حدیث (1)
امام صادق
علیه السلام :
إِذَا اتَّهَمَ الْمُؤْمِنُ
أَخَاهُ انْمَاثَ الْإِيمَانُ مِنْ قَلْبِهِ كَمَا يَنْمَاثُ الْمِلْحُ
فِي الْمَاءِ.
هرگاه مؤمن به برادر [دينى] خود تهمت
بزند، ايمان در قلب او از ميان مىرود، همچنان كه نمك در آب، ذوب
مىشود.
كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 361، ح 1
حدیث (2)
رسول اكرم
صلی الله علیه و آله :
هَلْ تَدْرُونَ مَا الْغِيبَةُ قَالُوا اللَّهُ وَ
رَسُولُهُ أَعْلَمُ قَالَ ذِكْرُكَ أَخَاكَ بِمَا يَكْرَهُ قِيلَ أَ رَأَيْتَ إِنْ
كَانَ فِي أَخِي مَا أَقُولُ قَالَ ص إِنْ كَانَ فِيهِ مَا تَقُولُ فَقَدِ
اغْتَبْتَهُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ فَقَدْ بَهَتَّه
آيا مى دانيد غيبت چيست؟ عرض كردند: خدا و پيامبر او بهتر
مى دانند. فرمودند: اين كه از برادرت چيزى بگويى كه دوست ندارد. عرض شد: اگر آنچه
مى گويم در برادرم بود چه؟ فرمودند: اگر آنچه مى گويى در او باشد، غيبتش كرده اى و
اگر آنچه مى گويى در او نباشد، به او تهمت زده اى.
مجموعه ورام ج 1 ، ص 118
