انقلاب رژیم صهیونیستی در امور امنیتی

رژیم صهوینیستی كه با نام اسرائیل در این مقاله از آن نام برده میشود ! ، به دلایل مختلفی چون بی ثباتی سیاسی ، دشمنی همسایگانش با او . داشتن مرزهای نا امن و نوعی محاصره در میان اعراب و برخی فشار هایی كه كشورهایی جون ایران از لحاظ سیاسی و ... بر آن تحمل میشوند در سالهای اخیر باعث شده است كه رویكرد امنیتی خود را تغییر بدهد . چون در رویكرد قدیمی ، خود را به شدت رو به افول میدید . چنانچه كه تهدیدات اعراب و جنگ هایی كه درگرفت و تبعات بعد از آن كمی اسرائیل را به این فكر انداخت كه رهیافت جدیدی را باید برای اداره ی چگونگی تامین امنیت خود ارائه دهد . و از آنجایی كه حفظ چارچوب اصلی سیاست امنیت اسرائیل هدف بزرگ این كشور اشغالگر است این مقوله ی مهم را در دستور كار خود قرار داد و در حدی نیز توانست موفقیت هایی كسب كند .

مفهوم امنیت ملی اسرائیل

تا به حال هیچ كدام از حكومت های قبلی اسرائیل (قبل از شارون )، چارچوب اساسی امنیت ملی كشورشان را در قالب دكترین رسمی تدوین نكرده بودند . چنین كاری با سبك حكومت اسرائیل ، كه تدوین غیر رسمی داشته است و بیشتر به چالش های زمانی حال توجه می كند ، مغایرت دارد .
با این حال ، خط مشی های امنیتی حكومت اسرائیل از همان سالهای نخست استقلال تابع هشت اصل بنیادین بوده است :

اصل اول : ملتی مسلح
اسرائیلی ها بلافاصله پس از اشغال فلسطین ارتشی ثابت ایجاد كردند كه شمار زیادی از نیرو های ذخیره مجرب ماهر و آماده از آن پشتیبانی می كردند . بسیج همه ی مردان اسرائیل باعث شد تا تعداد نیروهای نظامی این كشور تقریبا با تعداد دشمنانش برابر شود . در ارتشی كه نیرو های دفاعی اسرائیل را تشكیل داده اند همه ی شهروندان اسرائیلییازده ماه از سال را در آن به خدمت سربازی میگذراندند .(۱۱ ماه برای قدیم بوده ها!)

اصل دوم : دفاع استراتژیك ، تهاجم عملیاتی
به دلیل فقدان عمل استراتژیك طبیعی و نیز با توجه به مرزهای طولانی و آسیب پذیر اسرائیل ، دولت مردان این كشور از همن ابتدا درصدد بر آمدند تا هر گونه جنگی را در قلمرو دشمنانش ساماندهی كنند .
بنابراین در عملیات های خود بر تركیبی از اقدام های بازمانده تلافی جویانه و پیشگیرانه تاكید میكردند . از نظر اسرائیلی ها دفاع مرحله ای كوتاه و انتقالی است و بلافاصله پس از آن باید به حمله رو آورد .

اصل سوم : جنگ های كوتاه با اهداف محدود
اسرائیلی ها احتمال میدادند كه قبل از دستیابی نیروهای دفاعی آنها به هدف های جنگیشان ، قدرت های بزرگ از فشار های دیپلماتیك یا تهدید به مداخله برای متوقف كردن جنگ استفاده كنند . یا حتی بدتر از آن نیرو های مسلح كشور های عربی به هدف های خود دست یابند . از این رو آنان قصد داشتند كه جنگ را با سرعت به نفع خود پایان دهند .با ابن كه برای رهبران نظامی اسرائیل وارد كردن ضربه ای سریع خورد كننده امری ایده آل است آنها مطمئن نیستند كه در صورت وقوع درگیری نظامی نتیجه ی آن حتمی و قابل پیش بینی باشد به هین دلیل اسرائیل امیدوار بوده است كه در نتایج كلی پیروزی های نظامی محدود اما مشخص آنان ، دشمنانشان را متقاعد كند كه این كشور هم حق حیات دارد .

اصل چهارم : فراهم آوردن مجموعه ای از تانك ها و جنگنده ها
با توجه به اینكه تهاجم نیروهای نظتامی عرب مهمترین تهدید برای حیات اسرائیل محسوب می شود . اسرائیلی ها نیروهای زمینیشان را مهمترین تضمین امنیتی می دانند و به صورت سنتی به آنان متكی هستند . در بین نیروهای زمینی نیز از سال 1967 به یگان های زره ای اولویت داده شده است در عین حال اسرائیل ها یك نیروی هوایی قدرتمند را در وهلهنخست برای پوشاش دادن به بسیج نیرو ها و سپس برای تكمیل عملیات های نیروهای دفاعی اسرائیل در روی زمین ایجاد كردند .

اصل پنجم : كیفیت به جای كمیت
با توجه به وجود نابرابری بین اسرائیل و همسایگان عربش در زمینه ی مساحت ، جمعیت و منابع اقتصادی .بنیانگذاران این كشور سعی كردند تا با دست یافتن به برتری كیفی از دشمنان بالقوه شان پیشی بگیرند . برتری اسرائیل فقط به برتری تكنولوژی محدود نبوده است و در زمینه هایی نظیر انگیزش( انسانی ) ابتكار عمل ، مهارت های تاكتیكی ، و نظایر آن ها نیز اسرائیل ها برتری داشتند .

اصل ششم : تعیین خطوط قرمز و مجازات های تخطی از انها
اندیشنمدان نظامی اسرائیل بر این باور بوده اند كه واكنش سریع حتی در مقابل كوچكترین تحرك اعراب می تواند جلوی محاسبه ی اشتباه و ارزیابی غلط اعراب از توانایی های نظامی ، منافع حیاتی آسیب پذیری اسرائیل در مقابل فشار های خارجی را بگیرد . در نتیجه ، اسرائیل در زمان های مختلف خطوط قرمزی را مشخص كرده است كه تخطی از آنها مجازات سنگینی در پی دارد .این خطوط قرمز شامل نمونه هایی نظیر زیر می شود :

هر گونه برنامه تقویت تسلیحاتی كه توازن نظامی را تهدید كند (1956) ، اعمال محاصره ی دریایی (1967) ، ورود نیروهای متخاصم به اردن (1970) ، و دستیابی دشمنان اسرائیلی به توانایی تولید تسلیحات اتمی . در هر یك از این موارد نقض خطوط قرمز واكنش سریع و خشن اسرائیل را در پی داشه است .

اصل هفتم : خوداتكایی
تجربه ای كه یهودیان از بی قدرتی و ضعف در طول 2000 سال به دست آوردند ، و نیز كاراكتر فعالیت گرایانه صهیونیسم مردن ، نوعی منش و روحیه خود اتكایی را در اسرائیلی ها پدید آورده است . این اعتقاد كه اسرائیل برای تضمین بقای خود نباید به دیگران متكی باشد ، جایگاهی محوری در منش خود اتكایی دارد . اهمیتی كه در ایرائیل ها به تقویت صنایع نظامی بومی خود (و از جمله برنامه ی تسلیحاتی اتمی) میدهد ، و نیز اسرار آنها بر این نكته كه فقط اسرائیلی ها باید مسئولیت دفاع از كسورشان را بر عهده داشته باشند ، از اصل خود اتكایی ناشی میشود .

اصل هشتم : جستجو برای یافتن یك قدرت بزرگ حامی
علیرغم تلاش اسرائیل ها برای نیل به خودكفایی ، این كشور را برای مقابله با قدرت نظامی اعراب و حامیان انها قصد دارد پشتیبانی از میان قدرت های بزرگ بیابد از سال 1967 ایالات متحده حامی اسرائیل بود . حمایت های دیپلماتیك ، انتقال تكنولوژی و تسلیحات و نیز كمك های اقتصادی امریكا عناصر و اجزای كلیدی معادله امنیت ملی اسرائیل را تشكیل داده است .

شرایط متغیر

وقوع چهار تحول متمایز امكان تداوم و اعتبار مفهوم امنیت ملی سنتی اسرائیل را زیر سوال برده است . نخستین تحول ، تحول تكنولوژیك بوده و پیشرفت هایی كه در زمینه ی تكنولوژی نظامی به وقوع پیوسته است مربوط می شود . این پیشرفت ها تحولات مهمی را اجرا و مطبوعیت جنگ های متعارف بلند مدت (همانند جنگ هایی كه نیرو های دفاعی اسرائیل در سالهای 1967 و 1973 درگیر آنها بودند .)پدید آورده است .

دومین تحول ، تحول استراتژیك است كه منعكس كننده ی تحول مستمر سیاست خاورمیانه از زمان انعقاد قرارداد صلح بین اسرائیل و اعراب از سال 1991 می باشد .

سومین تحول تحول اقتصادی است . این تحول نتیجه ی اصلاحات در سیاست های اقتصادی اصلی اسرائیل و تسریع شد اقتصادی این كشور است .

چهارمین عامل (و در واقع مهمترین عامل ) از تحول ها و دگرگونی های مستمر رد بافت و ساختار جامعه اسرائیل ناشی میشود .

1- تكنولوژی :
در بحث تكنولوژیك اسرائیل پس از جنگ 1991 خلیج فارس به تحول بزرگی دست پیدا كرد و همچنین به اهمیت این نكته كه كیفیت بهتر از كمیت است . و كمیت به تنهایی هرگز موثر نیست .
با اینكه اسرائیل پس از آن جنگ ، نبرد سنگینی را در پیش نداشت سعی در بالا بردن كیفیت تسلیحات خود كرد و به دلیل مخارج سنگین آن از كمیت آنها كاست .

افزایش تكنولوژی موشكی كشورهای عرب و همسایه ی رژیم صهیونیستی به ویژه بالستیك و كروز باعث این شد تا اسرائیل به شدت نگران شده و به راه چاره ای بیاندیشد و در زمینه ی دفاع موشكی بالستیك با امریكا دست به تحولات دفاعی عظیمی بزند كه هزینه های زیادی را برای خود متحمل شد و مانع از این شد تا سرمایه گذاری بر روی منابع دیگر دفاعی و امنیتی كاسته شود و این خود به نوعی سیستم های دیگر را دچار ضعف كرد .

با اینكه رژیم صهیونیستی كشوری كاملا نظامی است و در طول 20 سال اخیر سرماه گذاری و اولویت خود را بر این مورد تخصیص داده است از جهت تامین نیروی نظامی نیز دچار مشكل است و ساختار امنیتی كه در پیش رو دارد نیروی نظامی بزرگ و عظیمی را می طلبد كه این جز با بسیج مردمی امكان پذیر نیست كه در طول سالیان اخیر انگیزه ی مردم برای حضور در نیروهای نظامی و رفتن به خدمت كم شده و حتی شاهد فرار وسیع و خود كشی سربازان صهیونیستی هستیم

و ما اگر این فرض محال را در نظر بگیریم كه از جهت نیرواین رژیم تامین شود . تسلیح آنها هزینه ی بالایی را می طلبد تا هم سربازان آموزش ببینند ، سیستم ها را به كار انداخته و اداره كنند .! پس در اینجا اسرائیل با چالش بزرگی روبروست و مجبیورست از كمیت بكاهد و بر كیفیت بیافزاید و در این حالت ایده و سیاست " ملت مسلح" زیر سوال می رود و یكی از مهم ترین اصول قوام بخش جامعه به مشكل می خورد .

2- استراتژی
میزان و درجه ی مصونیت اسرائیل در برابر حملات نسبت به پنجاه سال گذشته سابقه ندارد و این غیر قابل انكار است كه این رژیم دست به تحولات بزرگی در این زمینه زده است .ولی آیا به همان نسبتی كه امنیت ظاهری بالا رفته ، نگرانی ها كاهش پیدا كرده است و یا بیش از پیش فرماندهان نظامی دچار معضلات امنیتی كشورشان هستند !؟

پس پاسخ این پارادوكس چیست ؟
پاسخ را باید در این نكته جست كه اگر امنیت قدیم اسرائیل خطرناك و نا امن بوده ، دارای دشمن مشخص ، واضح و قابل پیش بینی بوده ولی آیا هم اكنون این گونه است ؟

اسرائیل علاوه بر دشمنان مرزی خود كه آن را احاطه كرده اند . دارای دشمنانی نیز هست كه مرز مشترك نظامی ندارند ولی در اصطلاح استراتژیك مرز امنیتی دارند ! كشورهایی چون ایران ، لیبی و عراق. با اینكه در روش های سیاسی لیبی را توانسته اند بنشانند ولی همین كه از باطن آن خبر ندارند ودر ظاهر آرام شده است آنها را بیشتر رنج می دهد و از آن نگرانند و عراق نیز با وجود اینكه توسط ایادیشان (امریكا و هم پیمانانش ) اشغال شده است باز هم نا امن تر و غیر قابل پیش بینانه تر از قبل است و در این بحبوحه ممكن است حملات موشكی از عراق و از مبدا یی نا مشخص و افراد مجهول الهویه ای شكل بگیرد.

و اما ایران كه در طول سالیان پس از انقلاب مهم ترن دشمن اسرائیل به شمار می رود . ایرانی كه در برابر هیچ یك از حملات تهدیدات و تحریم های دشمنان پا پس نزده و استقامت كرده و بر سر مسائل هسته ای نیز محكم از حق مسلمش دفاع می كند و اینكه ایران به دانش هسته ایدست یافته بیش از پیش پشت اسرائیل را می لرزاند . و این حركت ایران موازنه ی منطقه را به هم زده .

و اما در همسایگی مرزی اسرائیل؛
به نسبت سالهای قبل بی امنیتی برای این رژیم به شدت به چشم می خورد . حضور لبنان با حزب اللهش مهمترین تهدید مرزی شناخته می شود و همین حزب الله باعث شكست و عقب نشینی مفتضحانه ی آنها از جنوب لبنان شد و در حال نیز وجود حزب الله با عث شده تا اسرائیل از حمله به ایران منصرف شود چون امنیت خود را در خطر می بیند .

حضور سوریه و ارتش قدرتمندش نیز تهدید جدی است و وجود مصر بی ثباتی كه نمی توان به آن اعتماد كرد نیز نگرانی ها بیشتر كرده است .درون مرزهای این رژیم نیز هنوز به مشكل بر می خورند و آن هم وجود انتفاضه است و مهم اینكه مقاومت و انتفاضه به سیاست درونی فلسطین هم منتقل شده و پیروزی حماس توانست اسرائیل را بیشتر تهدید كند .

پس تامین تسلیحات نتوانسته است امنیت را به آن صورت در این مرحله برای آنان تامین كند و آنچه بر روی كاغذ است با واقعیت ها تفاوت زیادی دارد. و بدین صورت اسرائیل خود را دچار جنگی پایان ناپذیر كرده .

3-در خصوص اقتصاد رژیم صهیونیستی زیاد نتونستم تحقیق انجام بدم . برای همین كمتر مینویسم . در مورد امور اقتصادی در زمینه یهود اطلاعات زیادی موجود است ولی در این باب كه امنیت اسرائیل و رابطه اون با اقتصاد در چه حدی تونسته حفظ بشه خب اطلاعات زیادی در دسترس نیست .

در این تردیدی نیست كه اسرائیل در طول حدودا 50 سال اخیر رشد فزاینده ای در زمینه ی اقتصادی داشته است . علاوه بر آن یهودیان دنیا سرمایه دار ترین انسان ها هستند . در هیچ كجای دنیا نمی توان یك یهودی را یافت كه فقیر و بی چیز باشد . یهودیان توسط شیوه های نامشروع و با مغز متفكر اقتصادی در این زمینه حرف اول را می زنند . برای اینكه بیشتر در این مورد اطلاعاتی داشته باشید می توانید كتاب "روچیلدها" نوشته ی استاد بزرگوارم شمس الدین رحمانی را مطالعه كنید . و همینطور هم "زرسالاران پارسی و یهودی" از آقای عبدالله شهبازی . و می فهمید كه چگونه یهودیان در چرخه های اقتصادی كشور های دنیا تسلط پیدا كرده اند .
تا سال 1999 اقتصاد اسرائیل دارای ثبات مشخصی نبود .ولی از آن سال به بعد حدودا تولید ناخالص ملی به طور متوسط بیش از 6 درصد بوده است .

اما این نكته قابل تامل است كه سیاست جمع آوری یهودیان اسكان آنها و مهیا كردن امكانات رفاهی برای آن درصد زیادی از بودجه ی ملی را به خود اختصاص داده است و به نوعی ردیف بودجه های دیگر را كم رنگ تر كرده است . بازار اسرائیل در طول چندین سال اخیر بیشتر به یك بازار مصرف گرایانه تبدیل شده است . و این چندین پیامد مهم را در پی داشته است .
1)تمایل مردم برای اختصاص بودجه به امور نظامی كاهش پیدا كرده .در سال 1975 میلادی این ردیف حدودا 32 درصد از بودجه را به خود اختصاص داده بود و در یك سیر نزولی در حال حاضر حدودا به 8 در صد رسیده است . و این برای یك كشوری كه كاملا نظامی است نمی تواند پیامد جالبی داشته باشد . كشوری كه از نخست وزیر تا وزرای بهداشت و مسكن آن افرادی نظامی هستند !
2)مقدار حقوقی كه به افراد نظامی داده می شود و همینطور به سربازان در طول سالهای اخیر روند كاهشی را داشته است و دیگر میان مردم انگیزه ای برای پیوستن آنها به تشكیلات نظامی دیده نمی شود. و این میتواند بزرگترین لطمه را به آرمانی كه موسسان اسرائیل داشته اند بزند و آن چیزی جز " تاسیس اسرائیل بزرگ" نیست . با مردمی رفاه زده ، مصرف گرا و مردمی كه تمایل به بازار های غربی اروپایی و امریكایی دارند نمی توان دیگر اسرائیل بزرگ را رقم زد و این نمی تواند این ایده را محقق كند .
3)بخش های خصوصی نیز در این امر تاثیر كمی نداند . همانگونه كه یكی از جامعه شناسان اسرائیلی در نصیحتی كه به جوانان اسرائیلی میكند به آنها میگوید " « شما میتوانید به آمال و آرزوهای خود نه از طریق خدمت در ارتش بلكه در جبهه صادرات و یا عرصه كامپیوتر جامه عمل بپوشانید "» .
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل .

4- جامعه :
در این تردیدی نیست كه هر گونه حركت اعم از سیاسی ، اقتصادی و... از جامعه نشئت می گیرد و این قشر هستند كه تاثیر می گذارند و در نهایت نیز تاثیر می پذیرند .
جامعه ی اسرائیل نسبت به دهه های قبل تفاوت های بسیاری داشته است . از لحاظ فرهنگ ، مذهب و تفكر .
اكنون در اسرائیل ارتش آن فوق العادگی قبل را ندارد و ارتش مانند نهادهای دیگر اسرائیل محسوب می شود و این نكته در رسانه ها مشهود تر است كه دیگر به موضوعات نظامی ویژه نمی پردازند و نسبت به سالیان قبل عملكرد ارتش را بیشتر نقد می كنند و مانند قبل خود سانسوری رواج ندارد .

اقندار فرماندهان نظامی در میان اقشار جامعه كم رنگ شده است . در گذشته نظامیان از اقتدارابهت و احترام خاصی قائل بودند و این نكته ی قابل توجهی برای تقویت امور نظامی بود كه در حال حاضر اینگونه نیست .
تمایل جوانان برای حضور در خدمت سربازی كم شده است . و آمار نشان می دهد مشمولانی كه در صدد عذر و بهانه برای معافیت های ناشی از بیماری های روحی و جسمی هستند بیشتر شده اند . و به گونه ای می خواهند از سربازی فرار كنند .
برای توجه بیشتر شما بهتر است بدانید كه هفده درصد افاردی كه از خدمت معاف شده اند دارای شرایط كامل جسمی و روحی بوده اند .!

علاوه بر این اكثر افرادی كه به خدمت اعزام میشوند تمایل بیشتری برای حضور در واحد های غیر نظامی و اداری دارند . و بدین طریق است كه اسرائیل قدرت جنگی خود را اندك اندك از دست میدهد
نیروهای ذخیره نیز تمایلی برای حضور در نظام در شرایط ویژه را ندارند . در اسرائیل افراد متعهدند كه تا 54 سالگی در خدمت نظام باشند و اگر احتیاجی به حضور آنان شد حضور یابند .ولی افراد هیچ تمایلی برای اجرای این قانون ندارند و دولتمردان تل آویو شدیدا نگران این موضوع هستند .
یكی از شروط تابعیت در اسرائیل برای مهاجران قبول كردن این قانون بوده. ولی حال اینگونه نیست حتی امكان اینكه بتوان در شرایط ویژه این نیروها را بسیج كرد نیست .
این آمار نیز قابل توجه است كه زنان نیز در اسرائیل به سربازی فراخوانده می شوند . قبلا مدت زمان آن دو سال بوده كه به 21 ماه كاهش یافته و مردان نیز سه سال .

حضور یهودیان از جای جای جهان در اسرائیل نیز از مشكلات دیگر آنهاست چون فرهنگ های مختلفی وارد این كشور شده و رغبت آن چنانی در افرادی كه به اسرائیل مهاجرت كرده اند برای كمك به نیروهای نظامی چه از طریق اقتصادی و چه از جهت حضور در این نیروها ندارند .
همه ی اینها گوشه ای از آنچه هست كه توانسته ایم بفهمیم . چه بسا مشكلات زیادی كه نگذاشته اند آمار و ارقامش به خارج از مرزهای اسرائیل منتقل بشود