احكام قبله

مسأله 784. خانه كعبه كه در مكه معظمه مي‎باشد و جاي خانه تا منتهاي زمين و بالاي آن تا منتهاي آسمان قبله است، و بايد روبروي آن نماز خواند ولي كسي كه دور است، اگر طوري بايستد كه بگويند: رو به قبله نماز مي‎خواند كافيست. و هم چنين است كارهاي ديگري ـ مانند سر بريدن حيوانات ـ كه بايد رو به قبله انجام گيرد.

مسأله 785. كسي كه نماز واجب را ايستاده مي‎خواند، بايد صورت و سينه و شكم و جلوي پاهاي او رو به قبله باشد واحتياط مستحب آن است كه انگشتان پاي او هم رو به قبله باشد بطوري كه بگويند: پاي او رو به قبله است.

مسأله 786. كسي كه بايد نشسته نماز بخواند، اگر نمي‎تواند بطور معمول بنشيند و در موقع نشستن كف پاها را به زمين مي‎گذارد، بايد در موقع نماز صورت و سينه و شكم و ساق پاي او رو به قبله باشد.

مسأله 787. كسي كه نمي‎تواند نشسته نماز بخواند، بايد در حال نماز به پهلوي راست طوري بخوابد كه جلوي بدن او رو به قبله باشد و اگر ممكن نيست، بايد به پهلوي چپ طوري بخوابد كه جلوي بدن او رو به قبله باشد و اگر اين را هم نتواند، بايد به پشت بخوابد بطوري كه كف پاهاي او رو به قبله باشد.

مسأله 788. نماز احتياط و سجده و تشهد فراموش شده را بايد رو به قبله خواند، و سجده سهو را نيز بنابر احتياط لازم بايد رو به قبله به جا آورد.

مسأله 789. نماز مستحبي را مي‎شود در حال راه رفتن و سواري خواند و اگر انسان در اين دو حال، نماز مستحب بخواند، لازم نيست رو به قبله باشد.

مسأله 790. كسي كه مي‎خواهد نماز بخواند، بايد براي پيدا كردن قبله كوشش نمايد، تا يقين كند قبله كدام طرف است و اگر نتواند يقين پيدا كند، بايد به گماني كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاي آنان يا از راههاي ديگر پيدا مي‎شود عمل نمايد، حتي اگر از گفته فاسق يا كافري كه به واسطه قواعد علمي قبله را مي‎شناسد گمان به قبله پيدا كند كافيست.

مسأله 791. كسي كه گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قوي‎تري پيدا كند نمي‎تواند به گمان خود عمل نمايد، مثلاً اگر ميهمان ازگفته صاحب‎خانه گمان به قبله پيدا كند ولي بتواند از راه ديگري گمان قويتري پيدا كند نبايد به حرف او عمل نمايد.

مسأله 792. اگر براي پيداكردن قبله وسيله‎اي ندارد، يا با اين كه كوشش كرده، گمانش بطرفي نمي‎رود، چنان چه وقت نماز وسعت دارد، بايد چهار نماز به چهار طرف بخواند و اگر به اندازه چهار نماز وقت ندارد، بايد به اندازه‎اي كه وقت دارد، نماز بخواند، مثلاً اگر فقط به اندازه يك نماز وقت دارد، بايد يك نماز به هر طرفي كه مي‎خواهد بخواند و بعد از وقت با علم به قبله بنابر احتياط لازم نماز را قضا كند و بايد نمازها را طوري بخواند كه يقين كند يكي از آنها رو به قبله واقع شده، يا اگر رو به قبله نبوده، به سمت راست و يا سمت چپ قبله نرسيده است.

مسأله 793. اگر يقين يا گمان كند كه قبله در يكي از دو طرف است، بايد به هر دو طرف نماز بخواند ولي احتياط مستحب آن است كه در صورت گمان، به چهار طرف نماز بخواند.

مسأله 794. كسي كه بايد به چند طرف نماز بخواند، اگر بخواهد دو نماز بخواند كه مثل نماز ظهر و عصر بايد يكي بعد از ديگري خوانده شود، مي‎تواند نماز اول را به آن چند طرف كه واجب است بخواند، بعد نماز دوم را شروع‎كند و مي‎تواند هر دو را پشت سر هم به يك طرف به جا آورد و بعد به طرف ديگر شروع كند.

مسأله 795. كسي كه يقين به قبله ندارد، اگر بخواهد غير از نماز، كاري كند كه بايد آن را رو به قبله انجام داد ـ مثلاً بخواهد سر حيواني را ببرد ـ بايد به گمان عمل نمايد و اگر گمان ممكن نيست به هر طرف كه انجام دهد صحيح است.