مسأله 1734.
كسي كه به
واسطه پيري نميتواند روزه بگيرد
يا براي او مشقت دارد، روزه بر او
واجب نيست ولي در صورت دوم بايد
براي هر روز يك مد گندم يا جو و
مانند اينها به فقير بدهد بلكه در
صورت اول نيز بنابر احتياط لازم،
يك مد طعام بدهد.
مسأله 1735.
كسي كه
به واسطه پيري روزه نگرفته، اگر
بعد از ماه رمضان بتواند روزه
بگيرد، قضاي روزههايي را كه
نگرفته، بنابر احتياط مستحب به جا
آورد.
مسأله 1736.
اگر
انسان مرضي دارد كه زياد تشنه
ميشود و نميتواند تشنگي را تحمل
كند، يا براي او مشقت دارد، روزه
بر او واجب نيست. ولي در صورت دوم
و بلكه در صورت اول هم بنابر
احتياط لازم بايد براي هر روز يك
مد گندم يا جو و مانند اينها به
فقير بدهد. و احتياط مستحب آن است
كه بيشتر از مقداري كه ناچار است
آب نياشامد، و چنان چه بعد بتواند
روزه بگيرد روزههايي را كه
نگرفته قضا نمايد.
مسأله 1737.
زني كه
زاييدن او نزديك است و روزه براي
حملش يا براي خودش ضرر دارد روزه
بر او واجب نيست و در صورت اول
بايد براي هر روز بنابر احتياط
لازم يك مد طعام به فقير بدهد.
ولي اگر روزه براي خودش ضرر دارد
رعايت اين احتياط لازم نيست اگر
چه بهتر است و روزههايي را كه
نگرفته بايد قضا نمايد.
مسأله 1738.
زني كه
بچه شير ميدهد و شير او كم است
چه مادر بچه، يا دايه او باشد، يا
بياجرت شير دهد، اگر روزه براي
بچه يا براي خودش ضرر دارد روزه
بر او واجب نيست. و در صورت اول
بايد براي هر روز يك مد طعام به
فقير بدهد و در هر دو صورت
روزههايي را كه نگرفته بايد قضا
نمايد، ولي اگر كسي پيدا شود كه
بياجرت بچه را شير دهد، يا براي
شيردادن بچه از پدر يا مادر بچه
يا از كس ديگري كه اجرت او را
بدهد اجرت بگيرد، احتياط واجب آن
است كه بچه را به او بدهد و روزه
بگيرد.
