بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک
 

next page

fehrest page

back page

نجاسات

مسأله ۸۴ ـ نجاسات ده چیز است: ( اوّل ) بول، ( دوم ) غائط، ( سوم ) منى، ( چهارم ) مردار، ( پنجم ) خون، ( ششم ) سگ، ( هفتم ) خوك، ( هشتم ) كافر، ( نهم ) شراب، ( دهم ) فقّاع.

 

۱ ـ ۲ ـ بول و غائط

مسأله ۸۵ ـ بول و غائط انسان و هر حیوان حرام گوشتى كه خون جهنده دارد ـ یعنى اگر رگ آن را ببرند خون از آن جستن مى كند ـ نجس است، و غائط حیوان حرام گوشتى كه خون آن جستن نمى كند مثل ماهى حرام گوشت و همچنین فضله حیوانات كوچك مثل پشه و مگس كه گوشت ندارند پاك است، و بنابر احتیاط مستحبّ از بول حیوان حرام گوشتى كه خون جهنده ندارد اجتناب شود.

مسأله ۸۶ ـ بول و فضله پرندگان حرام گوشت پاك است، ولى احوط اجتناب است.

مسأله ۸۷ ـ بول و غائط حیوان نجاستخوار و حیوان چهارپایى كه انسان با او نزدیكى نموده، و بول و غائط بزغاله اى كه شیر خوك خورده نجس است ـ به تفصیلى كه خواهد آمد ـ و همچنین بنابر احتیاط واجب بچّه گوسفندى كه شیر خوك خورده است.

 

۳ ـ منى

مسأله ۸۸ ـ منى انسان و هر حیوان حرام گوشتى كه خون جهنده دارد نجس است، و همچنین بنابر احتیاط واجب منى حیوان حلال گوشتى كه خون جهنده دارد.

 

۴ ـ مُردار

مسأله ۸۹ ـ مردار انسان و هر حیوانى كه خون جهنده دارد نجس است، چه خودش مُرده باشد یا كشتن آن به دستورى كه در شرع معین شده نباشد، و ماهى چون خون جهنده ندارد اگر چه در آب بمیرد پاك است.

مسأله ۹۰ ـ چیزهایى كه روح ندارند از مردارى كه زنده آن نجس العین نیست، مانند پشم و مو و كرك پاك است.

مسأله ۹۱ ـ اگر از بدن انسان یا حیوانى كه خون جهنده دارد در حالى كه زنده است گوشت یا چیز دیگرى را كه روح دارد جدا كنند، نجس است.

مسأله ۹۲ ـ اگر پوستهاى مختصر لب و جاهاى دیگر بدن را بكنند پاك است.

مسأله ۹۳ ـ تخم مرغى كه از شكم مرغ مرده بیرون مى آید، اگر پوست روى آن سفت شده باشد پاك است، ولى ظاهر آن را از جهت ملاقات با میته باید آب كشید، و اگر پوست روى آن سفت نشده باشد نجاست آن محلّ اشكال است.

مسأله ۹۴ ـ اگر برّه و بزغاله پیش از آن كه علفخوار شوند بمیرند، پنیر مایه اى كه در شیردان آنها مى باشد پاك است، ولى ظاهر آن را بنابر احتیاط باید آب كشید.

مسأله ۹۵ ـ دواجات روان و عطر و روغن و واكس و صابون كه از ممالك كفر مى آورند، اگر انسان یقین به نجاست آنها نداشته باشد پاك است.

مسأله ۹۶ ـ گوشت و پیه و چرمى كه از بازار مسلمین گرفته شود پاك است، و همچنین اگر در دست مسلمانى باشد كه با آن معامله مذكّى كند، مگر این كه آن مسلمان از كافر گرفته و تحقیق نكرده باشد كه از حیوانى است كه به دستور شرع كشته شده یا نه.

 

۵ ـ خـون

مسأله ۹۷ ـ خون انسان و هر حیوانى كه خون جهنده دارد ـ یعنى حیوانى كه اگر رگ آن را ببرند خون از آن جستن مى كند ـ نجس است، بنابراین خون حیوانى كه خون جهنده ندارد ـ مانند ماهى و پشه ـ پاك است.

مسأله ۹۸ ـ اگر حیوان حلال گوشت را به دستورى كه در شرع معین شده بكشند و خون آن به مقدار معمول بیرون آید، خونى كه در بدنش مى ماند پاك است، ولى اگر به علّت نفس كشیدن یا به واسطه این كه سر حیوان در جاى بلند باشد، خون به بدن حیوان برگردد، آن خون نجس است.

مسأله ۹۹ ـ خونى كه در زرده تخم مرغ پیدا مى شود خوردن آن حرام و بنا بر احتیاط محكوم به نجاست است.

مسأله ۱۰۰ ـ خونى كه گاهى موقع دوشیدن شیر دیده مى شود نجس است و شیر را نجس مى كند.

مسأله ۱۰۱ ـ خونى كه از دهان مثلا از لاى دندان ها مى آید اگر به واسطه مخلوط شدن با آب دهان از بین برود، اجتناب از آب دهان لازم نیست، و اگر از بین نرود و آب از دهان بیرون بیاید اجتناب از آن لازم است.

مسأله ۱۰۲ ـ خونى كه به واسطه كوبیده شدن زیر ناخن یا زیر پوست مى میرد، اگر طورى شود كه دیگر به آن خون نگویند پاك، و اگر به آن خون بگویند نجس است، و چنانچه پوست پاره شود و چیزى با آن ملاقات كند آن چیز نجس مى شود، و در این صورت اگر بیرون آوردن خون و تطهیر محلّ جهت وضو یا غسل حرجى باشد، باید تیمّم نماید.

مسأله ۱۰۳ ـ اگر انسان نداند كه خون زیر پوست مرده یا گوشت به واسطه كوبیده شدن به آن حالت در آمده، پاك است.

مسأله ۱۰۴ ـ اگر موقع جوشیدن غذا ذرّه اى خون در آن بیفتد تمام غذا و ظرف آن نجس مى شود، و جوشیدن و حرارت و آتش پاك كننده نیست.

مسأله ۱۰۵ ـ زردابه اى كه در حال بهبودى زخم در اطراف آن پیدا مى شود، اگر معلوم نباشد كه با خون مخلوط است، پاك مى باشد.

 

۶ ـ ۷ ـ سگ و خوك

مسأله ۱۰۶ ـ سگ و خوكى كه در خشكى زندگى مى كنند ـ حتّى مو و استخوان و ناخن و رطوبتهاى آنها ـ نجس است، ولى سگ و خوك دریایى پاك است.

 

۸ ـ كافر

مسأله ۱۰۷ ـ كافر یعنى كسى كه منكر خدا یا رسالت حضرت خاتم الانبیاء (صلى الله علیه وآله وسلم) یا معاد است، یا شاكّ در خدا و رسول است، یا براى خدا شریك قرار مى دهد یا در و حدانیت خدا شكّ دارد نجس است، و همچنین است خوارج ـ یعنى كسانى كه بر امام معصوم (علیه السلام) خروج كنند ـ و غُلات ـ یعنى آنهایى كه قائل به خدایى یكى از ائمه  (علیهم السلام)مى باشند یا بگویند خدا در او حلول كرده است ـ و نواصب ـ یعنى كسانى كه دشمن یكى از ائمه (علیهم السلام) یا حضرت فاطمه زهراء (علیها السلام) باشند ـ و كسى كه یكى از ضروریات دین را ـ مثل نماز و روزه ـ با علم به این كه ضرورى دین است منكر شود، و امّا اهل كتاب ـ یعنى یهود و نصارى ـ اقوى طهارت آنها است هر چند احوط اجتناب است.

مسأله ۱۰۸ ـ تمام بدن كافر حتّى مو و ناخن و رطوبتهاى او نجس است.

مسأله ۱۰۹ ـ اگر پدر و مادر و جدّ و جدّه بچّه نابالغ كافر باشند آن بچّه هم نجس است، مگر در صورتى كه ممیز و مظهِر اسلام باشد، و اگر یكى از اینها مسلمان باشد بچّه پاك است مگر در صورتى كه ممیز و مظهِر كفر باشد.

مسأله ۱۱۰ ـ كسى كه معلوم نیست مسلمان است یا نه محكوم به طهارت است، ولى احكام دیگر مسلمان را ندارد، مثلا نمى تواند زن مسلمان بگیرد و نباید در قبرستان مسلمانان دفن شود.

مسأله ۱۱۱ ـ شخصى كه به یكى از چهارده معصوم (علیهم السلام) از روى دشمنى دشنام دهد نجس است.

 

۹ ـ شراب

مسأله ۱۱۲ ـ شراب و نبیذ مسكر نجس است، و در غیر این دو از مسكرات مایع بجز فقّاع ـ كه حكم آن خواهد آمد ـ احتیاط مستحبّ اجتناب است، و اگر مثل بنگ و حشیش روان نباشد پاك است اگر چه چیزى در آن بریزند كه روان شود.

مسأله ۱۱۳ ـ الكل صنعتى كه براى رنگ كردن در و پنجره و میز و صندلى و مصارف دیگر بكار مى برند، تمام اقسامش پاك است.

مسأله ۱۱۴ ـ اگر انگور یا آب انگور به واسطه پختن جوش بیاید، پاك ولى خوردن آن حرام است، و اگر به غیر آتش جوش بیاید خوردن آن حرام و بنابر احتیاط نجس است.

مسأله ۱۱۵ ـ خرما و مویز و كشمش و آب آنها اگر چه جوش بیایند پاك و خوردن آنها حلال است.

 

۱۰ ـ فقّاع

مسأله ۱۱۶ ـ فقّاع كه از جو گرفته مى شود و به آن آبجو مى گویند نجس است، ولى آبى كه به دستور طبیب از جو مى گیرند و به آن ( ماء الشعیر ) مى گویند پاك مى باشد.

مسأله ۱۱۷ ـ عرق جنب از حرام پاك است، و بنابر احتیاط واجب نماز با آن نخوانند، و نزدیكى با زن خود در حال حیض حكم جنابت از حرام را دارد.

مسأله ۱۱۸ ـ اگر انسان در اوقاتى كه نزدیكى با زن حرام است ـ مثلا در روز ماه رمضان ـ با زن خود نزدیكى كند، عرق او پاك است، ولى بنابر احتیاط واجب نماز با آن نخواند.

مسأله ۱۱۹ ـ اگر جنب از حرام عوض غسل تیمّم نماید و بعد از تیمّم عرق كند، حكم آن عرق ـ بنابر احتیاط واجب ـ حكم عرق قبل از تیمّم است.

مسأله ۱۲۰ ـ اگر كسى از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزدیكى كند، احتیاط واجب آن است كه در نماز از عرق خود اجتناب نماید، و چنانچه اوّل با حلال خود نزدیكى كند و بعد مرتكب حرام شود عرق او حكم عرق جنب از حرام را ندارد.

مسأله ۱۲۱ ـ عرق شترى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده ـ بنابر احتیاط ـ نجس است، و عرق حیوانات دیگرى كه به خوردن نجاست انسان عادت كرده اند پاك است، ولى نماز با هیچكدام جایز نیست.

 

راه ثابت شدن نجاست

مسأله ۱۲۲ ـ نجاست هر چیز از سه راه ثابت مى شود:

(اوّل) آن كه خود انسان یقین یا اطمینان پیدا كند كه آن چیز نجس است، و اگر گمان داشته باشد چیزى نجس است لازم نیست از آن اجتناب نماید، بنابراین غذا خوردن در قهوه خانه ها و میهمان خانه هایى كه مردمان لاابالى و كسانى كه پاكى و نجسى را مراعات نمى كنند در آنها غذا مى خورند، اگر اطمینان نداشته باشد غذایى را كه براى او آورده اند نجس است اشكال ندارد.

(دوم) آن كه كسى كه چیزى در اختیار اوست بگوید آن چیز نجس است در صورتى كه متّهم به دروغ گفتن نباشد، مثلا همسر یا نوكر یا كلفت انسان در صورتى كه متّهم به دروغ گفتن نباشند، نسبت به ظرف یا چیز دیگرى كه در اختیار اوست بگوید نجس است.

(سوم) آن كه دو مرد عادل بگویند چیزى نجس است، بلكه اگر یك نفر عادل یا شخصى كه ثقه باشد اگر چه عادل نباشد و ظنّ برخلاف آن نباشد بگوید چیزى نجس است باید از آن چیز اجتناب كرد.

مسأله ۱۲۳ ـ اگر به واسطه ندانستن مسأله، نجاست و طهارت چیزى را نداند، مثلا نداند خون پاك است یا نه، باید مسأله را بپرسد و تا زمانى كه سؤال نكرده باید احتیاط كند، و اگر با این كه مسأله را مى داند در چیزى شكّ كند كه پاك است یا نه، مثلا شكّ كند كه آن چیز خون است یا نه، یا بداند خون است و نداند خون پشه است یا خون انسان پاك است و پرسیدن لازم نیست.

مسأله ۱۲۴ ـ چیز نجسى كه انسان شكّ دارد پاك شده یا نه، نجس است، و چیز پاك را اگر شكّ كند نجس شده یا نه، پاك است، و اگر هم بتواند نجس یا پاك بودن آن را بفهمد لازم نیست وارسى كند.

مسأله ۱۲۵ ـ اگر بداند یكى از دو ظرف یا دو لباسى كه هر دو در اختیار اوست نجس شده و نداند كدام است باید از هر دو اجتناب كند، ولى اگر مثلا مى داند كه لباس خودش نجس شده یا لباسى كه از اختیار او خارج است، لازم نیست از لباس خودش اجتناب نماید.

 

چیز پاك چگونه نجس مى شود

مسأله ۱۲۶ ـ اگر چیز پاك به چیز نجس برسد و هر دو یا یكى از آنها به طورى تر باشد كه ترى یكى به دیگرى برسد، چیز پاك نیز نجس مى شود، و اگر ترى به قدرى كم باشد كه به دیگرى نرسد، چیزى كه پاك بوده نجس نمى شود.

و مشهور فرموده اند كه متنجّس به طور مطلق منجِّس است، ولى این حكم در غیر واسطه اوّل ـ در صورتى كه با غیر آب قلیل و مایعات دیگر ملاقات كند ـ محلّ اشكال است، و مراعات احتیاط به اجتناب از ملاقى متنجّس در واسطه دوم و سوم ترك نشود.

مسأله ۱۲۷ ـ اگر چیز پاكى به چیز نجس برسد و انسان شكّ كند كه هر دو یا یكى از آنها تر بوده یا نه، آن چیز پاك نجس نمى شود.

مسأله ۱۲۸ ـ دو چیزى كه انسان نمى داند كدام پاك و كدام نجس است، در صورتى كه نداند هر دو قبلا نجس بوده اند، اگر چیز پاكى با رطوبت بعداً به یكى از آنها برسد نجس نمى شود.

مسأله ۱۲۹ ـ زمین یا پارچه و مانند اینها اگر رطوبت سرایت كننده داشته باشد، هر قسمتى كه نجاست به آن برسد نجس مى شود و جاهاى دیگر آن پاك است، و همچنین است خیار و خربزه و مانند اینها.

مسأله ۱۳۰ ـ هرگاه شیره و روغن و مانند اینها طورى باشد كه اگر مقدارى از آن را بردارند جاى آن خالى نمى ماند، همین كه یك نقطه از آن نجس شد تمام آن نجس مى شود، ولى اگر طورى باشد كه جاى آن در موقع برداشتن خالى بماند اگر چه بعد پُر شود، فقط جایى كه نجاست به آن رسیده نجس مى شود، پس اگر مثلا فضله موش در آن بیفتد، جایى كه فضله افتاده نجس و بقیه پاك است.

مسأله ۱۳۱ ـ اگر مگس یا حیوانى مانند آن روى چیز نجسى كه تر است بنشیند و بعد روى چیز پاكى كه آن هم تر است بنشیند، چنانچه انسان بداند نجاست همراه آن حیوان بوده چیز پاك نجس مى شود، و اگر نداند پاك است.

مسأله ۱۳۲ ـ اگر جایى از بدن كه عرق دارد نجس شود و عرق از آن جا به جاى دیگر برود، هر جا كه عرق به آن برسد نجس مى شود، و اگر به جاى دیگر نرود جاهاى دیگر بدن پاك است.

مسأله ۱۳۳ ـ اخلاط غلیظى كه از بینى یا گلو مى آید، اگر خون داشته باشد، جایى كه خون دارد نجس و بقیه آن پاك است، پس اگر به بیرون دهان یا بینى برسد، مقدارى كه انسان یقین دارد جاى نجس اخلاط به آن رسیده نجس است، و محلّى را كه شكّ دارد جاى نجس به آن رسیده یا نه پاك مى باشد.

مسأله ۱۳۴ ـ اگر آفتابه اى را كه ته آن سوراخ است روى زمین نجس بگذارند، چنانچه از جریان بیفتد و آب زیر آن جمع گردد كه با آب آفتابه یكى حساب شود آب آفتابه نجس مى شود، ولى اگر آب آفتابه با فشار جریان داشته باشد نجس نمى شود.

مسأله ۱۳۵ ـ اگر چیزى داخل بدن شود و به نجاست برسد، در صورتى كه بعد از بیرون آمدن آلوده به نجاست نباشد پاك است، پس اگر اسباب اماله یا آب آن در مخرج غائط وارد شود، یا سوزن و چاقو و مانند اینها در بدن فرو رود، و بعد از بیرون آمدن به نجاست آلوده نباشد نجس نیست، و همچنین است آب دهان و بینى اگر در داخل به خون برسد و بعد از بیرون آمدن به خون آلوده نباشد.

 

احكام نجاسات

مسأله ۱۳۶ ـ نجس كردن خط و ورق قرآن در صورتى كه مستلزم هتك باشد حرام است، و اگر نجس شود باید فوراً آن را آب بكشند، و همچنین در غیر صورت هتك بنابر احتیاط واجب.

مسأله ۱۳۷ ـ اگر جلد قرآن نجس شود، در صورتى كه بى احترامى به قرآن باشد باید آن را آب بكشند.

مسأله ۱۳۸ ـ گذاشتن قرآن روى عین نجسى كه خشك است، در صورتى كه مستلزم هتك باشد حرام و برداشتن آن واجب است.

مسأله ۱۳۹ ـ نوشتن قرآن با مركّب نجس ـ اگر چه یك حرف آن باشد ـ حكم نجس كردن آن را دارد، و اگر نوشته شود باید آن را به وسیله آب و یا غیر آن محو كنند.

مسأله ۱۴۰ ـ در صورتى كه دادن قرآن به كافر مستلزم هتك باشد حرام و گرفتن از او واجب است.

مسأله ۱۴۱ ـ اگر ورق قرآن یا چیزى كه احترام آن لازم است، ـ مثل كاغذى كه اسم خدا یا پیغمبر (صلى الله علیه وآله وسلم) یا یكى از معصومین (علیهم السلام) بر آن نوشته شده ـ در مستراح بیفتد، بیرون آوردن و آب كشیدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است، و اگر بیرون آوردن آن ممكن نباشد، باید به آن مستراح نروند تا یقین كنند آن ورق پوسیده است، و همچنین اگر تربت در مستراح بیفتد و بیرون آوردن آن ممكن نباشد، باید تا وقتى كه یقین نكرده اند كه بكلّى از بین رفته به آن مستراح نروند.

مسأله ۱۴۲ ـ خوردن و آشامیدن چیز نجس و متنجّس حرام است، و همچنین است خوراندن آن به دیگرى، ولى خوراندن متنجّس به طفل یا دیوانه جایز است، و اگر خود طفل یا دیوانه متنجّس را بخورد یا با دست نجس غذا را نجس كند و بخورد، جلوگیرى از او لازم نیست.

مسأله ۱۴۳ ـ فروختن و عاریه دادن چیز نجسى كه قابل پاك شدن است اشكال ندارد، ولى باید در صورتى كه طرف در معرض مثل خوردن و آشامیدن است نجاست آن را بگوید.

مسأله ۱۴۴ ـ اگر انسان ببیند كسى چیز نجسى را مى خورد یا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نیست به او بگوید.

مسأله ۱۴۵ ـ اگر جایى از خانه یا فرش كسى نجس باشد و ببیند بدن یا لباس یا چیز دیگر كسى كه وارد خانه او مى شود با رطوبت به جاى نجس رسیده است، در صورتى كه او سبب براى این امر باشد و در معرض این باشد كه نجاست به مأكول و مشروب سرایت كند باید به آنان بگوید.

مسأله ۱۴۶ ـ اگر صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است باید به میهمانها بگوید، امّا اگر یكى از میهمانها بفهمد لازم نیست به دیگران خبر دهد، ولى چنانچه طورى با آنان معاشرت دارد كه به واسطه نجس بودن آنان خود او مثلا مبتلا به اكل و شرب نجس شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.

مسأله ۱۴۷ ـ اگر چیزى را كه عاریه كرده نجس شود، چنانچه صاحبش آن چیز را در خوردن یا آشامیدن استعمال كند ـ مانند ظرف ـ واجب است نجس شدن آن را به او بگوید، امّا مثل لباس، نجس شدن آن را لازم نیست بگوید اگر چه بداند صاحبش با آن نماز مى خواند، مگر این كه صاحبش بخواهد با لباس پاك واقعى نماز بخواند كه در این صورت احتیاط واجب آن است كه نجس بودنش را به او اطلاع دهد.

مسأله ۱۴۸ ـ اگر بچّه بگوید چیزى نجس است یا چیزى را آب كشیده، نمى شود حرف او را قبول كرد، ولى بچّه اى كه ممیز است اگر بگوید چیزى را آب كشیدم، در صورتى كه آن بچّه ثقه باشد و ظنّ بر خلاف گفته او نباشد، حرف او قبول مى شود، و همچنین اگر بگوید چیزى نجس است.

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved