| از آسمان عرفان، تابنده
اختری رفت |  | وز کنج علم و ایمان،
ارزنده گوهری رفت | 
|  |  |  | 
| سرباز پیشتازی از خیل
عشقبازان |  | از صفحه
ی شجاعت یکتا
دلاوری رفت | 
|  |  |  | 
| استاد علم و حکمت، جوینده
ی حقیقت |  | از کرسی فصاحت، والا
سخنوری رفت | 
|  |  |  | 
| دُرّ
گرانبهایی از
بحر فضل و دانش |  | از بوستان تقوا سرو
و صنوبری رفت | 
|  |  |  | 
| گوینده ی
شهیری، ارزنده فیلسوفی |  | روحانی فقیهی، فرهنگ
گستری رفت | 
|  |  |  | 
| مرد جهاد و تقوا، وارسته
ای ز دنیا |  | شب زنده پارسایی، روح
مطهری رفت | 
|  |  |  | 
| سرچشم ی
معارف از علم و فضل و بینش |  | دانشوری توانا، استاد
اکبری رفت | 
|  |  |  | 
| « عدل الهی » او خورشید
جاودانی است |  | تا ملک جاودانی با چهر
انوری رفت | 
|  |  |  | 
| فرمود امام امت پژمرده
نوگل من |  | از دست رهبر افسوس فرزند
دیگری رفت | 
|  |  |  | 
| «وحی و نبوت» او سرچشمه
ی معانی است |  | از مرتضی به دوران مرآت
و مظهری رفت | 
|  |  |  | 
| با گریه گفت رهبر: او پاره
ی تنم بود |  | صد حیف کز کنارم رزمنده
یاوری رفت | 
|  |  |  | 
|  |  | 
حبیب الله معلمی |