طيبه
طاب: طيباً و طاباً و طيبة و تطياباً: لذّ و حلا و حسن و جاد، الطيب،
طيبة: ذوالطيبة، خلاف الخبيث، الحلال، يقال: «كلمة طيبة» إذا لم يكن فيها مكروه، يقال: «بلدة طيبة»، أي، آمنة، كثيرة الخير.
زن پاك و طاهر را طيبه گويند. در افرادى عادى منظور از پاكى، طهارت ظاهرى مىباشد، اما در مورد حضرت زهراء عليهاالسلام هم طهارت ظاهرى و هم پاكى معنوى مراد است. طهارت ظاهرى، يعنى ايشان هيچگاه خون حيض و نفاس نمىديدند و پاكى باطنى، يعنى حضرت فاطمه عليهاالسلام به هيچ گناهى آلوده نشدند و هيچگاه فكر معصيت نيز نكردند.
فاطمه ی زهرا عليهاالسلام پاكيزه از هر بدى و آلودگى.
«... اللهمّ صلّ على فاطمة «الطيبة» الطاهرة المطهرة التى إنتجبتها و طهّرتها و فضّلتها على نساء العالمين...
خداوندا! بر فاطمه ی كه پاك و پاكيزه از هر آلودگى است، درود فرست، همان فاطمه ی كه خود، او را انتخاب نمودى و از هر آلودگى رهايش دادى و او را بر همهى زنان عالم برترى بخشيدى.» (1)
1- بحارالانوار: ج 101، ص 263، ر 42.
