حدیث (5)
قال الصادق عليه السلام :
ما مِن عَبدٍ أنعَمَ اللّه عَلَيهِ نِعمَةً
فَعَرَفَ أنَّها مِن عِندِ اللّه إلاّ غَفَرَ اللّه لَهُ قَبلَ أن
يَحمَدَهُ؛
هيچ بنده اى نيست كه خداوند به او نعمتى دهد و او آن
را از جانب خدا بداند مگر آن كه، پيش از سپاسگويى او، خداوند بيامرزدش.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 427 ، ح 8
حدیث (6)
قال الصادق عليه السلام :
أدنَى الشُّكرِ رُؤيَةُ النِّعمَةِ مِنَ اللّه
مِن غَيرِ عِلَّةٍ يَتَعَلَّقُ القَلبُ بِها دُونَ اللّه عَز َّوَ جَلَّ
و الرِّضا بِما اُعطىَ و ألاّ تَعصيَهُ بِنِعمَتِهِ و تُخالِفَهُ بِشَىءٍ مِن أمرِهِ
و نَهيِهِ بِسَبَبِ نِعمَتِهِ؛
كم ترين سپاسگزارى، اين است كه انسان نعمت را
(مستقيما) از خدا بداند و جز او علتى براى آن نداند و نيز به آنچه خداوند عطايش
كرده، خرسند باشد و با نعمت او مرتكب گناه وى نشود و نعمت خدا را وسيله مخالفت با
امر و نهى او قرار ندهد.
شرح مصباح الشریعه(ترجمه گیلانی) ص 61
حدیث (7)
قال رسول الله صلى الله عليه و آله :
إِنَّ اللَّهَ لَيَرْضَى عَنِ الْعَبْدِ أَنْ
يَأْكُلَ أَكْلَةً أَوْ يَشْرَبَ شَرْبَةً فَيَحْمَدَهُ عَلَيْهَا
خداوند از بنده اى كه پس از خوردن لقمه اى غذا و يا
آشاميدن جرعه اى او را سپاس مى گويد، خشنود مى گردد.
مجموعه ورام ج1 ، ص 8
حدیث (8)
قال الصادق عليه السلام :
أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مُوسَى
ع يَا مُوسَى اشْكُرْنِي حَقَّ شُكْرِي فَقَالَ يَا رَبِّ وَ كَيْفَ أَشْكُرُكَ
حَقَّ شُكْرِكَ وَ لَيْسَ مِنْ شُكْرٍ أَشْكُرُكَ بِهِ إِلَّا وَ أَنْتَ أَنْعَمْتَ
بِهِ عَلَيَّ قَالَ يَا مُوسَى الْآنَ شَكَرْتَنِي حِينَ عَلِمْتَ أَنَّ ذَلِكَ
مِنِّي.
خداى تعالى به موسى عليه السلام وحى فرمود كه : اى
موسى مرا چنان كه بايد شكر كن . موسى عرض كرد : پروردگارا چگونه تو را چنان كه بايد
شكر گويم حال آن كه هر شكرى كه تو را مى گويم خود نعمتى است كه تو به من ارزانى
داشته اى؟ فرمود : اى موسى حال كه دانستى توفيق آن شكر را هم من به تو داده ام ،
شكر مرا ادا كرده اى .
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 98 ، ح 27
حدیث (9)
قال الرضا عليه السلام :
اعْلَمُوا أَنَّكُمْ لَا تَشْكُرُونَ اللَّهَ
تَعَالَى بِشَيْءٍ بَعْدَ الْإِيمَانِ بِاللَّهِ وَ بَعْدَ الِاعْتِرَافِ
بِحُقُوقِ أَوْلِيَاءِ اللَّهِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ ص أَحَبَّ
إِلَيْهِ مِنْ مُعَاوَنَتِكُمْ لِإِخْوَانِكُمُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى دُنْيَاهُمُ
بدانيد كه بعد از ايمان به خدا و بعد از اعتراف به
حقوق اولياء اللّه از آل محمد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هيچ شكرى نزد
خدا خوشايندتر از اين نيست كه برادران مؤمن خود را در امور دنيايشان يارى رسانيد .
عیون اخبار الرضا ج 2 ، ص 169
حدیث (10)
قال الجواد عليه السلام :
نِعمَةٌ لا تُشكَرُ كَسَيِّئَةٍ لا تُغفَرُ؛
نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزيده
نشود.
عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 497 ، ح 9164
حدیث (11)
امام سجاد عليه السلام :
وَ أَمَّا حَقُّ ذِي الْمَعْرُوفِ
عَلَيْكَ فَأَنْ تَشْكُرَهُ وَ تَذْكُرَ مَعْرُوفَهُ وَ تَكْسِبَهُ
الْمَقَالَةَ الْحَسَنَةَ وَ تُخْلِصَ لَهُ الدُّعَاءَ فِيمَا بَيْنَكَ
وَ بَيْنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا فَعَلْتَ ذَلِكَ كُنْتَ قَدْ
شَكَرْتَهُ سِرّاً وَ عَلَانِيَةً ثُمَّ إِنْ قَدَرْتَ عَلَى
مُكَافَاتِهِ يَوْماً كَافَيْتَه
حق كسى كه به تو نيكى كرده ، اين است كه
از او تشكر كنى و نيكى اش را به زبان آورى و از او به خوبى ياد كنى و
ميان خود و خداى عزّوجلّ برايش خالصانه دعا كنى ، هرگاه چنين كردى
بى گمان در پنهان و آشكار از او تشكر كرده اى . سپس اگر روزى توانستى
نيكى او را جبران كنى ، جبران كن .
امالی(صدوق) ص 372
حدیث (12)
امام على علیه السلام:
زِيَادَةُ الشُّكْرِ وَ صِلَةُ
الرَّحِمِ تَزِيدُ فِي الْعُمُرِ وَ تَفْسَحُ فِي الْأَجَل
شكرگزارى فراوان و صله رحم، عمر را زياد
مى كنند و بر مُهلت زندگى مى افزايند.
عيون الحكم والمواعظ(لیثی)
ص 275، ح 4999
حدیث (13)
امام على علیه السلام:
اَلعَفافُ زِینَهُ الفَقرِ، وَ الشُّکرُ زِینَهُ الغِنَی.
خویشتن داری، زینت فقر است و سپاس گزاری زینت
غنا و توانگری.
تحف العقول ص 90 - نهج
البلاغه(صبحی صالح) ص 479 ، ح 68
حدیث (14) امام على علیه السلام :
شُكرُ المُؤمِنِ يَظهَرُ في عَمَلِهِ، شُكرُ المُنافِقِ لا
يَتَجاوَزُ لِسانَهُ؛
سپاسگزارى مؤمن در كردارش آشكار مى شود، [امّا] سپاسگزارى منافق از
زبانش فراتر نمى رود.
عيون الحكم والمواعظ(لیثی)
ص 291 ، ح 5200 و 5201
حدیث (15) امام
حسن علیه السلام:
اَلخَیرُ الَّذِی لا شَرَّ فِیهِ، اَلشُّکرُ مَعَ النِّعمَة وَ الصَّبرُ عَلَی
النّازِلَة؛
خیری که هیچ شری در آن نیست ، شکر بر نعمت و صبر بر مصیبت ناگوار است
.
تحف العقول ص
234
