حدیث (1)
قال الصادق
عليه السلام :
اِنَّ اللهَ عَلِمَ اَنَّ الذَّنبَ خَیرٌ لِلمُومنِ مِنَ العُجبِ وَ لَولا ذلک مَا ابتُلِیَ مُومِنٌ بِذَنبٍ اَبَداً؛
خداوند می دانست که برای شخص مومن گناه از عجب بهتر است و اگر این طور نبود، شخص
مومن هیچ وقت آلوده به گناه نمی شد.
کافی(ط-الاسلامیه)، ج 2 ، ص 313
حدیث (2)
قال رسول الله
صلی الله علیه و آله و سلم :
لَولا اَنَّ الذَّنبَ لِلمُومِنِ خَیرٌ مِنَ العُجبِ مَا خَلا اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَینَ عَبدِهِ المُومِنِ وَ بَینَ
الذَّنبِ اَبَداً؛
اگر گناهی برای مومن از عجب بهتر بود، خداوند عز و جل هرگز بنده مومن را به گناه
گرفتار نمی کرد.
عده الداعی
و نجاح الساعی، ص 236
حدیث (3)
امام على عليه السلام :
سَيِّئَةٌ تَسُوءُكَ خَيْرٌ عِنْدَ اللَّهِ مِنْ
حَسَنَةٍ تُعْجِبُك؛
خطایی که باعث ناراحتی تو شود، نزد خداوند از کار نیکی که باعث عجب تو شود بهتر
است.
نهج البلاغه
(للصبحی صالح)، ص477
حدیث (4) امام صادق
عليه السلام :
آفَةُ الدِّینِ الحَسَدُ وَ العُجبُ وَ
الفَخرُ؛
آفت دینداری حسد و خودبینی و فخر فروشی است.
کافی(ط-الاسلامیه)ج2،ص307
حدیث (5) رسول اکرم صلی الله علیه و آله
و سلم :
آفَهُ الحَسَب الاِفتِخَارُ وَ العُجبُ؛
آفت شرافت و بزرگی ، به خود نازیدن و خود بزرگ بینی است.
کافی(ط-الاسلامیه)ج2،ص328
