مسأله 1723.
مسافري كه
بايد نمازهاي چهار ركعتي را در
سفر دو ركعت بخواند، نبايد روزه
بگيرد، و مسافري كه نمازش را تمام
ميخواند ـ مثل كسي كه شغلش
مسافرت، يا سفر او سفر معصيت است
ـ بايد در سفر روزه بگيرد.
مسأله 1724.
مسافرت
در ماه رمضان اشكال ندارد. ولي
اگر براي فرار از روزه باشد مكروه
است.
مسأله 1725.
اگر غير
روزه رمضان روزه معين ديگري بر
انسان واجب باشد مثلاً نذر كرده
باشد روز معيني را روزه بگيرد،
بنابر احتياط مستحب تا ناچار
نشود، در آن روز مسافرت نكند و
اگر در سفر باشد چنان چه ممكن است
بنابر احتياط مستحب قصد كند كه ده
روز در جايي بماند و آن روز را
روزه بگيرد.
مسأله 1726.
اگر نذر
كند روزه بگيرد و روز آن را معين
نكند، نميتواند آن را در سفر به
جا آورد ولي چنان چه نذر كند كه
روز معيني را در سفر روزه بگيرد،
بايد آن را در سفر به جا آورد. و
نيز اگر نذر كند روز معيني را چه
مسافر باشد يا نباشد، روزه بگيرد،
بايد آن روز را اگر چه مسافر باشد
روزه بگيرد.
مسأله 1727.
مسافر
ميتواند براي خواستن حاجت سه روز
در مدينه طيّبه روزه مستحبي
بگيرد.
مسأله 1728.
كسي كه
نميداند روزه مسافر باطل است،
اگر در سفر روزه بگيرد و در بين
روز مسأله را بفهمد، روزهاش باطل
ميشود و اگر تا مغرب نفهمد،
روزهاش صحيح است.
مسأله 1729.
اگر
فراموش كند كه مسافر است، يا
فراموش كند كه روزه مسافر باطل
ميباشد و در سفر روزه بگيرد،
روزهاش باطل است.
مسأله 1730.
اگر
روزهدار بعد از ظهر مسافرت نمايد
بايد روزه خود را تمام كند و در
صورتي كه شب نيت سفر كرده باشد
احتياط مستحب آن است كه قضاي آن
را به جا آورد. و اگر پيش از ظهر
مسافرت كند، وقتي به حد ترخص
برسد، يعني به جايي برسد كه ديوار
شهر را نبيند و صداي اذان آن را
نشنود بايد نيت روزه نداشته باشد
و اگر از شب، قصد سفر نكرده باشد،
احتياط مستحب اتمام روزه و قضاي
آن است. و اگر قبل از ظهر به وطن
برگردد و مفطر به جا نياورده
باشد، به حد ترخص كه رسيد، بايد
نيت روزه نمايد و روزهاش صحيح
است.
مسأله 1731.
اگر
مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد،
يا به جايي برسد كه ميخواهد ده
روز در آنجا بماند، چنان چه كاري
كه روزه را باطل ميكند انجام
نداده بايد آن روز را روزه بگيرد
و اگر انجام داده نميتواند آن
روز را روزه بگيرد.
مسأله 1732.
اگر
مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد،
يا به جايي برسد كه ميخواهد ده
روز در آنجا بماند، نبايد آن روز
را روزه بگيرد.
مسأله 1733.
مسافر و
كسي كه از روزه گرفتن عذر دارد،
مكروه است در روز ماه رمضان جماع
نمايد و در خوردن و آشاميدن كاملا
خود را سير كند.
