رجب علی خیاط
جناب شيخ، دوستان و شاگردان خود را از همكاری با دولت حاكم ( پهلوی) و
به خصوص از تعريف و تمجيد آنان بر حذر میداشت. يكی از شاگردان شيخ از
وی نقل كرده‌است كه فرمود:
« روح يكی از مقدسين را در برزخ ديدم محاكمه
مي‌كنند و همه كارهای ناشايسته سلطان جاير زمان او را در نامه عملش ثبت
كرده و به او نسبت می‌دهند. شخص مذكور گفت: من اين همه جنايت نكرده‌ام.
به او گفته شد: مگر در مقام تعريف از او نگفتی: عجب امنيتی به كشور
داده‌است؟
گفت: چرا!
به او گفته شد: بنابر اين تو راضی به فعل او بودی، او برای حفظ سلطنت
خود به اين جنايات دست زد.
»
در نهج‌البلاغه آمده است كه امام علی(ع) فرمود:
« الراضي بفعل قوم كالداخل فيه معهم، و علي
كل داخل في باطل اثمان: اثم العمل به، و اثم الرضا به؛
هركه به كردار عده‌ای راضی باشد، مانند كسی است كه همراه آنان، آن كار
را انجام داده باشد و هر كس به كردار باطلی دست زند او را دو گناه
باشد؛ گناه انجام آن و گناه راضی بودن به آن.
»
