شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی
فرزند ایشان می گوید:
در یادداشتی از ایشان چنین دیدم:
نیست علمی که مرا نیست در آن استقصا
ای بسا گنج که خوابیده به ویرانه ما است
ایشان از جمیع علوم ظاهری و باطنی بهره فراوان داشتند و معتقد بودند که
بعد از علم توحید و ولایت و احکام شریعت(فقه) که تعلّم آن واجب است،
تحصیل سایر علوم نیز لازم و ممدوح و جهل به آنها مذموم و ناپسند است و
مراد از حرمت برخی از علوم و فنون، استعمال آنهاست، نه تحصیل و تعلم
آنها.
مرحوم پدرم فقه و تفسیر و هیأت و ریاضیات را به طّلاب علوم تدریس می
فرمودند ولی در فلسفه و علوم الهی با آنکه متبحّر کامل بودند، تدریسی
نداشتند و می فرمودند طالب این علم باید که اخبار معصومین علیهم السلام
را کاملاً مطالعه کرده باشد و علم طبّ را نیز بداند و در حین تحصیل،
باید که به ریاضت و تزکیه نفس پردازد زیرا که:
« یزکیهم و یعلّمهم الکتاب و الحکمة - آل
عمران/ 164 ».
« پیامبر، مردم را در آغاز تزکیه و تصفیه
نموده، سپس کتاب و حکمت به ایشان می آموزد. »
ایشان قانون ابوعلی سینا را نزد طبیب معروف و مشهور عصر مرحوم حاج
میرزا جعفر طبیب تحصیل و تعلم نمودند.