ايثار و بخشش در شب عروسى
اميرالمؤمنين على عليهالسلام زره خود را فروخت و پول آن را از بابت مهريه زهرا عليهمالسلام به خدمت رسول خدا تقديم داشت و پيامبر بزرگوار اسلام نيز پولها را در اختيار چند نفر از اصحاب خود قرار داده و سفارش فرمودند: «براى فاطمه جهيزيه فراهم كنند...»
از جمله خريدها بدين منظور، پيراهن عروسى بود كه به هفت درهم خريدارى شده بود و زهرا آن را در شب عروسى به تن كرده و در حال رفتن به خانه شوهر بود....
در حالى كه سلمان افسار مركب فاطمه عليهاالسلام را در دست داشت و آرام آرام رو به سوى خانه استيجارى كه در كنار مدينه قرار گرفته بود مىرفتند، ناگهان كنيزى به دختر پيامبر صلى اللَّه عليه و آله سلام كرد و از مشكلات خود سخن گفت و براى رفع نيازش از آن بانوى گرامى اسلام درخواست كمك نمود...فاطمه عليهاالسلام به زنانى كه دور او را گرفته بودند فرمودند: كمى آرام باشيد و اطراف مرا مراقبت كنيد و خود از مركب پايين آمد و در ميان كاروان زنان كه مانند نگين او را محاصره كرده بودند، پيرهن تازه را از تنش درآورد و آن را به كنيز سائل بخشيد و خود لباس كهنه پوشيد و حركت به سوى خانه بخت را از سرگرفت...
شب زفاف به پايان رسيد. رسول خدا همراه با كاسهاى شير به ديدار دختر و داماد شتافت، در حالى كه صبحانه ميل مىكردند، رسول خدا فاطمه عليهاالسلام را تماشا مىكرد، در اين حال پيامبر صلى اللَّه عليه و آله متوجه شد كه دخترش زهرا لباس كهنه بر تن دارد، با تعجب پرسيد: دخترم! چرا لباس نو نپوشيدهاى؟فاطمه: پدر جان! ديشب آن را به كنيزى بخشيدم كه نيازمندش بود.
رسول خدا: عزيزم! مناسب بود براى مراعات حال داماد، لباس نو را براى خود نگه مىداشتى. فاطمه: پدرجان! اين درس را از قرآن آموختهام كه مىفرمايد: «در احسان كردن پيوسته چيز مطلوب و مورد علاقهتان را احسان كنيد.(1)
علاوه بر اين، شما نيز هميشه چنين مىكرديد...پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ديگر سخنى نگفت، ولى گويا از درون خود به دخترش عشق مىورزيد و از چنين ايمان و ايثارگرى او به خود مىباليد.(2)
شب عروسى براى هر عروس و دامادى خاطرهآميز و بسيار حساس است. زيبايى و آراستگى عروس در چنين شبى در افكار و عشق و علاقهى آتى داماد مؤثر مىباشد و به عنوان پايه و اساس زندگى مشتركشان به حساب مىآيد، ولى فاطمهى زهرا عليهاالسلام با در نظر گرفتن همهى اين مسائل، تنها پيرهن تازهاش را به سائل مىبخشد و خود پيرهن كهنه مىپوشد.پی نوشت ها
1ـ آل عمران/ 92: لن تنالوا البر حتى تنفقوا مما تحبون.
2ـ عوالم، ج 11، ص 210.
