بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک
 
next page

fehrest page

back page

احکام طهارت

آب مطلق و آب مضاف

مسأله ۱۵ ـ آب یا مطلق است یا مضاف، آب مضاف آبى است كه آن را از چیزى بگیرند مثل آب هندوانه و گلاب، یا با چیزى مخلوط باشد مثل آبى كه به قدرى با گل یا مانند آن مخلوط شود كه دیگر به آن آب نگویند، و غیر اینها آب مطلق است، و آن بر پنج قسم است : (اوّل) آب كرّ، (دوم) آب قلیل، (سوم) آب جارى، (چهارم) آب باران، (پنجم) آب چاه.

 

۱ ـ آب كرّ

مسأله ۱۶ ـ آب كرّ مقدار آبى است كه اگر در ظرفى كه درازا و پهنا و گودى آن هر یك سه وجب است بریزند، آن ظرف را پر كند.

مسأله ۱۷ ـ اگر عین نجس مانند بول و خون یا چیزى كه نجس شده است مانند لباس نجس به آب كرّ برسد، چنانچه به واسطه نجاست بو یا رنگ یا مزه آب تغییر كند نجس مى شود، و اگر تغییر نكند نجس نمى شود.

مسأله ۱۸ ـ اگر بو یا رنگ یا مزه آب كرّ به واسطه غیر نجاست تغییر كند، نجس نمى شود.

مسأله ۱۹ ـ اگر عین نجس مانند خون به آبى كه بیشتر از كرّ است برسد و بو یا رنگ یا مزه قسمتى از آن را تغییر دهد، چنانچه مقدارى كه تغییر نكرده كمتر از كرّ باشد تمام آب نجس مى شود، و اگر به اندازه كرّ یا بیشتر باشد مقدارى كه بو یا رنگ یا مزه آن تغییر كرده نجس است.

مسأله ۲۰ ـ آب فوّاره اگر متّصل به كرّ باشد آب نجس را پاك مى كند، ولى اگر قطره قطره روى آب نجس بریزد آن را پاك نمى كند، مگر آن كه چیزى روى فوّاره بگیرند تا آب آن قبل از قطره قطره شدن به آب نجس متّصل شود، و بنابر احتیاط مستحبّ باید آب فوّاره با آن آب نجس مخلوط گردد.

مسأله ۲۱ ـ اگر چیز نجس را زیر شیرى كه متّصل به كرّ است بشویند، آبى كه از آن چیز مى ریزد اگر متّصل به مخزنى باشد كه آب آن كمتر از كرّ نباشد، چنانچه بو یا رنگ یا مزه آن به واسطه نجاست تغییر نكرده باشد پاك است.

مسأله ۲۲ ـ اگر مقدارى از آب كرّ یخ ببندد و باقى آن به قدر كرّ نباشد، چنانچه نجاست به آن برسد نجس مى شود، و هر مقدار از یخ هم آب شود نجس است.

مسأله ۲۳ ـ آبى كه به اندازه كرّ بوده، اگر انسان شكّ كند از كرّ كمتر شده یا نه مثل آب كرّ است، یعنى نجاست را پاك مى كند و اگر نجاستى هم به آن برسد نجس نمى شود، و آبى كه كمتر از كرّ بوده اگر انسان شكّ كند به مقدار كرّ شده یا نه حكم آب كمتر از كرّ را دارد.

مسأله ۲۴ ـ كرّ بودن آب به چند راه ثابت مى شود:

(اوّل) آن كه انسان یقین یا اطمینان پیدا كند.

(دوم) آن كه دو مرد عادل خبر دهند.

(سوم) آن كه كسى كه مورد وثوق است و ظنّ بر خلاف گفته او نباشد خبر دهد.

(چهارم) به قول كسى كه آب در اختیار اوست در صورتى كه متّهم به كذب نباشد.

 

۲ ـ آب قلیل

مسأله ۲۵ ـ آب قلیل آبى است كه از زمین نجوشد و از كرّ كمتر باشد.

مسأله ۲۶ ـ اگر آب قلیل روى چیز نجس بریزد یا چیز نجس به آن برسد نجس مى شود، ولى اگر با فشار روى چیز نجس بریزد، مقدارى كه به آن چیز مى رسد نجس است، و مقدارى كه به آن نرسیده پاك است.

مسأله ۲۷ ـ آب قلیلى كه براى بر طرف كردن عین نجاست روى چیز نجس ریخته شود و از آن جدا گردد نجس است، و بنابر احتیاط واجب از آب قلیلى كه بعد از بر طرف شدن عین نجاست براى آب كشیدن چیز نجس روى آن مى ریزند و از آن جدا مى شود، اجتناب كنند.

مسأله ۲۸ ـ آبى كه با آن مخرج بول و غائط را مى شویند با پنج شرط چیز پاكى را كه با آن ملاقات كند نجس نمى كند:

(اوّل) آن كه بو یا رنگ یا مزه اش به واسطه نجاست تغییر نكرده باشد.

(دوم) نجاستى از خارج به آن نرسیده باشد.

(سوم) نجاست دیگرى مثل خون با بول یا غائط بیرون نیامده باشد.

(چهارم) بنابر احتیاط ذرّه هاى غائط در آن آب پیدا نباشد.

(پنجم) بیشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسیده باشد.

 

۳ ـ آب جارى

آب جارى آبى است كه از زمین بجوشد و جریان داشته باشد، مانند آب چشمه و قنات.

مسأله ۲۹ ـ آب جارى اگر چه كمتر از كرّ باشد، چنانچه نجاست به آن برسد تا وقتى كه بو یا رنگ یا مزه آن به واسطه نجاست تغییر نكرده پاك است.

مسأله ۳۰ ـ اگر نجاستى به آب جارى برسد، مقدارى از آن كه بو یا رنگ یا مزه اش به واسطه نجاست تغییر كرده نجس است، و طرفى كه متّصل به چشمه است اگر چه كمتر از كرّ باشد پاك است، و آب هاى طرف دیگر نهر اگر به اندازه كرّ یا به واسطه آبى كه تغییر نكرده به آب طرف چشمه متّصل باشد پاك، وگرنه نجس است.

مسأله ۳۱ ـ آب چشمه اى كه جارى نیست ولى طورى است كه اگر از آن بردارند باز مى جوشد، حكم آب جارى را دارد، یعنى اگر نجاست به آن برسد تا وقتى كه بو یا رنگ یا مزه آن به واسطه نجاست تغییر نكرده پاك است.

مسأله ۳۲ ـ آبى كه كنار نهر ایستاده و متّصل به آب جارى است در صورتى كه به ملاقات نجس بو یا رنگ یا مزه اش تغییر نكند، نجس نمى شود.

مسأله ۳۳ ـ چشمه اى كه مثلا در زمستان مى جوشد و در تابستان از جوشش مى افتد فقط وقتى كه مى جوشد حكم آب جارى را دارد.

مسأله ۳۴ ـ آب حوضچه حمّام اگر چه كمتر از كرّ باشد، چنانچه به خزینه اى كه آب آن به اندازه كرّ است متّصل باشد مثل آب جارى است.

مسأله ۳۵ ـ آب لوله هاى حمام و عمارات كه از شیرها و دوشها مى ریزد، اگر متّصل به مخزنى باشد كه آب آن كمتر از كرّ نباشد حكم آب جارى را دارد.

مسأله ۳۶ ـ آبى كه روى زمین جریان دارد ولى از زمین نمى جوشد، چنانچه كمتر از كرّ باشد و نجاست به آن برسد نجس مى شود، امّا اگر با فشار جارى باشد و نجاست به پایین آن برسد طرف بالاى آن نجس نمى شود.

 

۴ ـ آب باران

مسأله ۳۷ ـ اگر به چیز نجسى كه عین نجاست در آن نیست یك مرتبه باران ببارد، جایى كه باران به آن برسد پاك مى شود، و در فرش و لباس و مانند اینها فشار لازم نیست، ولى باریدن دو سه قطره فایده ندارد، بلكه باید طورى باشد كه بگویند باران مى آید، و بنابر احتیاط واجب به اندازه اى باشد كه اگر در زمین سخت ببارد جریان داشته باشد.

مسأله ۳۸ ـ اگر باران بر عین نجس ببارد و به جاى دیگر ترشّح كند، چنانچه عین نجاست همراه آن نباشد و بو یا رنگ یا مزه آن به واسطه نجاست تغییر نكرده باشد پاك است، پس اگر باران بر خون ببارد و ترشّح كند، چنانچه ذرّه اى خون در آن باشد، یا آن كه بو یا رنگ یا مزه آن به واسطه نجاست تغییر كرده باشد نجس مى باشد.

مسأله ۳۹ ـ اگر بر سقف عمارت یا روى بام آن عین نجاست باشد، تا وقتى كه باران بر بام مى بارد آبى كه به چیز نجس رسیده و از سقف یا ناودان مى ریزد پاك است، ولى بعد از قطع شدن باران اگر معلوم باشد آبى كه مى ریزد به چیز نجس رسیده است، نجس مى باشد.

مسأله ۴۰ ـ زمین نجسى كه باران بر آن ببارد پاك مى شود، و اگر باران بر زمین جارى شود و در حال باریدن به جاى نجسى كه زیر سقف است برسد، آن را نیز پاك مى كند.

مسأله ۴۱ ـ خاك نجسى كه آب باران به وصف اطلاق به اجزاى آن برسد پاك مى شود، هر چند به واسطه باران گل شود.

مسأله ۴۲ ـ هرگاه آب باران در جایى جمع شود اگر چه كمتر از كرّ باشد، چنانچه موقعى كه باران مى آید چیز نجسى را در آن بشویند و آب به واسطه نجاست بو یا رنگ یا مزه اش تغییر نكند، آن چیز نجس پاك مى شود.

مسأله ۴۳ ـ اگر بر فرش پاكى كه روى زمین نجس است باران ببارد و باران به زمین نجس برسد، فرش نجس نمى شود و زمین هم پاك مى گردد.

مسأله ۴۴ ـ اگر آب باران در گودالى جمع شود و كمتر از كرّ باشد، چنانچه بعد از ایستادن باران نجاستى به آن برسد نجس مى شود.

 

۵ ـ آب چاه

مسأله ۴۵ ـ آب چاهى كه از زمین مى جوشد اگر چه كمتر از كرّ باشد، چنانچه نجاست به آن برسد، تا وقتى كه بو یا رنگ یا مزه آن به واسطه نجاست تغییر نكرده پاك است، ولى مستحبّ است پس از رسیدن بعضى از نجاستها، مقدارى كه در كتابهاى مفصّل گفته شده از آب آن بكشند.

مسأله ۴۶ ـ اگر نجاستى در چاه بریزد و بو یا رنگ یا مزه آب آن را تغییر دهد، چنانچه تغییر آب چاه از بین برود پاك مى شود، و احتیاط مستحبّ این است كه با آبى كه از چاه مى جوشد مخلوط گردد.

 

احكام آبها

مسأله ۴۷ ـ آب مضاف كه معناى آن در مسأله «۱۵» گذشت، چیز نجس را پاك نمى كند و وضو و غسل هم با آن باطل است.

مسأله ۴۸ ـ آب مضاف چه قلیل و چه كثیر به ملاقات نجس، نجس مى شود، هر چند عموم حكم نسبت به بعضى از مراتب كثرت محلّ اشكال است، ولى چنانچه با فشار با نجس ملاقات كند مقدارى كه به چیز نجس رسیده نجس است، و مقدارى كه نرسیده پاك مى باشد، مثلا اگر گلاب را از گلابدان روى دست نجس بریزند، آنچه به دست رسیده نجس و آنچه به دست نرسیده پاك است.

مسأله ۴۹ ـ اگر آب مضاف نجس طورى با آب كرّ یا جارى مخلوط شود كه دیگر آب مضاف به آن نگویند پاك مى شود.

مسأله ۵۰ ـ آبى كه مطلق بوده و معلوم نیست به حدّ مضاف شدن رسیده یا نه، مثل آب مطلق است، یعنى چیز نجس را پاك مى كند و وضو و غسل هم با آن صحیح است، و آبى كه مضاف بوده و معلوم نیست مطلق شده یا نه، مثل آب مضاف است، یعنى چیز نجس را پاك نمى كند و وضو و غسل هم با آن باطل است.

مسأله ۵۱ ـ آبى كه معلوم نیست مطلق است یا مضاف و معلوم نیست كه قبلا مطلق بوده یا مضاف، نجاست را پاك نمى كند و وضو و غسل هم با آن باطل است، ولى اگر به اندازه كرّ یا بیشتر باشد چنانچه نجاستى به آن برسد محكوم به طهارت است.

مسأله ۵۲ ـ آبى كه عین نجاست مثل خون یا بول به آن برسد و بو یا رنگ یا مزه آن را تغییر دهد، اگر چه كرّ یا جارى باشد نجس مى شود، ولى اگر بو یا رنگ یا مزه آب به واسطه نجاستى كه بیرون آن است عوض شود ـ مثل آن كه مُردارى كه پهلوى آب است بوى آن را تغییر دهد ـ نجس نمى شود.

مسأله ۵۳ ـ آبى كه عین نجاست مثل خون یا بول در آن ریخته و بو یا رنگ یا مزه آن را تغییر داده، چنانچه به كرّ یا جارى متّصل شود، یا باران بر آن ببارد، یا باد باران را در آن بریزد، یا آب باران از ناودان هنگام باریدن در آن جارى شود و تغییر آن از بین برود، پاك مى شود، و بنابر احتیاط مستحبّ آب باران یا كرّ یا جارى با آن مخلوط گردد.

مسأله ۵۴ ـ اگر چیز نجسى را در كرّ یا جارى تطهیر نمایند، در شستنى كه با آن پاك مى گردد آبى كه بعد از بیرون آوردن از آن مى ریزد پاك است.

مسأله ۵۵ ـ آبى كه پاك بوده و معلوم نیست نجس شده یا نه پاك است، و آبى كه نجس بوده و معلوم نیست پاك شده یا نه نجس است.

مسأله ۵۶ ـ نیم خورده سگ و خوك و كافر غیر كتابى نجس و خوردن آن حرام است، و نیم خورده حیوانات حرام گوشت پاك و خوردن آن در غیر گربه مكروه است.

 

احكام تخلّى

مسأله ۵۷ ـ واجب است مكلّف وقت تخلّى و مواقع دیگر عورت خود را از كسانى كه ممیز خوب و بد هستند بپوشاند اگر چه با او محرم باشند، چه مكلّف باشند و چه غیر مكلّف، ولى زن و شوهر و كسانى كه در حكم آنها هستند ـ مثل كنیز و مالكش ـ لازم نیست عورت خود را از یكدیگر بپوشانند.

مسأله ۵۸ ـ لازم نیست با چیز مخصوصى عورت خود را بپوشاند، و اگر مثلا با دست هم آن را بپوشاند كافیست.

مسأله ۵۹ ـ موقع تخلّى باید طرف جلوى بدن یعنى شكم و سینه رو به قبله و پشت به قبله نباشد.

مسأله ۶۰ ـ اگر موقع تخلّى طرف جلوى بدن كسى رو به قبله یا پشت به قبله باشد و عورت خود را از قبله بگرداند كفایت نمى كند، و اگر جلوى بدن او رو به قبله یا پشت به قبله نباشد، احتیاط واجب آن است كه عورت را رو به قبله یا پشت به قبله ننماید.

مسأله ۶۱ ـ احتیاط مستحبّ آن است كه طرف جلوى بدن در موقع استبراء ـ كه احكام آن خواهد آمد ـ و موقع تطهیر مخرج بول و غائط، رو به قبله و پشت به قبله نباشد.

مسأله ۶۲ ـ اگر امر دایر شود بین این كه كسى ـ كه بر عورت نامحرم است ـ عورت او را ببیند یا استقبال و یا استدبار قبله كند ستر عورت واجب است، و احتیاط واجب در این صورت این است كه پشت به قبله بنشیند، و همچنین است اگر از راه دیگر ناچار شود كه رو به قبله یا پشت به قبله بنشیند.

مسأله ۶۳ ـ احتیاط مستحبّ آن است كه بچّه را در وقت تخلّى رو به قبله یا پشت به قبله ننشانند.

مسأله ۶۴ ـ در چهار جا تخلّى حرام است:

(اوّل) در كوچه هاى بن بست در صورتى كه صاحبانش اجازه نداده باشند.

(دوم) در ملك كسى كه اجازه تخلّى نداده است.

(سوم) در جایى كه براى عدّه مخصوصى وقف شده است، مثل بعضى از مدرسه ها.

(چهارم) در جایى كه موجب هتك حرمت مؤمن یا یكى از مقدّسات دین یا مذهب باشد.

مسأله ۶۵ ـ در سه صورت مخرج غائط فقط با آب پاك مى شود:

(اوّل) آن كه با غائط نجاست دیگرى مثل خون بیرون آمده باشد.

(دوم) آن كه نجاستى از خارج به مخرج غائط رسیده باشد.

(سوم) آن كه اطراف مخرج بیشتر از مقدار معمول آلوده شده باشد.

و در غیر این سه صورت مى توان مخرج را با آب شست و یا به دستورى كه خواهد آمد با پارچه و سنگ و مانند اینها پاك كرد، اگر چه شستن با آب بهتر است.

مسأله ۶۶ ـ مخرج بول با غیر آب پاك نمى شود، و در كرّ و جارى یك مرتبه شستن كافیست، ولى با آب قلیل بنابر احتیاط واجب باید دو مرتبه شست ـ و در غیر مخرج طبیعى اقوى تعدّد است ـ و بهتر آن است كه سه مرتبه شسته شود.

مسأله ۶۷ ـ اگر مخرج غائط را با آب بشویند، باید چیزى از غائط در آن نماند، ولى باقى ماندن رنگ و بوى آن مانعى ندارد، و اگر دفعه اوّل طورى شسته شود كه ذرّه اى از غائط در آن نماند، دوباره شستن لازم نیست.

مسأله ۶۸ ـ با سنگ و كلوخ و پارچه و مانند اینها اگر خشك و پاك باشند، مى شود مخرج غائط را تطهیر كرد، و چنانچه رطوبت كمى داشته باشند كه به مخرج نرسد اشكال ندارد.

مسأله ۶۹ ـ احتیاط مستحبّ آن است كه سنگ یا كلوخ یا پارچه اى كه غائط را با آن بر طرف مى كنند، سه قطعه باشد، و به كمتر از آن اگر مخرج كاملا پاكیزه شود مى توان اكتفا كرد، و اگر با سه قطعه پاكیزه نشود باید اضافه نماید تا مخرج كاملا پاكیزه شود، ولى باقى ماندن اثرى كه عادتاً در مسح به سنگ و مانند آن زایل نمى شود، اشكال ندارد.

مسأله ۷۰ ـ پاك كردن مخرج غائط با چیزهایى كه احترام آنها لازم است ـ مانند كاغذى كه بر آن اسم خدا و پیغمبران و ائمه معصومین (علیهم السلام) و غیر اینها از آنچه كه واجب الاحترام در شریعت است ـ حرام است، ولى اگر كسى به آنها استنجاء كند طهارت حاصل مى شود.

و حصول طهارت در استنجاء با استخوان و سرگین محلّ اشكال است.

مسأله ۷۱ ـ اگر شكّ كند كه مخرج را تطهیر كرده یا نه، واجب است تطهیر نماید، اگر چه همیشه بعد از بول یا غائط فوراً تطهیر مى كرده است.

مسأله ۷۲ ـ اگر بعد از نماز شكّ كند كه قبل از نماز مخرج را تطهیر كرده یا نه، در صورتى كه علم نداشته باشد كه قبل از نماز غفلت از تطهیر داشته نمازى كه خوانده صحیح است، ولى مخرج محكوم به نجاست است.

 

استبراء

مسأله ۷۳ ـ استبراء عملى است كه مردها بعد از بیرون آمدن بول انجام مى دهند، براى آن كه رطوبتى كه بعد از مجرى خارج مى شود محكوم به بول نباشد، و آن داراى اقسامى است، و بهترین آنها این است كه بعد از قطع شدن بول، سه دفعه با انگشت میانه دست چپ از مخرج غائط تا بیخ آلت بكشند و بعد انگشت شست را روى آلت و انگشت پهلوى شست را زیر آن بگذارند و سه مرتبه تا ختنه گاه بكشند و پس از آن سه مرتبه سر آلت را فشار دهند.

مسأله ۷۴ ـ آبى كه گاهى بعد از ملاعبه و بازى كردن از انسان خارج مى شود پاك است، و همچنین است آبى كه گاهى بعد از منى بیرون مى آید اگر منى به آن نرسیده باشد، و نیز آبى كه گاهى بعد از بول بیرون مى آید اگر بول به آن نرسیده باشد.

و چنانچه انسان بعد از بول استبراء كند و بعد آبى از او خارج شود و شكّ كند كه بول است یا آب دیگرى غیر از منى، آن آب پاك مى باشد.

مسأله ۷۵ ـ اگر انسان شكّ كند كه استبراء كرده یا نه، و رطوبتى از او بیرون آید كه نداند پاك است یا نه، نجس مى باشد، وچنانچه وضو گرفته باشد باطل مى شود، ولى اگر شكّ كند كه استبرائى كه كرده درست بوده یا نه، و رطوبتى از او بیرون آید كه نداند پاك است یا نه، آن رطوبت پاك مى باشد و وضو را هم باطل نمى كند.

مسأله ۷۶ ـ كسى كه استبراء نكرده است اگر به واسطه آن كه مدّتى از بول كردن او گذشته، یقین یا اطمینان كند كه بول در مجرى نمانده است و رطوبتى ببیند و شكّ كند كه پاك است یا نه، آن رطوبت پاك مى باشد و وضو را هم باطل نمى كند.

مسأله ۷۷ ـ اگر انسان بعد از بول استبراء كند و وضو بگیرد، چنانچه بعد از وضو رطوبتى ببیند كه بداند یا بول است یا منى، باید احتیاط كرده غسل كند و وضو هم بگیرد، ولى اگر وضو نگرفته باشد گرفتن وضو كافیست.

مسأله ۷۸ ـ براى زن استبراء از بول نیست، و اگر رطوبتى ببیند و شكّ كند كه بول است یا نه، پاك مى باشد و وضو و غسل او را هم باطل نمى كند.

 

مستحبّات و مكروهات تخلّى

مسأله ۷۹ ـ مستحبّ است در موقع تخلّى جایى بنشیند كه كسى او را نبیند، و موقع وارد شدن به مكان تخلّى اوّل پاى چپ و موقع بیرون آمدن اوّل پاى راست را بگذارد، و همچنین مستحبّ است در حال تخلّى سر را بپوشاند و تقنّع نماید، و سنگینى بدن را بر پاى چپ بیندازد.

مسأله ۸۰ ـ نشستن روبروى خورشید و ماه در موقع تخلّى مكروه است، ولى اگر عورت خود را به وسیله اى بپوشاند مكروه نیست، و همچنین در موقع تخلّى نشستن روبروى باد و در جادّه و خیابان و كوچه و درب خانه و زیر درختى كه میوه مى دهد، و چیز خوردن و توقّف زیاد و تطهیر كردن با دست راست مكروه مى باشد، و همچنین است حرف زدن در حال تخلّى، ولى اگر ناچار باشد كراهت ندارد، و همچنین اگر ذكر خدا بگوید كه در هر حال مستحبّ است.

مسأله ۸۱ ـ ایستاده بول كردن و بول كردن در زمین سخت و سوراخ جانوران و در آب ـ خصوصاً آب ایستاده ـ مكروه است.

مسأله ۸۲ ـ خوددارى كردن از بول و غائط مكروه است، و اگر براى بدن ضرر كلّى داشته باشد حرام است.

مسأله ۸۳ ـ مستحبّ است انسان پیش از نماز و پیش از خواب و پیش از جماع و بعد از بیرون آمدن منى بول كند.

next page

fehrest page

back page

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved