بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى
در جمع خانواده هاى شهدا, جانبازان و آزادگان

11/2/ 1380

بسم الله الرحمن الرحيم

فضاى جلسه ى پر شور و صميمى ما به عطر شهادت و ايثار معطر است. يقينا در ميان ملت عظيم الشاءن ايران كه داراى اين همه افتخارات بزرگ تاريخى است, اگر بخواهيم از جهت معيارهاى انسانى ـ كه همه ى انسانها آنها را معتبر و محترم مى شمارند ـ جماعتى را برجسته تر و سرافرازتر از ديگران معرفى كنيم, اين جماعت عبارتند از شهيدان, ايثارگران و فداكاران; يعنى كسانى كه هستى خود را در خدمت آرمانهاى ملت و آرزوهاى بزرگ انسانهاى زمان خود مى گذارند و حاضر مى شوند از جان و از همه ى زيباييهايى كه انسان به بركت حيات خود از آن برخوردار است, بگذرند تا ملتشان, زمانشان و تاريخشان بتواند به خواسته ها و آرزوهاى بزرگ خود دست پيدا كند و از رنجها و ضعفها و ذلتها و بدبختيها رها شود. عظمت شهدا چيزى نيست كه فقط ما به عنوان يك جمع مسلمان و انقلابى در مقابل آن سر تعظيم فرود بياوريم; هر انسان با انصاف و با بصيرتى بايد در مقابل اين عظمت احساس خضوع كند. شهيد, آن كسى است كه جان و هستى خود را در راه عالى ترين آرمانها و آرزوهاى بزرگ مردم خود فدا كرده است. جانبازان و آزادگان و مفقودان و خانواده هايى كه اين عزيزان را پرورش داده اند, همه در همين صف پرافتخار قرار دارند. آن پدر و مادر يا همسر و فرزند و برادر و خواهرى كه فداكارى عزيز خود را با صبر و بزرگوارى تحمل مى كند, او هم از ارزش بسيار والايى برخوردار است.
ما نمى خواهيم با الفاظ و كلمات , حقيقت به اين روشنى و درخشندگى را بيان كنيم; الفاظ و كلمات كوچكتر از آن هستند كه بتوانند مقام والاى شهيدان و ايثارگران را آن چنان كه هست, بيان كنند. خداى متعال در آيات قرآن از فداكاران راهش آن چنان توصيفى مى كند كه ما حتى از درك حقيقت بيان الهى و عظمتى كه تصوير مى كند, عاجزيم. اين اتفاق در زمان ما افتاد. ما نام شهيد را در تاريخ و در كتابها مى خوانديم; ما داستان شهيدان و خانواده هاى آنها را در آثار گذشتگان مى ديديم; اما زمان ما اين توفيق را به مردم اين دوره بخشيد تا بتوانند اين عظمتها را به چشم ببينند.
مردم ايران عزت خود را مديون شهيدانند. اگر اين كشور و اين ملت, امروز در ميان ملتهاى مسلمان از عظمت بر خوردار است ـ كه هست ـ و اگر مشعل پر فروغى كه امروز در دست ملت و حكومت و نظام جمهورى اسلامى است و مد نگاه مسلمانان و افقهاى مقابل چشم امت اسلامى را روشن كرده است ـ كه كرده است ـ اين به بركت خون شهيدان و فداكارى فداكاران و صبر خانواده هاى شهداست.
هيچ ملتى بدون فداكارى و مجاهدت نمى تواند از بندهاى اسارت نجات پيدا كند. با تن پرورى, با دل سپردن به جلوه هاى راحت و عيش زندگى و با گريختن از ميدانهاى خطر, هيچ ملتى به سربلندى دست پيدا نمى كند.
اگر شما به همه ى ملتهايى كه امروز از امتيازى برخوردارند, نگاه كنيد, خواهيد ديد كه در برهه يى از تاريخ خودشان , فداكاريها و جانفشانيها و كارهاى عظيم و صبرهاى بزرگى كرده اند; و امروز بازماندگان و اعقاب آنها دارند نتايج و ميوه هاى آن را مى چينند.
ملت ايران در تاريخ اخير خود ـ صد سال و صدوپنجاه سال اخير, قبل از پيروزى انقلاب اسلامى ـ از يك طرف مورد ظلم و فشار و تعدى و دخالت و اعمال نفوذ قدرتهاى سياسى و اقتصادى دنيا بود; از يك طرف براى اين كه صداى اين ملت در نيايد, براى اين كه مقاومت اين ملت درهم بشكند, و براى اين كه دستى از آستين بيرون نياورند, به وسيله ى عوامل فرهنگى مخرب همان قدرتمندان سياسى و اقتصادى , روح خمودگى و ميل به ابتذال و شهوترانى را در ملت ترويج مى كردند; بدترين سرنوشت براى يك ملت همين است . از يك طرف قدرتهاى بزرگ بيايند تمام سررشته هاى سياست و اقتصاد و همه ى مراكز حياتى و منابع ثروت ملى را در يك كشور در دست خودشان بگيرند; از طرف ديگر كارى كنند كه آن ملت, جوانش سرگرم عيش و نوش و لذت و اعتياد باشد; زنش يك طور, مردش يك طور; عده يى در فكر زندگى, عده يى در فكر شهوترانى, عده يى در غم نان و در تلاش معاش; و اصلا فرصت پيدا نكنند حق خودشان را مطالبه كنند; اين وضعيتى است كه در صد سال اخير قبل از انقلاب بتدريج در ايران به وجود آمد و روز به روز گسترش پيدا كرد.
انقلاب اسلامى آمد و آن سررشته هاى نفوذ و دخالت و آن دامهايى را كه مراكز حياتى ملت ايران در پيچ و خم آنها اسير شده بود, بريد و گسست و دست بيگانه ها را قطع كرد; اما اين كار را چگونه كرد؟ چه كسى مى توانست با عظمت و قدرت و اراده و ايمان خود در مقابل دشمنانى كه دهه هاى متوالى اين مملكت را زير فشار اقتصادى و فرهنگى و سياسى خودشان گرفته بودند, بايستد و مقاومت كند و آنها را از كشور بيرون نمايد; بعد هم در مقابل اخلالگرى و توطئه و انواع و اقسام زمينه سازى آنها براى از پا انداختن مقاومت مردم قهرمانانه بايستد و توطئه ها را خنثى كند؟ اين عظمت متعلق به چه كسى بود؟ من عرض مى كنم, اين عظمت متعلق به ملت ايران بود; آن هم به بركت ايمانش . اين ملت, هم توانست با ايمان و اراده ى قاطع و نافذش دشمن را از خانه ى خود بيرون كند; هم بعد از آن كه بناى شامخ و استوار جمهورى اسلامى ـ يعنى بناى استقلال و آزادى و نظام اسلامى ـ را بر سر پا كرد, توانست از آن دفاع كند. اين دفاع و ايستادگى, آسان نبود.
براى اين كه يك ملت بتواند ايستادگى كند, مجاهدت لازم است; براى اين كه اين مجاهدت بتواند جلوى دشمن را بگيرد, فداكارى لازم است. در ميان فداكاران, آنهايى كه از همه خالص تر و پاكبازتر و شجاع تر و سرافرازترe بودند , چه كسانى بودند؟ همين جوانانى كه شما جمع حاضر, مجموعه يى از پاكترين آنها را از دامان و درون خانواده ى خودتان به جبهه ى دفاع از اين ارزشهاى والا فرستاديد; يعنى شهيدان. جانبازان هم مثل شهيدانند. جانباز و آزاده هم تا همان جايى كه شهيد رفت, رفت;(( فمنهم من قضى نحبه و منهم من ينتظر)). در آن جايگاه نشان دادن ايستادگى و مقاومت ناشى از ايمان خالص و ناب, آن يكى به شهادت رسيد; آن يكى جانباز شد; آن يكى اسير شد; آن يكى هنوز مفقود است; اينها ايثارگران هستند.
بعد از پيروزى انقلاب اسلامى اگر اين جهادها و اين ايستادگيها نبود; اگر اين فداكاريهايى كه فرزندان و پدران شما ـ يعنى شهيدان عزيزـ از خود نشان دادند, نبود; دشمن با پنجه ى خونين تر و مشت آهنين تر بر مى گشت و همان دستهايى كه يك روز رضا خان و يك روز محمد رضا پهلوى را در اين كشور بر سر كار آوردند تا به همه ى ثروتهاى مادى و معنوى اين ملت چوب حراج بزنند , هنوز در كار بودند. جنگ را آنها راه انداختند; پشتيبانى از عراق را همانها كردند; بمب شيميايى را همانها دادند; موشكهاى دوربرد را براى زدن شهرهاى مختلف كشور همانها به عراق دادند; براى اين كه بتوانند مقاومت ملت ايران را درهم بشكنند, اما ايمان و بصيرت و بينايى ملت ايران و مجاهدت برجسته ترين فرزندان اين كشور ـ يعنى جوانان و جانبازان و آزادگان و ايثارگران شما ـ نگذاشت. اين كه من هميشه تكرار مى كنم كه ملت ايران در تاريخ آينده ى خود همواره مديون شهدا و خانواده ى شهداست, به خاطر اين است.
پدران و مادران و همسران و فرزندان و بازماندگان و نزديكان شهدا در صف پشت سر شهدا قرار دارند. آنها در خاكريز اولند, اينها پشت سر آنها در خاكريز بعدى قرار دارند. اگر پدر و مادرها بى تابى و بى صبرى و اظهار پشيمانى مى كردند; اگر همسران جوانى كه شوهران فداكار و جوانمردشان به ميدانهاى نبرد رفته بودند, به بهانه ى داشتن فرزندان خرد, زبان شكوه باز مى كردند, باب شهادت و مجاهدت بسته مى شد. شما به گردن اين انقلاب و اين كشور و اين ملت و تاريخ ما حق داريد.
آنچه كه فرياد مخلصانه ى انسانهاى دلسوز را در اين زمان و در هر زمان ديگر بلند مى كند, اين است كه كسانى بخواهند نتيجه ى آن همه زحمات را بر باد دهند; كسانى بخواهند همان دشمنى را كه ملت ايران با دادن اين همه شهيد و با فدا كردن اين همه جوان از سر منافع مادى و معنوى خود راند و بيرون كرد, دوباره بر گردانند. چرا امروز صهيونيستها و كمپانيهاى غارتگر جهانى و سياستهايى كه اين كمپانيها به وجود مىآورند و هزاران وسيله ى تبليغاتى در دنيا, عليه اين ملت و اين انقلاب و اين نظام دارند توطئه مى كنند؟ انگيزه ى آنها چيست؟ امروز ملت ايران راهى را در دنيا باز كرده است كه همه ى قدرت قدرتمندان بين المللى و استكبار جهانى نمى تواند مانع از پيمودن آن راه توسط انسانها شود. امروز در همه ى مراكزى كه قدرت ستمگر و ظالم و متجاوز امريكا بر منافع آنها چنگ انداخته ـ در كشورهايى كه من نمى خواهم اسم آنها را بياورم; چه در آسيا, چه در آفريقا, چه در امريكاى لاتين, چه در هر نقطه ى دنيا ـ مراكزى كه امريكاييها و غارتگران بين المللى كه اداره كننده ى سياست دولت امريكا هستند, در آن جا براى خودشان جاى پا گذاشته اند و آن كشور را خانه ى خودشان مى دانند, ملتهاى همان كشورها امروز عليه امريكا شعار مى دهند و كار را بر آنها دشوار كرده اند. اين الگو در دنيا وجود نداشت; اين الگو را ملت ايران و انقلاب ايران به مردم دنيا ياد داد. ملتهاى مسلمان سرگشته و حيران بودند و رنج مى بردند; اما نمى دانستند راه علاج چيست ; اين راه علاج را ملت ايران به آنها ياد داد.
البته استكبار هم تجربه پيدا كرد. براى اين كه انقلاب اسلامى در ديگر كشورهاى اسلامى تكرار نشود, دارند پيشگيريهايى مى كنند; اما نمى توانند ادامه بدهند; چون راه باز شده است. البته تبليغات جهانى در دست آنهاست; شبكه هاى راديويى و تلويزيونى و روزنامه ها و مطبوعات فراوان در اختيار آنهاست; سعى مى كنند اين طور وانمود كنند كه افكار عمومى دنياى اسلام پذيرنده ى اين تفكر نيست; ليكن دروغ مى گويند; ما داريم از نزديك مى بينيم كه ملتها دلشان به عشق اسلام ـ همان اسلامى كه اين انقلاب و اين نظام را به وجود آورد ـ مى تپد.
ملت ايران در چشمها بزرگ و عزيز است. اين كه شما مى بينيد دولتمردان ما از اول انقلاب تا امروز به هر كدام از كشورهاى اسلامى كه مى روند, مردم آن كشورها به طور غير متعارف از آنها استقبال مى كنند, به خاطر اين است. در كجاى دنيا معمول است كه رئيس جمهورى وارد كشورى بشود, ملت آن كشور ميزبان از او مثل يك قهرمان ملى خودشان استقبال كنند؟ اين در هيچ جاى دنيا اتفاق نمى افتد; اما براى مسوولان كشور ما بارها و بارها در نقاط مختلف ـ چه در آفريقا, چه در آسيا ـ اتفاق افتاده است. در كجاى دنيا ممكن است مشاهده كنيم كه در كشورى پرچم كشور ديگر به عنوان يك نماد مقدس شناخته شود و نام رهبران و بزرگان يك كشور ديگر مورد ستايش مردم قرار گيرد؟ هيچ جاى دنيا چنين چيزى معمول نيست. شما امروز نگاه كنيد; در لبنان و در بسيارى از كشورهاى اسلامى ديگر, نام و ياد امام بزرگوارمان مثل يك خاطره ى شيرين و مثل چيزى كه متعلق به خود آنهاست, در دلهاى آنها قرار دارد. معناى اينها اين است كه انقلاب اسلامى شما مردم و اقدام بزرگى كه ملت ايران كرد, به كورى چشم همه ى آنهايى كه نمى توانستند ببينند ـ به كورى چشم امريكا و صهيونيستها و سرمايه سالاران و كمپانيهاى غارتگر جهانى و به كورى چشم آن سياستمدارانى كه حاضر نيستند نام ايران و اسلام را بشنوند ـ براى امت اسلامى در هر نقطه ى دنيا الگو و سرمشق شده است.
امروز هر كس كه در اين كشور سعى كند شعارهاى اسلامى و انقلابى را كمرنگ كند; هر كس كه سعى كند راه پرافتخار ملت ايران در دوران انقلاب تا امروز را ـ راه جهاد و مبارزه ى در راه خدا و راه امام را ـ مورد ايراد و مناقشه قرار دهد; هركس سعى كند خواسته هاى دشمنان و متجاوزان به ملت ايران را در قالب شعارهاى گوناگون, دوباره به فضاى فكرى اين كشور برگرداند, به اين ملت خيانت كرده است; اين به معناى پايمال كردن خون شهيدان و ناديده گرفتن رنج خانوادههاى آنها و جانبازان و لحظه هاى پردرد اسيران جنگ تحميلى است; اين به معناى ارتجاع و بازگشت است; اين نوآورى نيست.
البته ملت ايران ايستاده اند. يك روز ملت ايران با فرزندان شما ـ با همين شهيدان والامقام ـ توانست عظمت و ايستادگى خودش را ثابت كند. ملت ايران عقيم نيست; ملت ايران بالنده و پيشرونده است. امروز هم در ميدان مجاهدت در راه آرمانهاى اسلامى و در مقابله ى با دشمنى دشمنان اين كشور, اگر لازم باشد, ميليونها جوان مومن و بااخلاص, با همه ى شور و حرارت ايمانى خودشان, مثل كوه ايستاده اند.
البته مسوولان كشور بايد اين ايمان مخلصانه را در مردم قدر بدانند. هر مسوولى كه بيشتر به اين ملت خدمت كند , به راه شهيدان بيشتر خدمت كرده است. هر مديرى كه با سلامت و پاكدامنى و اخلاص و جد و جهد, در راه اصلاح امور مردم , سازندگى اين كشور, برطرف كردن مشكلات و باز كردن گره هاى زندگى مردم تلاش كند, در راه شهدا تلاش كرده است. هر كس در اين راه اخلال كند, در خلاف جهت راه شهيدان قدم برداشته است . مسوولان كشور, مسوولند. آن كسانى كه بار مسووليت را در اين كشور بر دوش مى كشند, بايد بدانند كه در مقابل يكايك خانواده هاى شهدا و كسانى كه در راه خدا مجاهدت كرده اند, مسووليت دارند.
در اين كشور, انگيزه هاى آحاد اين ملت و ايمان عميقى كه در دلهاى يكايك اين مردم وجود دارد, فضاى اين كشور را به گونه يى كرده است كه همه ى مردم با بصيرت دينى و سياسى به مسائل نگاه مى كنند; و من توصيه مى كنم كه مردم اين بصيرت را در خودشان حفظ و روزبه روز آن را بيشتر كنند. آنچه براى هر ملتى خطر است, اين است كه حوادث را نشناسد و بصيرت خود را از دست بدهد. بصيريت و بينايى براى خواص و عامه ى مردم, براى پيرو جوان, و براى عالم و جاهل, يك امر ضرورى و لازم است. اگر بصيرت نبود, ممكن است كسى سواد و معلومات زيادى هم داشته باشد, اما در چاه بيفتد. نداشتن بصيرت, مثل چشم بسته راه رفتن است. بصيرت يكايك ملت ايران ـ كه در جاى خود يك امر استثنايى است ـ موجب شده كه امروز دشمن براى مردم شناخته شده باشد. اگر كسانى بخواهند راهى را بروند كه به تسلط دوباره ى دشمن بر اين كشور منتهى مى شود , ملت ايران آنها را در صف دشمنان خواهد شمرد; همه ى ما بايد اين را به ياد داشته باشيم.
يك توصيه هم به خانواده هاى عزيز شهيدان بكنم. ستايش و تعريف و تمجيد شما براى هر كس مايه ى افتخار است.من هم افتخار مى كنم كه به خانواده ى شهيدان اظهار ارادت كنم; اين در جاى خود محفوظ; اما مسووليت شما هم سنگين است. شما بيش از ديگران بايد راه شهدا را پاس بداريد. فرزندان عزيز شهداى عالى قدر ما بايد بدانند كه پدران آنها در راه استقلال اين كشور, در راه آزادگى اين ملت, در راه حاكميت اسلام و پياده شدن آرمانهاى اسلامى در اين كشور به شهادت رسيدند; آنها هم بايد همين راه را ادامه دهند. اگر آرمانها و آرزوهاى بزرگ اسلام براى انسانيت جامه ى عمل بپوشد, در زندگى بشر هيچ نقطه ى رنج و تاريك يى وجود نخواهد داشت.
از خداوند متعال مى خواهيم كه روزبه روز مقام عالى شهيدان را متعالى تر كند و به شما خانواده هاى مكرم شهيدان و بازماندگان آن عزيزان, توفيق پيروى از آن راه را عنايت كند و همه ى آحاد ملت ايران و بخصوص مسوولان را بيش از پيش قدرشناس خانواده هاى معظم شهيدان قرار دهد.

والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته