مراسم سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی : راه و یاد آوینی از همیشه زنده تر است

امسال هم مراسم سالگرد شهادت سید مرتضی آوینی همان سید شهیدان اهل قلم، تحت عنوان فردایی دیگر در تالار وزارت کشور تهران برگزار شد . . .

می توان گفت در ظاهر مانند برنامه های سالهای پیش بود ، همان مجری همان چیدمان برنامه و... باز هم حسین محمودیان با آن صدای آشنایش که یاد شهید آوینی را زنده می کند به روی سن آمد و به میهمانان خوش آمد گفت و فیلم کوتاهی از برگزیده ی فیلم های شهید آوینی پخش شد ولی شاید من انتظار دیگری داشتم.

هنگامی که وارد تالار شدم و از از پله های بلند آن بالا می رفتم تا به سالن برسم در ذهن خودم صحنه های دیگری را می پروراندم . اینکه شاید شایسته است امسال به خاطر نامگذاری مقام معظم رهبری به عنوان سال نو آوری و شکوفایی تغییراتی در نوع اجرای برنامه ایجاد شود امّا...

در هر صورت هنگامیکه وارد سالن شدم با جمعیت انبوهی که تمامی صندلی ها را پر کرده بودند و خیلی ها را مجبور به نشستن روی زمین کرده بود مواجه شدم .

به جرأت می توانم بگویم که همه این جمعیت به عشق آقا مرتضی به آنجا آمده بودند و اینکه خون این شهید است که بعد از 15 سال در رگ های هنر نو پای انقلاب اسلامی در جریان است ، همانگونه که زمانی او زنده بود و شاید کسی او را نمی شناخت و دیدیم که پس از شهادتش حدود دو میلیون نفر در مراسم تشییع او در تهران شرکت کردند و حماسه ای به پا شد .

راز این حضور آن هم پس از 15 سال راه و منش آوینی است و تعریف آوینی از هنر است که "هنر تجلی شیدایی است و شیدایی هر چه هست در عشق است" که فکرها و اندیشه های تشنه حقیقت را به خود می کشد .

در حقیقت امسال آنچه مرا به شگفتی وا داشت حضور چشم گیر و دور از انتظار جمعیتی بود که شاید خیلی از آنها در نگاه اول چندان نسبتی با این برنامه نداشتند ولی آمده بودند تا آوینی را بهتر و بیشتر بشناسند و در واقع به او ادای احترام کنند .

از دیگر نکات جالب برنامه میزگردی متشکل از حجت الاسلام زم ، بهروز افخمی و جهانگیر خسرو شاهی بود که کاری نو و حائز اهمیت بود از این جهت که جناب زم از مسئولین سابق حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی بود که که سال ها مسئولیت این مجموعه را یه عهده داشت و ایشان به گفته خودش بعد از جنگ پیشنهاد کار در حوزه هنری را به شهید آوینی دادند و سردبیری ماهنامه" سوره " و همچنین مسئولیت گروه تلویزیونی کوچکی که در آن حوزه مشغول بود به ایشان سپرده شد که این امر سرآغاز ایجاد تحولات بسیاری در حوزه های مختلف فرهنگی در کشور گردید .

بیان خاطرات و تشریح مسائل آن روز درباره شهید آوینی و شرایط و مسائل خاص روز ، آن هم از زبان ایشان در نوع خود بسیار جالب ، تازه و غیره منتظره بود .

همچنین حضور بهروز افخمی که خود را از شاگردان شهید آوینی در همین حوزه ی هنری می دانست به عنوان کارگردانی موفق و بیان مسائلی از ایشان امری در خور توجه بود . ( که ما امیدواریم ایشان آنچه را از استاد خود آموخته است فقط به زبان نیاورد و در کارهای هنری ایشان شاهد حضور تفکر شهید آوینی باشیم ! )

در این مراسم طبق سنوات گذشته مستندی ساخته ی روایت فتح پخش شد ، که امسال فیلمی تحت عنوان " راویان فتح " با کارگردانی حسین مهدویان به نمایش درآمد که روایت مردانی از گروه روایت فتح که در زمان جنگ یا بعد از آن در ایران و لبنان و ... به شهادت رسیده اند بود . ازحق نگذریم این فیلم که از حیث روایت جاری در فیلم ، تصاویر بدیع و صحبت های شخصیت های آن و استفاده از عنصر نوآوری اثری نو و قابل تأمل و زیبا بود ، مورد توجه همگان قرار گرفت .

به هر حال مراسم یاد بود امسال هم به پایان رسید و همه به خانه هایشان رفتند. اما دستاوردی که از این مراسم ها باید نصیب ما بشود پی بردن و رسیدن به راه و آرمان آوینی هاست و اینکه چگونه می توان از میان انبوه جوانان کشور امثال آوینی را پرورش داد یا کشف کرد. تا بتوان تحولات بزرگی که در امر فرهنگ در زمان آن بزرگوار رخ داد را مجدداً متناسب با شرایط روز کشور تکرار کرد و از این یکنواختی موجود در حوزه ی فرهنگ رهایی یافت .

 

منبع: سایت خبری تحلیلی فرهنگ انقلاب اسلامی