حدیث (1)
امام على عليه السلام :
مَن لَجَّ وَ تَمادى
فَهُوَ الرّاكِسُ الَّذى رانَ اللّهُ عَلى قَلبِهِ وَ صارَت دائرَةُ
السَّوءِ عَلى رَأسِهِ ؛
هر كس لجاجت كند و بر آن
پافشارى نمايد، او همان بخت برگشته اى است كه خداوند بر دلش پرده
[غفلت] زده و پيشامدهاى ناگوار بر فراز سرش قرار گرفته است.
نهج البلاغه،
نامه 58
حدیث (2)
امام على عليه السلام :
اَلافراطُ
فِى المَلامَةِ يَشُبُّ نيرانَ اللَّجاجِ ؛
زياده روى در سرزنش كردن ، آتش لجاجت را
شعله ور مى سازد .
تحف العقول،
ص 84
حدیث (3)
امام صادق عليه السلام :
سِتَّةٌ لاتَكونُ فِى المُؤمِنِ: اَلعُسرُ وَالنَّكَهُ وَالحَسَدُ
وَاللَّجاجَةُ وَالكَذِبُ وَالبَغىُ؛
شش (صفت) در مؤمن نيست: سختگيرى، بى خيرى، حسادت، لجاجت،
دروغگويى و تجاوز.
تحف
العقول، ص377-وسایل
الشیعه ج15،ص349
حدیث (4) پيامبر صلىلله عليه و آله :
اَلْخَيْرُ عادَةٌ وَ الشَّرُّ لَجاجَةٌ؛
خوبى عادت است و بدى لجاجت.
اساس البلاغه، ص 438
