سال94

دریافت فایل:

نوحه / واحد – حضرت حمزه و حضرت بدالعظیم سلام الله علیهما

شراره از دل اهل ولا با ناله سر زد         عزای حضرت عبدالعظیم و حمزه آمد

امان از درد غربت ، غمم شد بی نهایت

واویلا وا مصیبت واویلا وامصیبت واویلا وامصیبت

گهی در شهر ری دل زائر کرببلا شد        گهی سوی مدینه رفت و لبریز ولا شد

مدینه شهر غمها ، هجوم و ظلم اعدا ، رخ نیلی زهرا

واویلا وا مصیبت واویلا وامصیبت واویلا وامصیبت

اُحد بود و رشادت های خوبان بی شماره     تنِ حمزه شده در راه قرآن پاره پاره

صفیّه زار و مضطر،رسد با دیده ی تر،سرِ نعش برادر

واویلا وا مصیبت واویلا وامصیبت واویلا وامصیبت

اگر چه داغ این خواهر بود بس بی کرانه      کسی دیگر صفیّه را نزد با تازیانه

امان از دشت غمها ، و حال دُخت زهرا ، و ضربِ کعب نِی ها

حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جان

 

زمینه حضرت عبدالعظیم

از حرم سیّد الکریم دلا میره کرببلا...

                                            *دل خراب اسیر حسینه دم همه دم

داره نیاز به لطف و عطا و جود و کرم

                                                    میره به سوی درگه او قدم به قدم

کبوتر دلم زده پر به سوی حرم

اهل ری هستیم         مست می هستیم

از عهد قدیم                سیّد الکریم...

     غصه نخور ای جامونده از  قافله ی اهل ولا...

از حرم سید الکریم دلا میره کرببلا...

*به سوی تو یا عبدالعظیم نگاه دلم       سوز کمیل نیمه شبات پناه دلم

می شوره آب حوض حرم گناه دلم            عنایتی آقا به سوز و به آهِ دلم

دل مستت بوده    مظهر جودِ رحمان الرّحیم    سید الکریم

خدا رو لوحِ دل ما نوشته با آب طلا

از حرم سید الکریم دلا میره کرببلا...

*مسلمیه قرارِ تموم سینه زَنا         حرم با صفای تو ای عزیز خدا

می گیره دل تو مسلمیه براتِ بکاء        برا محّرمِ غم شاهِ کرببلا

یادِ سه ساله می زنم ناله      با سوز و وبا آه      اباعبدالله...

از دوری کرببلا  رزق دلم شده بلا

بره یا سید الکریم  یه برات کرببلا...
 

دلم محزون داغی از قدیم است        عزای حمزه و عبدالعظیم است

کشد پر مرغ دلهامان ز سینه           گهی سوی ری و گاهی مدینه

واویلا...واویلا...

دل اهل ولا از غم شکسته                دو داغ سخت بر دلها نشسته 

منم که سائل بیت الکریمم                     حزین حمزه و عبدالعظیمم

واویلا...واویلا...

بگیرم رخصت از حیّ تعالی                           به نام نامیِ خلّاق یکتا

بِرم با ذکر بانویی حزینه                          مسیر روضه را سوی مدینه

واویلا...واویلا...

دلم گشته به خون آغشته یا رب        امید مصطفی شد کُشته یا رب

دو چشمِ عرش از این غصه خونبار         دو صد نفرین بر هندِ جگر خوار

واویلا...واویلا...

چنان قلبش ز غم گردید مضطر                  تو گویی خم شده قدّ پیمبر

چرا که حمزه میر لشگرش بود               چو حیدر،یاور و غم پرورش بود

واویلا...واویلا...

اگر چه هست شیعه دل پریشان         ولی،لا یَوم،کَ،یَومَک،حسین جان

به تو از جانب اَعدا چه ها شد                       کنار علقمه قدّت دو تا شد

واویلا...واویلا...

نشسته تیر کین بر چشم مستش             علمدارت جدا شد هر دو دستش

دلِ زهرا از این مرثیّه افسرد                          که ضرب آهنینی بر سرش خورد

واویلا...واویلا...