راضیه
رَضِىَ، رُضاً، رِضاً، رُضي، رِضي، رُضْوانا، رضوانا و مرضاة عنه و عليه: ضد سخط، پسنديد و خشنود گشت.
رض، رضي، راض، راضى: المحب.فاطمه ی زهراء عليهاالسلام داراى صفت رضا بود، يعنى هر سختى و مصيبت و رنجى را كه خداوند براى او مقدر كرده بود، تحمل مىكرد و به آن راضى بود. ما سراسر زندگى پر بركت فاطمه ی زهرا عليهاالسلام را مملو از غم مىبينيم، اما هيچگاه سخنى از اعتراض و نارضايتى به ميان نمىآورد. در تمام اين وقايع دردناك، فاطمه عليهاالسلام به مقدرات خداوند تن درمىدهد و كوچكترين اعتراضى ندارد، البته ايشان به بهانهى تقدير، دست از مبارزه با غاصبان ولايت و فدك نكشيدند و به وظيفهى خود عمل نمودند.
فاطمه ی زهرا عليهاالسلام بر سختيهاى دنيا خرسند بود.
عن جابر بن عبداللَّه قال:
دخل رسولاللَّه صلى اللَّه عليه و آله على فاطمة و هي تطحن بالرحى و عليها كساء من حملة الإبل، فلما نظر إليها قال: يا فاطمة! تعجلي فتجرعي مرارة الدنيا لنعيم الآخرة غداً. فأنزل اللَّه و لسوف يعطيك ربك فترضى.جابر بن عبداللَّه گويد: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وارد منزل فاطمه ی زهرا عليهاالسلام شدند در حالى كه عبايى از پشم شتر بر دوش حضرت فاطمه بود و با دست آسيا مىكردند. پيامبر نگاهى به فاطمه ی زهرا عليهاالسلام نمود و فرمود: عجله كن و تلخيهاى دنيا را تحمل كن تا فردا (در بهشت) به نعمتهاى آخرتى نائل گردى، چرا كه خداوند بر من نازل كرده است كه آنقدر پروردگارت به تو مىبخشد كه تو راضى شوى، و لسوف يعطيك ربّك فترضى. (1)
1- فاطمه ی زهراء عليهاالسلام بهجة قلب المصطفى، ج 1، ص 189 از الدر المنثور، ج 8، ص 543 في ورة الضحى.