حدیث (1)
امام على عليه السلام :
اَلنّاسُ كَالشَّجَرِ شَرابُهُ واحِدٌ و َثَمَرُهُ مُختَلِفٌ؛
مردم همانند درختان اند كه آبشان يكى است و ميوه هايشان
گوناگون.
شرح آقا جمال الدین خوانساری بر
غررالحكم و دررالکلم ج2، ص136، ح2097
حدیث (2)
امام على عليه السلام :
اَلنّاسُ إلى أشكالِهِم أَميَلُ؛
مردم به همانند خود، بيشتر تمايل دارند.
امالی(صدوق) ص 229 ، ح 14 -بحارالأنوار(ط-بیروت)
ج75، ص92، ح100
حدیث (3)
امام صادق عليه السلام :
اَلنَّومُ راحَةٌ لِلجَسَدِ و َالنُّطقُ راحَةٌ لِلرّوحِ و َالسُّكوتُ راحَةٌ
لِلعَقلِ؛
خواب، آرام بخش جسم است، سخن گفتن آسايش روح است و سكوت، سبب
راحتى عقل است.
من لايحضره الفقيه
ج4، ص402، ح5865
حدیث (4)
امام على عليه السلام :
إِنَّ لِلْقُلُوبِ شَهْوَةً وَ كَرَاهَةً وَ
إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً فَأْتُوهَا مِنْ إِقْبَالِهَا وَ شَهْوَتِهَا فَإِنَّ
الْقَلْبَ إِذَا أُكْرِهَ عَمِي
دلها را حالتِ خواستن و ناخواستن و روى آوردن و پشت كردن
است. از راه خواسته ها و تمايلات سراغ قلبها برويد، چرا كه اگر دل را به كارى مجبور
كنند، كور مى شود.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 66 ، ح 887 {نهج البلاغه(صبحی
صالح) ص 503 ، حكمت 193 }
حدیث (5)
امام على عليه السلام :
مَن لَم يُحسِن ظَنَّهُ استَوحَشَ مِن كُلِّ أَحَدٍ؛
آن كس كه گمان خود را نيكو نسازد (و بدبين باشد) از هر كسى
وحشت مى كند.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 254 ، ح 5333
حدیث (6)
امام على عليه السلام :
اَلنّاسُ أعداءُ ماجَهِلوا؛
مردم، با آنچه نمى دانند دشمن اند.
نهج البلاغه(صبحی
صالح) ص 553 ، حكمت 438
حدیث (7)
امام على عليه السلام :
خَوَافِي الْأَخْلَاقِ تَكْشِفُهَا
الْمُعَاشَرَة؛
خصلت ها و اخلاق پنهان را، معاشرت آشكار مى سازد.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 437 ، ح 10029
حدیث (8)
امام صادق عليه السلام :
رَجُلاً يَسأَلُ اَبا عَبدِ اللّه عليه السلام فَقالَ: الرَّجُلُ يَقولُ
أَوَّدُكَ، فَكَيفَ أَعلَمُ أَنَّهُ يَوَدُّنى؟ فَقالَ: اِمتَحِن قَلبَكَ،
فَإن كُنتَ تَوَدُّهُ فَإنَّهُ يَوَدُّكَ؛
شخصى از امام صادق عليه السلام پرسيد: گاهى به من گفته
مى شود: دوستت دارم. از كجا بدانم كه (راست مى گويد و) دوستم دارد؟ حضرت فرمودند:
قلب خودت را بيازماى، پس اگر تو او را دوست دارى، بدان كه او نيز تو را دوست دارد.
كافى(ط-الاسلامیه)
ج2، ص652، ح2
حدیث (9)
رسول اكرم صلى الله عليه و آله :
بِمَوتِ النَّفسِ تَكونُ حَياةُ القَلبِ و َبِحَياةِ القَلبِ البُلوغُ إِلَى
الاِستِقامَةِ؛
زيرا پا گذاشتن هوا و هوس، دل را زنده مى كند و زنده دلى، سبب
استقامت است.
مستدرك الوسايل
و مستنبط المسایل
ج11، ص226، ح12813
حدیث (10)
امام صادق عليه السلام :
مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفسَهُ؛
هر كس بداخلاق باشد، خودش را شكنجه و آزار مى دهد.
كافى(ط-الاسلامیه)
ج2، ص321، ح4
