْسارِ وَالْیسْرِ اَفْزَعُ
اى معبود و آفریدگار و پناه و نگهدار من بدرگاه	تو در سختى و آسانى پناه برم
اِلهى لَئِنْ جَلَّتْ وَجَمَّتْ خَطیئَتى	فَعَفْوُک عَنْ ذَنْبى اَجَلُّ وَاَوْسَعُ
خدایا اگر خطایم بزرگ و زیاد است	ولى گذشت تو از گناه من بزرگتر و وسیعتر است
اِلهى لَئِنْ اَعْطَیتُ نَفْسِىَ سُؤْلَها	فَها اَنَا فى رَوْضِ النَّدامَةِ اَرْتَعُ
خدایا اگر من از خواهش نفس پیروى کنم	پس در آن حال من در چراگاه پشیمانى مى چرم
اِلهى تَرى حالى وَفَقْرى وَفاقَتى	وَاَنْتَ مُناجاتِى الخَفِیةَ تَسْمَعُ
خدایا خود تو حال من و ندارى و تهیدستیم را بینى	و تو رازهاى پنهان مرا مى شنوى
اِلهى فَلا تَقْطَعْ رَجاَّئى وَلا تُزِغْ	فُؤ ادى فَلى فى سَیبِ جُودِک مَطْمَعٌ
خدایا پس امیدم را قطع مکن و منحرف مساز	به نومیدى دلم را که من طمعکار باران سخایت هستم
اِلهى لَئِنْ خَیبْتَنى اَوْ طَرَدْتَنى	فَمَنْ ذَااَّلذى اَرْجُو وَمَنْ ذا اُشَفِّعُ
خدایا اگر نومیدم سازى یا از درگاهت برانى	پس به چه کسى امید داشته باشم و که را شفیع گردانم
اِلهى اَجِرْنى مِنْ عَذابِک اِنَّنى	اَسیرٌ ذَلیلٌ خائِفٌ لَک اَخْضَعُ
خدایا از عذاب خود پناهم ده که براستى من	اسیر و خوار و ترسان و خاضع درگاه توام
اِلهى فَآنِسْنى بِتَلْقِینِ حُجَّتى	اِذا کانَ لى فِى الْقَبْرِ مَثْوَىً وَمَضْجَعٌ
خدایا بوسیله تلقین دلیل و حجتم با من انس گیر	در آن هنگام که در گور منزل و ماءوى گیرم
اِلهى لَئِنْ عَذَّبْتَنى اَلْفَ حِجَّةٍ	فَحَبْلُ رَجاَّئى مِنْک لا یتَقَطَّعُ
خدایا اگر هزار سال مرا عذاب کنى ولى	باز رشته امید من از درگاه تو قطع نمى شود
اِلهى اَذِقْنى طَعْمَ عَفْوِک یوْمَ لا	بَنُونَ وَلا مالٌ هُنا لِک ینْفَعُ
خدایا مزه گذشتت را به من بچشان در آن روز	که نه فرزندان و نه مال در آنجا سود بخشد
اِلهى لَئِنْ لَمْ تَرْعَنى کنْتُ ضائِعاً	وَاِنْ کنْتَ تَرْعانى فَلَسْتُ اُضَیعُ
خدایا اگر تو مراعاتم نکنى یکسره از بین رفته ام	و اگر تو مراعاتم کنى ضایع نگردم
اِلهى اِذا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَیرِ مُحْسِنٍ	فَمَنْ لِمُسىَّءٍ بِالْهَوى یتَمَتَّعُ
خدایا اگر بنا شود جز از نیکوکار نگذرى	پس کیست امید گنهکارى که به هواى نفس کامرانى کرده
اِلهى لَئِنْ فَرَّطْتُ فى طَلَبِ التُّقى	فَها اَنَا اِثْرَ الْعَفْوِ اَقْفُو وَاَتْبَعُ
خدایا اگر در جستجوى پرهیزکارى کوتاهى کردم	ولى اینک بدنبال گذشت تو مى گردم و آنرا مى جویم
اِلهى لَئِنْ اَخْطاْتُ جَهْلاً فَطالَما	رَجَوْتُک حَتّى قیلَ ما هُوَ یجْزَعُ
خدایا اگر از روى نادانى خطا کردم پس چه بسیار امیدوار	به تو بوده ام بطورى که درباره ام گفتند باک ندارد
اِلهى ذُنُوبى بَذَّتِ الطَّوْدَ وَاْعتَلَتْ	وَصَفْحُک عَنْ دَنْبى اَجَلُّ وَاَرْفَعُ
خدایا گناهانم برتر و بلندتر از کوههاى بزرگ گشته	ولى چشم پوشى تو از گناه من بزرگتر و برتر است
اِلهى ینَحّى ذِکرُ طَوْلِک لَوْعَتى	وَذِکرُ الْخَطایا الْعَینَ مِنّى یدَمِّعُ
خدایا یاد بخشش تو سوز درونم را بِبَرد	و یاد گناهان چشمانم را اشگبار کند
اِلهى اَقِلْنى عَثْرَتى وَامْحُ حَوْبَتى	فَاِنّى مُقِرُّ خائِفٌ مُتَضَرِّعٌ
خدایا لغزشم را ببخش و گناهم را محو کن	زیرا که من به گناه اقرار داشته و ترسان و نالانم
اِلهى اَنِلْنى مِنْک رَوْحاً وَراحَةً	فَلَسْتُ سِوى اَبْوابِ فَضْلِک اَقْرَعُ
خدایا صفا و آسایشى از جانب خود به من ببخش	که من جز درهاى فضل تو را نکوبم
اِلهى لَئِنْ اَقْصَیتَنى اَوْ اَهَنْتَنى	فَما حیلَتى یا رَبِّ اَمْ کیفَ اَصْنَعُ
خدایا اگر دورم کنى یا بى اعتنائیم کنى	پس دیگر چه چاره کنم پروردگارا و یا چه بکنم ؟
اِلهى حَلیفُ الْحُبِّ فى اللَّیلِ ساهِرٌ	یناجى وَیدْعُو وَالْمُغَفَّلُ یهْجَعُ
خدایا آنکه با دوستى تو دست بگریبانست شب را همه بیدار	و در مناجات و دعا است ولى غافل یکسره در خواب
اِلهى وَهذَا الْخَلْقُ ما بَینَ نائِمٍ	وَمُنْتَبهٍ فى لَیلِهِ یتَضَرَّعُ
خدایا این مردم هم یک دسته شبها خواب	و دسته اى بیدار و به تضرع مشغولند
وکلُّهُمُ یرجُو نَوالَک راجِیاً	لِرَحْمَتِک الْعُظْمى وَفِى الْخُلْدِ یطْمَعُ
و همگى به امید عطاى تواءند و امیدوار	به رحمت بزرگ تو و طمع بهشت برین دارند
اِلهى یمَنّینى رَجاَّئى سَلامَةً	وَقُبْحُ خَطیئاتِى عَلَىَّ یشَنِّعُ
خدایا امید من مرا آرزومند سلامتى مى کند	ولى زشتى گناهانم مرا به رسوایى تهدید مى کند
اِلهى فَاِنْ تَعْفُو فَعَفْوُک مُنْقِذى	وَاِلاّ فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ اُصْرَعُ
خدایا اگر بگذرى گذشت تو نجات بخش من است	وگرنه من با این گناه مهلک به نابودى درافتم
اِلهى بِحَقِّ الْهاشِمىِّ مُحَمَّدٍ	وَحُرْمَةِ اَطْهارٍ هُمُ لَک خُضَّعٌ
خدایا به حق محمد هاشمى	و به حرمت پاکانى که به درگاهت خاضعند
اِلهى بِحَقِّ الْمُصْطَفى وَابْنِ عَمِّهِ	وَحُرْمَةِ اَبْرارٍ هُمُ لَک خُشَّعٌ
خدایا به حق محمد مصطفى و پسر عمویش (على )	و به حرمت نیکانى که بدرگاهت خاشعند
اِلهى فَاَنْشِرْنى عَلى دینِ اَحْمَدٍ	مُنیباً تَقِیاً قانِتاً لَک اَخْضَعُ
خدایا مرا بر دین احمد در قیامت برانگیز	در حال انابه و پرهیزکارى و فروتنى و خضوع
وَلا تَحْرِمَنّى یا اِلهى وَسَیدى	شَفاعَتَهُ الْکبْرى فَذاک الْمُشَفَّعُ
و مرا محروم مکن اى معبود و آقایم از	آن شفاعت بزرگش که شفاعت او پذیرفته است
وَصَلِّ عَلَیهِمْ ما دَعاک مُوَحِّدٌ	وَناجاک اَخْیارٌ بِبابِک رُکعٌ
و درود فرست بر ایشان تا زمانى که یکتاپرستى به درگاهت	دعا کند و نیکان با تو در مناجات و به درگاهت در رکوعند

 

و نیز در صحیفه علویه مناجاتى دیگر منظوم از آنحضرت نقل کرده که اوّل آن یا سامِعَ الدّعاء است چون مشتمل بر کلمات مشکله و لغات غریبه بود وبنابر اختصار است ما آن را ذکر ننمودیم.

 

مناجات کوتاه (سه جمله از سرور ما على علیه السلام در مناجات)

ثلاثَ کلماتٍ مِنْ مَوُلانا عَلىّ علیه السلام فِى المُناجات :

اِلهى کفى بى عِزّاً اَنْ اَکونَ لَک عَبْداً وَکفى بى فَخْراً اَنْ تَکونَ لى

خدایا این عزت مرا بس است که بنده تو باشم و این افتخار برایم بس است که تو

رَبّاً اَنْتَ کما اُحِبُّ فَاجْعَلْنى کما تُحِبُّ .

پروردگار منى تو چنانى که من خواهم مرا همچنان کن که تو خواهى .

 

باب دوّم

فصل اوّل

فضیلت ماه مبارک رجب

بدانکه این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند و روایت بسیار در فضیلت آنها واردشده بلکه ازحضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله روایت شده که ماه رجب ماه بزرگ خداست وماهى در حرمت و فضیلت به آن نمیرسد و قتال با کافران در این ماه حرامست و رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است کسى که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودى بزرگ خدا گردد و غضب الهى از او دور گردد و درى از درهاى جهنّم بر روى او بسته گردد و از حضرت موسى بن جعفرعلیه السلام منقول است که هر که یکروز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنّم یکساله راه از او دور شود و هر که سه روز از آنرا روزه دارد بهشت او را واجب گردد و ایضاً فرمود که رجب نام نَهرى است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر هر که یکروز از رجب را روزه دارد البتّه از آن نهر بیاشامد و از حضرت صادق علیه السلام منقول است که حضرت رسول صَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله فرموده که ماه رجب ماه استغفار اُمّت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش ‍ کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را اَصَبّ مى گویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر اُمّت من بسیار ریخته مى شود پس بسیار بگوئید اَسْتَغْفِرُ اللّهَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ، و ابن بابویه بسند معتبر از سالم روایت کرده است که گفت رفتم بخدمت حضرت صادق علیه السلام در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آیا روزه گرفته اى در این ماه گفتم نه والله اى فرزند رسول خدا فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آنرا بغیر خدا کسى نمى داند بدرستیکه این ماهیست که خدا آنرا بر ماههاى دیگر فضیلت داده و حُرمت آنرا عظیم نموده و براى روزه داشتن آن گرامى داشتن را بر خود واجب گردانیده پس گفتم یابْنَ رَسُولِ اللّهِ اگر در باقیمانده اینماه روزه بدارم آیا ببعضى از ثواب روزه داران آن فایز مى گردم فرمود اى سالم هر که یکروز از آخر این ماه روزه بدارد خدا او را ایمن گرداند از شدّت سَکراتِ مرگ و از هَوْل بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر که دو روز از آخر این ماه روز دارد بر صراط بآسانى بگذرد و هر که سه روز از آخر این ماه را روزه دارد ایمن گردد از ترس بزرگ روز قیامت و از شدّتها و هَوْلهاى آنروز و بَرات بیزارى از آتش ‍ جهنّم به او عطا کنند و بدانکه از براى روزه ماه رجب فضیلت بسیار وارد شده است و روایت شده که اگر شخص ‍ قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواندتا ثواب روزه آن را دریابد.

سُبْحانَ الاِْلهِ الْجَلیلِ سُبْحانَ مَنْ لا ینْبَغِى التَّسْبیحُ اِلاّ

منزه است خداى بزرگ منزه است آنکه تنزیه و تسبیح جز براى او شایسته نیست

لَهُ سُبْحانَ الاْعَزِّ الاْکرَمِ سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌ

منزه است خداى برتر و کریمتر منزه است آنکه لباس عزت در بردارد و شایسته آن است

اعمال مشترکه ماه رجب

امّا اعمال آن پس بر دو قسم است : قسم اوّل اعمال مشترکه آن است که متعلّق به همه ماه است و اختصاصى به روز معین ندارد و آن چند امر است :

دعاى امام سجّاد علیه السلام در ایام رجب

اول آنکه در تمام ایام ماه رجب بخواند این دعا را که روایت شده حضرت امام زین العابدین علیه السلام در حجر در غُرّه رجب خواند:

یا مَنْ یمْلِک حَواَّئِجَ السّاَّئِلینَ

اى که مالک حاجات خواستارانى

ویعْلَمُ ضَمیرَ الصّامِتینَ لِکلِّ مَسْئَلَةٍ مِنْک سَمْعٌ حاضِرٌ وَجَوابٌ

و اى که نهاد خاموشان دانى براى هر خواسته اى از جانب تو گوشى شنوا و پاسخى آماده است

عَتیدٌ اَللّهُمَّ وَمَواعیدُک الصّادِقَةُ واَیادیک الفاضِلَةُ ورَحْمَتُک

خدایا به حق وعده هاى راستت و نعمتهاى بسیار و رحمت

الواسِعَةُ فَاَسْئَلُک اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واَنْ تَقْضِىَ

وسیعت از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و

حَوائِجى لِلدُّنْیا وَالاْخِرَةِ اِنَّک عَلى کلِّشَىْءٍ قَدیرٌ

حوائج دنیا و آخرتم را برآورى که براستى تو بر هرچیز توانایى

دعاى حضرت صادق علیه السلام در ایام رجب

دوّم بخواند این دعا راکه حضرت صادق علیه السلام در هر روز ماه رجب مى خواندند

خابَ الوافِدُونَ عَلى غَیرِک

نومید شدند آنان که بر دیگرى

وَخَسِرَ المُتَعَرِّضُونَ اِلاّ لَک وَضاعَ المُلِمُّونَ اِلاّ بِک وَاَجْدَبَ

جز تو وارد شدند و زیانکار شدند کسانى که به غیر از تو رو کردند و تباه گشتند آنانکه جز به درگاه تو فرود آمدند

الْمُنْتَجِعُونَ اِلاّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَک بابُک مَفْتُوحٌ لِلرّاغِبینَ وَخَیرُک

و گرفتار قحطى شدند کسانى که جز از فضل تو پوییدند در خانه ات به روى مشتاقان باز و خیر و نیکیت

مَبْذُولٌ لِلطّالِبینَ وَفَضْلُک مُباحٌ لِلسّاَّئِلینَ وَنَیلُک مُتاحٌ لِلا مِلینَ

به خواستاران عطا شده و فضل و بخششت براى خواهندگان مباح و آزاد است عطایت براى آرزومندان مهیاست

وَرِزْقُک مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصاک وَحِلْمُک مُعْتَرِضٌ لِمَنْ ناواک عادَتُک

و روزیت حتى براى کسانى که نافرمانیت کنند گسترده است و بردباریت حتى در مورد آنکه به دشمنیت

الاِْحْسانُ اِلَى الْمُسیئینَ وَسَبیلُک الاِبْقاَّءُ عَلَى الْمُعْتَدینَ اَللّهُمَّ

برخاسته شامل است شیوه ات نیکى به بدکارانست و راه و رسمت زندگى دادن به سرکشان است خدایا

فَاهْدِنى هُدَى الْمُهْتَدینَ وَارْزُقْنىِ اجْتِهادَ الْمُجْتَهِدینَ

پس مرا به راه راه یافتگان رهبرى کن و کوشش کوشایانرا روزیم کن

وَلاتَجْعَلْنى مِنَالْغافِلینَ الْمُبْعَدینَ واغْفِرْلى یوْمَالدّینِ

و قرارم مده از بى خبران دور شده از دربارت و در روز جزا گناهم بیامرز

دعاى امام صادق علیه السلام در ایام رجب

سوّم شیخ در مصباح فرموده مُعَلَّى بن خُنَیس از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که فرمود بخوان درماه رجب :

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُک صَبْرَ الشّاکرینَ لَک وَعَمَلَ الْخائِفینَ مِنْک وَیقینَ

خدایا از تو خواهم شکیبایى سپاسگزارانت را و کردار ترسانندگانت را و یقین

الْعابِدینَ لَک اَللّهُمَّ اَنْتَ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ وَاَنَا عَبْدُک الْباَّئِسُ الْفَقیرُ

پرستندگانت را خدایا تو والا و بزرگى و من بنده مستمند بى نواى توام

اَنْتَ الْغَنِىُّ الْحَمیدُ وَاَنَا الْعَبْدُ الذَّلیلُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ

تویى بى نیاز ستوده و منم بنده خوار درگاه خدایا درود فرست بر محمد و آلش

وَاْمْنُنْ بِغِناک عَلى فَقْرى وَبِحِلْمِک عَلى جَهْلى وَبِقُوَّتِک عَلى

و منت نِه بوسیله توانگریت بر فقر و نداریم و به بردباریت بر نادانیم و به نیرویت بر

ضَعْفى یا قَوِىُّ یا عَزیزُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الاْوصیاَّءِ

ناتوانیم اى نیرومند و اى با عزت خدایا درود فرست بر محمد و آل او آن اوصیاء

الْمَرْضیینَ وَاکفِنى ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالا خِرَةِ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

پسندیده و کفایت کن آنچه از کار دنیا و آخرتم که مرا به اندوه انداخته اى مهربانترین مهربانان

مؤ لف گوید: که سید بن طاوُس نیز این دعا را در اقبال روایت کرده و از روایت او ظاهر مى شود که این دعا جامعترین دعاها است و در همه اوقات مى توان خواند .

 

دعاى اللَّهُمَّ یا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ در ایام رجب

چهارم و نیز شیخ فرموده که مستحبّ است بخوانند در هر روز این دعا را :

اَللّهُمَّ یا ذَاالْمِنَنِ السّابِغَةِ وَالاْلاَّءِ الْو ازِعَةِ والرَّحْمَةِ الْو اسِعَةِ وَالْقُدْرَةِ الْج امِعَةِ

خدایا اى داراى عطاهاى فراوان و نعمتهاى بخش شده و رحمت گشاده و نیروى تام و تمام

وَالنِّعَمِ الْجَسْیمَةِ وَالْمَواهِبِ الْعَظیمَةِ وَالاْیادِى الْجَمیلَةِ والْعَطایا

و نعمتهاى بزرگ و موهبتهاى سترگ و بخششهاى نیکو و دهشتهاى کامل

الْجَزیلَةِ یا مَنْ لا ینْعَتُ بِتَمْثیلٍ وَلا یمَثَّلُ بِنَظیرٍ وَلا یغْلَبُ بِظَهیرٍ یا

اى که به تمثیل و مثال آوردن وصفت نتوان کرد و اى که به نظیرى تشبیهت نتوان نمودن و اى که با کمک گرفتن هم مغلوب

مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ وَاَلْهَمَ فَاَنْطَقَ وَابْتَدَعَ فَشَرَعَ وَعَلا فَارْتَفَعَ وَقَدَّرَ

نشوى اى که آفرید و روزى داد و الهام کرده گویایش کرد و ابداع کرده سپس شروع کرد و برتر شد پس مرتفع گردید و اندازه

فَاَحْسَنَ وَصَوَّرَ فَاَتْقَنَ وَاحْتَجَّ فَاَبْلَغَ وَاَنْعَمَ فَاَسْبَغَ وَاَعْطى فَاَجْزَلَ

گرفت و نیکو گرفت و نقش بندى کرد پس محکم ساخت و حجت آورد و آنرا رساند و نعمت داد و فراوانش کرد و عطاکرده وآنرا

وَمَنَحَ فَاَفْضَلَ یا مَنْ سَما فِى الْعِزِّ فَفاتَ نَواظِرَ الاْبْصارِ وَدَنا فِى

افزون کرد و بخشید و زیاده بخشید اى که در عزت چنان بالا است که از دیدگاه چشمها در گذشته و در

الُّلطْفِ فَجازَ هَواجِسَ الاْفْکارِ یا مَنْ تَوَحَّدَ باِلْمُلک فَلا نِدَّ لَهُ فى

لطف چنان نزدیک است که از آنچه در افکار خطور کند گذشته اى که در فرمانروایى یکتا است که همتایى براى او در

مَلَکوتِ سُلْطانِهِ وَتفَرَّدَ بِالاْلاَّءِ وَالْکبرِی اَّءِ فَلا ضِدَّ لَهُ فى جَبَرُوتِ

قلمرو سلطنتش نیست و به بخششها و بزرگوارى یگانه است که رقیبى براى او در جبروت

شَاْنِهِ یا مَنْ حارَتْ فى کبْرِیاَّءِ هَیبَتِهِ دَقایقُ لَطایفِ الاْوْهامِ

مقامش نیست اى که در بزرگى هیبتش ریزه کاریهاى دقیق اندیشه ها سرگردان گشته و دیده هاى تیزبینان در مقام

وَانْحَسَرَتْ دُونَ اِدْراک عَظَمَتِهِ خَطایفُ اَبْصارِ الاْنامِ یا مَنْ عَنَتِ

ادراک عظمتش وامانده است اى که چهره ها در برابر هیبتش زبون گشته و گردنها در

الْوُجُوهُ لِهَیبَتِهِ وَخَضَعَتِ الرِّقابُ لِعَظَمتِهِ وَوجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْ

مقابل عظمتش خاضع شده و دلها از ترسش هراسان گشته است از

خیفَتِهِ اَسئَلُک بِهذِهِ الْمِدْحَةِ الَّتى لا تَنْبَغى اِلاّ لَک وَبِما وَاَیتَ بِهِ

تو خواهم به حق همین ستایشى که جز براى تو شایسته دیگرى نیست و بدانچه

عَلى نَفْسِک لِداعیک مِنَ الْمُؤْمِنینَ وَبِما ضَمِنْتَ الاِجابَةَ فیهِ عَلى

بر عهده خود گرفته اى براى خوانندگانت از مؤ منین و بدانچه اجابت آنرا بر

نَفْسِک لِلدّاعینَ یا اَسْمَعَ السّامِعینَ وَاَبْصَرَ النّاظِرینَ وَاَسْرَعَ

خویش ضمانت کرده اى براى خوانندگان اى شنواترین شنوایان و اى بیناترین بینایان و اى سریعترین

الْحاسِبینَ یا ذَاالْقُوَّةِ الْمتینَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیینَ وَعَلى

حسابگران اى که داراى نیرویى محکم هستى درود فرست بر محمد خاتم پیمبران و بر

اَهْلِ بَیتِهِ وَاقْسِمْ لى فى شَهْرِنا هذا خَیرَ ما قَسَمْتَ وَاحْتِمْ لى فى

خاندان او و قسمت من کن در این ماه بهترین قسمتهایى که کرده اى و مسلّم کن برایم در آنچه

قَضاَّئِک خَیرَ ما حَتَمْتَ وَاخْتِمْ لى بِالسَّعادَةِ فیمَنْ خَتَمْتَ وَاَحْینى

مقدر کرده اى بهترین چیزى را که مسلّم کرده اى ومُهرکن زندگیم را به خوشبختى در زمره کسانى که زندگیشان را مُهر کرده اى

ما اَحْییتَنى مَوْفُوراً وَاَمِتْنى مَسْرُوراً وَمَغْفُوراً وَتوَلَّ اَنْتَ نَجاتى

و زنده ام بدار تا زمانى که زنده ام دارى پرروزى باشم و در حال شادمانى و آمرزیدگى بمیرانم و خودت عهده دار نجاتم

مِنْ مُسائَلَةِ الْبَرْزَخِ وَادْرَاءْ عَنّى مُنْکراً وَنَکیراً وَاَرِ عَینى مُبَشِّراً

از سؤ ال و جواب برزخ بشو و منکر و نکیر را از من دفع کن و مبشر

وَبَشیراً وَاجْعَلْ لى اِلى رِضْوانِک وَجِنانِک مَصیراً وَعَیشاً قَریراً

و بشیر (دو فرشته رحمت ) را به چشمم آر و قرار ده برایم راهى بسوى رضوان و بهشتت و زندگى خوش و خرّمت

وَمُلْکاً کبیراً وَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ کثیراً

و فرمانروایى بزرگت و درود فرست بر محمد و آلش بسیار

مؤ لف گوید: که این دعائى است که در مسجد صَعْصَعهْ نیز خوانده میشود

دعا از ناحیه مقدسه بدست محمد بن عثمان بن سعید در ایام رجب

پنجم: شیخ روایت کرده که بیرون آمد از ناحیه مُقَدّسه بر دست شیخ کبیر ابى جعفر محمّد بن عثمان بن سعید (رض ) این توقیع شریف بخوان در هر روز از ایام رجب :

بنام خداى بخشاینده مهربان

اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُک بِمَعانى جَمیعِ ما یدْعُوک بِهِ وُلاةُ اَمْرِک

خدایا از تو خواهم به حق معانى تمام آنچه بوسیله آنها والیان فرمان تو را خوانند

الْمَاْمُونُونَ عَلى سِرِّک الْمُسْتَبْشِرُونَ بِاَمْرِک الْواصِفُونَ لِقُدْرَتِک

آنان که امین بر سر پنهانى تو هستند و به دستورت مژده جویند و نیرویت را توصیف کنند و عظمتت

الْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِک اَسئَلُک بِما نَطَقَ فیهِمْ مِنْ مَشِیتِک فَجَعَلْتَهُمْ

را آشکارا اعلام کنند از تو خواهم بدانچه گویا شده درباره ایشان از اراده ات و بدین سبب ایشان را

مَعادِنَ لِکلِماتِک وَاَرْکاناً لِتَوْحیدِک وَآیاتِک وَمَقاماتِک الَّتى

معادن کلمات خویش و پایه هاى یگانگى و نشانه ها و مقامات خویش قرارشان دادى آن مقاماتى که در هیچ جا

لاتَعْطیلَ لَها فى کلِّ مَکانٍ یعْرِفُک بِها مَنْ عَرَفَک لا فَرْقَ بَینَک

تعطیل ندارد و هرکه تو را بشناسد بوسیله آنها شناخته میان تو و آنها فرقى نیست

وَبَینَها اِلاّ اَنَّهُمْ عِبادُک وَخَلْقُک فَتْقُها وَرَتْقُها بِیدِک بَدْؤُها مِنْک

جز اینکه ایشان بندگان تو و مخلوق تواءند و فتق و رتق کارشان بدست تو است شروعشان از جانب تو

وَعَوْدُها اِلَیک اَعْضادٌ واَشْهادٌ ومُناةٌ واَذْوادٌ وَحَفَظَةٌ وَرُوّادٌ فَبِهمْ

و بازگشتشان بسوى تو است کمک کاران و گواهان و میزانها و مدافعان و نگهبانان وبازرسان هستند که بدیشان

مَلاَْتَ سَماَّئَک وَاَرْضَک حَتّى ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ إلاّ اَنْتَ فَبِذ لِک اَسْئَلُک

آسمان و زمینت را پر کرده اى تا معلوم شد که معبودى جز تو نیست پس بدان وسیله از تو مى خواهم

وَبِمَواقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِک وَبِمَقاماتِک وَعَلاماتِک اَنْ تُصَلِّىَ عَلى

و به جاهاى عزیز و ارجمند نزول رحمتت و به مقامات و نشانه هایت که درود فرستى بر

مُحَمَّدٍ وَآلِهِ واَنْ تَزیدَنى ایماناً وَتَثْبیتاً یاباطِناً فى ظُهُورِهِ وَظاهراً

محمد و آلش و ایمان و پایداریم را (در دین ) بیفزایى اى که در عین آشکارى نهانى و اى که در عین نهانى

فى بُطُونِهِ وَمَکنُونِهِ یا مُفَرِّقاً بَینَ النُّورِ وَالدَّیجُورِ یا مَوْصُوفاً بِغَیرِ

و مستورى آشکارى اى جداکننده نور و ظلمت اى که بدون رسیدن به کنه و

کنْهٍ وَمَعْرُوفاً بِغَیرِ شِبْهٍ حاَّدَّ کلِّ مَحْدُودٍ وَشاهِدَ کلِّ مَشْهُودٍ وَمُوجِدَ

و حقیقت تو را وصف کنند و بدون شبیه تو را بشناسند اندازه گیر هر چیز محدود و گواه هر گواهى شده و هستى ده

کلِّ مَوْجُودٍ وَمُحْصِىَ کلِّ مَعْدُودٍ وَفاقِدَ کلِّ مَفْقُودٍ لَیسَ دُونَک مِنْ

هر موجود و شمارنده هر معدود و گم کننده هر گمشده معبودى جز تو نیست

مَعْبُودٍ اَهْلَ الْکبْرِیاَّءِ وَالْجُودِ یا مَنْ لا یکیفُ بِکیفٍ وَلا یؤَینُ بِاَینٍ

اى شایسته بزرگى و بخشش اى که به وصف و چگونگى درنیایى و در جایى جایگیر نشوى

یا مُحْتَجِباً عَنْ کلِّ عَینٍ یا دَیمُومُ یا قَیومُ وَعالِمَ کلِّ مَعْلُومٍ صَلِّ

اى در پرده از هر دیده اى جاویدان اى پایدار و اى داناى هر دانسته درود فرست

عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَعَلى عِبادِک الْمُنْتَجَبینَ وَبَشَرِک الُْمحْتَجِبینَ

بر محمد و آلش و بر بندگان برگزیده ات و انسانهایت که در پرده اند

وَمَلاَّئِکتِک الْمُقَرَّبینَ وَالْبُهْمِ الصّاَّفّینَ الْحاَّفّینَ وَبارِک لَنا فى

و فرشتگان مقربت و گمنامان صف زده و مهیاى فرمانت و مبارک کن بر ما در این

شَهْرِنا هذَا الْمُرَجَّبِ الْمُکرِّمِ وَما بَعْدَهُ مِنَ الاْشْهُرِ الْحُرُمِ وَاَسْبِغْ

ماه بزرگ و گرامى و ماههاى حرام و پس از آن و فراوان کن

عَلَینا فیهِا النِّعَمَ وَاَجْزِلْ لَنافیهِ الْقِسَمَ وَاَبْرِرْ لَنافیهِ الْقَسَمَ بِاسْمِک الاْعْظَمِ

در این ماه بر ما نعمتها را و سرشار کن در آن براى ما سهمها را و سوگندهاى ما را در این ماه به انجام رسان به حق نام اعظم

الاْعْظَمِ الاْجَلِّ الاْکرَمِ الَّذى وَضَعْتَهُ عَلىَ النَّهارِ فَاَضاَّءَ وَعَلَى اللَّیلِ

و بزرگترت که برتر و گرامى ترین نامها است آن نامى را که بر روز نهادى و روشن گشت و بر شب گذاردى

فَاَظْلَمَ وَاغْفِرْ لَنا ما تَعْلَمُ مِنّا وَما لا نَعْلَمُ وَاعْصِمْنا مِنَ الذُّنُوبِ خَیرَ

پس تاریک شد و بیامرز براى ما آنچه تو از ما دانى و آنچه را ما ندانیم و نگاهمان دار از گناهان به بهترین

الْعِصَمِ وَاکفِنا کوافِىَ قَدَرِک وَامْنُنْ عَلَینا بِحُسْنِ نَظَرِک وَلا تَکلْنا

نگهدارى و باکفایت خویش ما را از کفایت قضا و قدرت بى نیاز کن و با نیک نظرى خود بر ما منت نه و ما را

اِلى غَیرِک وَلا تَمْنَعْنا مِنْ خَیرِک وَبارِک لَنا فیما کتَبْتَهُ لَنا مِنْ

به غیر خودت وامگذار و از خیر و نیکیت منعمان مفرما و مبارک گردان براى ما در آنچه از

اَعْمارِنا واَصْلِحْ لَنا خَبیئَةَ اَسْرارِنا واَعْطِنا مِنْک الاْمانَ وَاْستَعْمِلْنا

عمرمان مقدر فرموده اى و اصلاح گردان براى ما اسرار پوشیده مان را و از جانب خود به ما ایمنى و امان ببخش و ما را

بِحُسْنِ الاْ یمانِ وَبَلِّغْنا شَهْرَ الصِّیامِ وَما بَعْدَهُ مِنَ الاْیامِ وَالاْعْوامِ

با ایمان خوب به کار وادار و برسان ما را به ماه روزه و روزها و سالهاى بعد از آن

یا ذَا الْجَلالِ والاِکرام

اى داراى جلالت و بزرگوارى