شعار «مرگ بر آمریکا» فحش نیست، ذکر است

 

طبیعی است که امام خمینی یک سال پیش از وفات، شعار «مرگ بر آمریکا» و «مرگ بر شوروی» را به عنوان مانیفست انقلابی یک مسلمان مطرح کرده و آرزو می‌کنند ای‌کاش این ندا نه تنها از مأذنه‌ی مساجد که از ناقوس کلیساها نیز به صدا درآید. از منظر امام خمینی، شعار «مرگ بر آمریکا» نه تنها فحش نیست ‌ـ‌آن گونه که هاشمی می‌گوید‌ـ‌ بلکه ذکری است تاریخی که هر مسلمان باید ذهن و قلب خود را با آن جلا دهد.

 

نهیب امام به آخوند مزدوری که «مرگ بر آمریکا» را خلاف اسلام می‌داند

 

البته این تنها گفتاری از امام نیست که در آن به شعار «مرگ بر آمریکا» اشاره شده است. حضرت روح‌الله به آنانی که می‌گویند شعار «مرگ بر آمریکا» مخالف اسلام است نهیب زده و تأکید می‌کنند: «...فریاد برائت از مشرکان در مراسم حج و این یک فریاد سیاسی‌عبادی است که رسول‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) به آن امر فرمود. حال باید به آن آخوند مزدور، که فریاد مرگ بر آمریکا و اسرائیل و شوروی را خلاف اسلام می‌داند، گفت تأسی به رسول خدا و متابعت از امر خداوند تعالی خلاف مراسم حج است؟»(3)

 

پاسخ به چند شبهه:

 

آیا شعار مرگ فایده‌ای دارد؟ امام پاسخ می‌دهند.

 

شاید گفته شود که آیا شعار «مرگ بر آمریکا» باعث نابودی آمریکا می‌شود؟ امام خمینی در یکی از پیام‌های خود، به این شبهه نیز پاسخ می‌دهند؛ آنجا که می‌فرمایند: «وقتی یک میلیارد جمعیت فریاد کرد، اسرائیل نمی‌تواند، از همان فریادش می‌ترسد. اگر همه‌ی مسلمینی که در دنیا الآن هستند، که قریب یک میلیارد هستند، اگر در روز قدس، همه بیرون بیایند از خانه، فریاد بکنند مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل و مرگ بر شوروی، همین قول مرگ بر شوروی، برای آن‌ها مرگ می‌آورد. جمعیت‌شان یک میلیارد، ذخایرشان این همه زیاد که همه‌ی دولت‌ها محتاج به ذخایر شما هستند. مع‌ذلک، شما را وادار می‌کنند با هم مختلف باشید، اختلاف کنید و ذخایرتان را ما ببریم و هیچ کدام صحبت نکنید.»(4)

 

چرا تنها مرگ بر آمریکا؟!

 

 

اگر از پاسخی که به این سؤال داده شد عبور کنیم، به نکات دیگری در بیانات امام خمینی می‌رسیم که نشان می‌دهد از منظر حضرت روح‌الله، دشمن اصلی مسلمانان و مستضعفان جهان نه شوروی، که آمریکاست.

 

امام خمینی در نامه‌ی تاریخی به محتشمی‌پور، وزیر کشور وقت، می‌نویسند: «در موضوع نهضت به اصطلاح آزادى، مسائل فراوانى است که بررسى آن محتاج به وقت زیاد است. آنچه باید اجمالاً گفت آن است که پرونده‌ی این نهضت و همین طور عملکرد آن در دولتِ موقتِ اولِ انقلاب، شهادت مى‏دهد که نهضت به اصطلاح آزادى طرفدار جدى وابستگى کشور ایران به آمریکاست و در این باره از هیچ کوششى فروگذار نکرده است و حمل به صحت اگر داشته باشد، آن است که شاید آمریکاى جهان‌خوار را، که هر چه بدبختى ملت مظلوم ایران و سایر ملت‌هاى تحت سلطه‌ی او دارند از ستمکارى اوست، بهتر از شوروى ملحد مى‏دانند و این از اشتباهات آن‌هاست.»

 

از منظر امام، همه‌ی بدبختی‌های ملت مظلوم ایران و سایر ملت‌های تحت سلطه از آمریکاست و کسانی که آمریکا را بهتر از شوروی ملحد می‌دانند اشتباه می‌کنند.

 

امام خمینی، در جای دیگر، به این سؤال و شبهه پاسخ دندان‌شکن دیگری می‌دهند و می‌فرمایند: «خط این بود که اصلاً آمریکا منسی بشود. یک دسته شوروی را طرح می‌کردند تا آمریکا منسی بشود، یک دسته الله‌اکبر را کنار می‌گذاشتند، سوت می‌زدند و کف می‌زدند، آن هم روز عاشورا. خط این بود که این قضیه‌ی مرگ بر آمریکا منسی بشود...»(5)

 

تغییر نظر امام در سال پایانی عمر

 

از سوی دیگر، شاید این گونه استدلال شود که امام خمینی در یک سال پایانی عمر شریف خود، دچار تغییر در افکار و عقاید خود شده‌اند. در این زمینه، توجه مدعیان را به چندین نکته باید جلب کرد:

 

1. حضرت امام خمینی از چنان شجاعتی برخوردار بودند که اگر امری را به صلاح اسلام و مسلمین می‌دیدند، بی‌شک خود پیش از هر فرد دیگری اقدام می‌کردند. حضرت روح‌الله از کسی جز خدا نمی‌ترسید و این نکته مورد اتفاق همه‌ی دوستان و دشمنان بنیان‌گذار انقلاب است و حال سؤالی که مطرح است؛ امامی که از چنین شجاعتی برخوردار بود از چه کسی هراس داشت که این تفکر خود را پیش از وفات علنی نکرد و تنها این هاشمی است که از آن اطلاع دارد؟!

 

لازم است که به ذکر خاطره‌ای از آیت‌الله شهید بهشتی که به کرّات نقل شده است توجه کنیم و آن اینکه روزی این شهید بزرگوار، خسته از ناملایمات و توهین‌ها، نزد امام می‌رود و حضرت روح‌الله می‌گویند: اگر همه‌ی مردمی که در جماران «درود بر خمینی» می‌گویند، هم‌زمان شعار مرگ بر خمینی دهند، ذره‌ای نگران نمی‌شوم (نقل به مضمون).

 

حال اینکه امام چرا ادعای مطرح‌شده مبنی بر موافقت خود با حذف شعار «مرگ بر آمریکا» را تا روز وفات علنی نمی‌کنند سؤالی است که هاشمی باید بدان پاسخ دهد.

 

2. اگر گفته شود نظر امام در یک سال پایانی تغییر کرده است، می‌شود پرسید چرا این نظر تاریخی در وصیت‌نامه‌ی بنیان‌گذار انقلاب دیده نمی‌شود و نه تنها به تصریح، بلکه به تلویح نیز اشارتی بدان نشده است.

 

برعکس به موارد زیر دقت کنید:

 

امام خمینی در مقدمه‌ی وصیت‌نامه‌ی تاریخی خود تأکید می‌کنند: ملت ما، بلکه ملت‌های اسلامی و مستضعفان جهان مفتخرند به اینکه دشمنان آنان، که دشمنان خدای بزرگ و قرآن کریم و اسلام عزیزند، درندگانی هستند که از هیچ جنایت و خیانتی برای مقاصد شوم جنایتکارانه‌ی خود دست نمی‌کشند و برای رسیدن به‌ ریاست و مطامع پست خود، دوست و دشمن را نمی‌شناسند و در رأس آنان، آمریکا این تروریست بالذات دولتی است که سرتاسر جهان را به آتش کشیده و هم‌پیمان او صهیونیست جهانی است که برای رسیدن به مطامع خود، جنایاتی مرتکب می‌شود که قلم‌ها از نوشتن و زبان‌ها از گفتن آن شرم دارند.»

 

بنیان‌گذار انقلاب در بخش دیگری از وصیت‌نامه‌ی سیاسی‌الهی خود خاطر نشان می‌کنند: «اگر ما با دست جنایتکار آمریکا و شوروی از صفحه‌ی روزگار محو شویم و با خون سرخ شرافت‌مندانه با خدای خویش ملاقات کنیم، بهتر از آن است که در زیر پرچم ارتش سرخ شرق و سیاه غرب زندگی اشرافی مرفه داشته باشیم و این سیره و طریقه‌ی انبیای عظام و ائمه‌ی مسلمین و بزرگان دین مبین بوده است و ما باید از آن تبعیت کنیم و باید به خود بباورانیم که اگر یک ملت بخواهند بدون وابستگی‌ها زندگی کنند، می‌توانند و قدرتمندان جهان بر یک ملت نمی‌توانند خلاف ایده‌ی آنان را تحمیل کنند.»