حدیث (1)
امام على عليه السلام :
اَلمُريبُ اَبَدا عَليلٌ؛
آدم بدبين، هميشه بيمار است.
تصنیف غررالحکم و درر الکلم ص 72 ، ح 1066
حدیث (2)
امام على عليه السلام :
مَن ظَنَّ بِكَ خَیرَاً فَصَدِّق ظَنَّه؛
کسی که به تو گمان نیکی برد، گمانش را (عملاً) تصدیق کن.
نهج البلاغه(صبحی
صالح) ص 403 ، از نامه 31 - تحف العقول ص 82
حدیث (3) امام رضا عليه السلام :
أَحْسِنِ الظَّنَّ بِاللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ
وَ جَلَّ يَقُولُ أَنَا عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ بِي إِنْ
خَيْراً فَخَيْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّا
به خداوند خوش گمان باش، زيرا خداى عز و جل
مى فرمايد: من نزد گمان بنده مؤمن خويش هستم، اگر به من خوش گمان باشد،
به خوبى با او رفتار مى كنم و اگر به من بدگمان باشد، به بدى با او
رفتار مى كنم.
كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 72، ح 3
حدیث (4) امام علی عليه السلام :
مَن لَم يُحسِن ظَنَّهُ استَوحَشَ مِن كُلِّ أَحَدٍ؛
آن كس كه گمان خود را نيكو نسازد (و بدبين باشد) از هر كسى
وحشت مى كند.
تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 254 ، ح 5333
