بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس  صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک Instagram
 
علامه سید محمد باقر درچه ای

 

پرهيز از عناوين

 

در جلسات عمومي و سخنراني که علامه حضور داشت، گوينده و خطيب حق نداشت از علامه تعريفي کند، زيرا او وسط کلام گوينده و با بيان بلند طوري که همه بشنوند، اعتراض مي کرد.

در نامه هايي که به رؤيت علامه مي رسيد و يا در استفتائات، حق نداشتند القاب و عناوين براي او ذکر کنند، مگر آنکه نويسنده نا آگاهانه چنين کرده باشد.

او معتقد بود که ذکر اين عناوين هم کاغذ و مرکب اضافي مصرف کرده و هم وقتي را که صرف نوشتن و خواندنش شده، از بين برده است. خود نيز در گفتار و نوشتار اين قبيل مسائل را کاملاً رعايت مي کرد.

 

 

ساده زيستي

 

در مورد راضي بودن به رضاي حق و ساده زيستي و قناعت علامه فقيه سيد محمدباقر درچه اي همين بس که در زمان طلبگي و تحصيل در نجف اشرف براي خوراک و امرار معاش سالها از تربچه هاي دور ريز کشاورزان و گياهان بيابان ارتزاق مي کرد و نه تنها لب به ناشکري نگشود که دائم به حمد و ثناي الهي مشغول بود.

 

نهی از منکر

 

در حضور او تمام افراد نهايت احتياط را داشتند که برخلاف مباني اسلام يا به زيان جامعه مسلمانان سخني نگويند.

بخصوص اهل وعظ و خطابه جرأت نداشتند در حضور او حديث ضعيف و يا مطلبي بي ريشه نقل کنند؛ زيرا در اين صورت قطعاً با فرياد و پرخاش علامه روبرو مي شدند.

حکايات پرخاشها و اعتراضهاي او در وسط سخنراني سخنرانان و وعظ واعظان، مشهور و هنوز نقل مجالس است و يا بر خوردهاي بي پروا نسبت به خلافکاري بعضي از مسئولان مملکتي معروف و مشهور است.

 

 

همه جا خدا

 

توجه و اعتماد به خداوند و حاضر و ناظر دانستن او در تمام حالات، از امتيازات بارز او بود؛ و اگر برخي به حرف مي گويند ، او در عمل کاملاً خود را در محضر خدا مي ديد و در تمام اعمال و گفتار  چنان مي نمود که در محضر خدا و روبروي او نشسته است، و به خاطر همين خصلت او بود که شاگردانش مي گفتند، ديدن علامه درچه اي، امام صادق (عليه السلام) را به ياد مي آورد.

 

 

ارادت به اهل بیت - ع

 

علامه سيد محمدباقر درچه اي همچنين به شکل کم نظيري، عاشق و دلباخته ائمه معصومين (عليهم السلام) بود و در تمام حالات و به هنگام هر مشکلي با استعانت از خداوند به آنان متوسل مي شد و آنان را شفيع قرار مي داد و مشکل هم نمي ماند، بلکه راه به بهترين وجه هموار و موضوع حل مي گرديد.

 

او در جلسات عمومي و خصوصي تا زماني که سؤالي از او نشده و يا بحثي به پيش نيامده همچنان ساکت بود و حتي ذکري از اذکار و اوراد بر لب نداشت، ولي به هنگام نشست و برخاست و کارهاي شخصي، آيه متناسبي از قرآن مي خواند و يا نام يکي از ائمه معصومين (عليهم السلام) را مي برد.

 

علماي هم عصر و نزديکان  بارها نقل کردند، که علامه در مواقع خاص جمله « يا صاحب الزمان ادرکني» و يا «يا حجت الله ادرکني» را چنان بيان مي داشت، گو انکه در مقابل و در حضور آن حضرت است که همه ناظرين و شنوندگان را متوجه آن حضرت مي کرد.

 

 

قدرت بیان و حافظه

 

مرحوم علامه در محاورات و گفتگوهاي علمي؛ تمام گفتارش منطبق با قواعد منطق، معاني بيان و دستورات ادبي بود و اگر کسي مي پرسيد که مثلاً اين جمله از کلام شما، با کدام يک از قواعد عربي يا دستورات فارسی منطبق است، بلافاصله جزء به جزء جملات را با قواعد دستور زبان عربي يا فارسي تطبيق مي داد و همه را به اعجاب وامي داشت.

 

هر مطلب دقيق علمي، اگر چه شامل دهها فروع پيچيده و متوالي هم مي بود، همه در ذهن او چنان نقش مي بست که آن مطالب هميشه در مقابل ديدگانش قرار داشت و کاملاً نسبت به آن حضور ذهن داشت، بخصوص بعد از مراجعت از نجف و اشارت مولاعلي (عليه السلام)، قوه حافظه و ادراک او چشم گيرتر و اعجاز آميزتر شد.

 

 

 
 Copyright © 2003-2022 - AVINY.COM - All Rights Reserved